Lista Gondorczyków

Jest to artykuł o charakterze zbiorczym dotyczący stworzonej przez J.R.R. Tolkiena mitologii Śródziemia. Przedstawiono w nim ludzi, Gondorczyków, mieszkańców królestwa Gondoru.

W większości są to postacie epizodycznie pojawiające się w Dwóch wieżach i Powrocie króla, kolejnych częściach Władcy Pierścieni, jak również postacie z tekstów Tolkiena, opisujących wcześniejszą historię Gondoru.

Postacie są wymienione alfabetycznie według imion.

Angbor

Postać epizodyczna z Powrotu króla, władca Lamedonu. Być może z pochodzenia był Dúnadanem. Żył w czasach Wojny o Pierścień.

Był powszechnie znany ze swego męstwa. Przed atakiem sił Saurona na Minas Tirith wysłał do zagrożonej stolicy jedynie garstkę górali[1], bowiem na czele większości żołnierzy musiał bronić Linhiru przed Korsarzami z Umbaru.

W trakcie toczonej z napastnikami bitwy jako jedyny nie uciekł przed Szarą Drużyną i Umarłymi z Dunharrow. Po rozmowie z Aragornem II zebrał na nowo swoje wojsko i ruszył na Pelargir, gdzie jego ludzie[2] obsadzili zdobytą flotę Korsarzy. Następnie na czele 4000 żołnierzy[3] pomaszerował do Minas Tirith. Dotarł tam, gdy Armia Zachodu Aragorna szykowała się do wymarszu na Morannon, i ze swymi ludźmi wzmocnił siły pozostawione w stolicy Gondoru.

Imię Angbor pochodzi z sindarinu i znaczy w tej mowie Żelazna pięść[4].

Baranor

Postać wspominana w Powrocie króla, mieszkaniec Lossarnach. Jego przodkowie przenieśli się do tej prowincji z Ithilien. Baranor miał dwóch synów, Beregonda i Iorlasa. Żył jeszcze w czasie Wojny o Pierścień.

Imię Baranor pochodzi z sindarinu i znaczy w tej mowie Płonący ogień[4].

Beregond

Drugoplanowy bohater Powrotu króla, żołnierz Trzeciej Kompanii Straży Cytadeli podczas Wojny o Pierścień.

Był synem Baranora, bratem Iorlasa. Urodził się i wychował w Lossarnach. Później przeniósł się do Minas Tirith, gdzie wstąpił w szeregi Straży Cytadeli (być może nim trafił do gwardii służył w innych oddziałach wojsk Gondoru). W stolicy zapewne ożenił się i tam urodził się prawdopodobnie jego syn Bergil. Beregond był bardzo oddany Faramirowi, pod komendą którego walczył zapewne przez pewien czas.

Tuż przed atakiem sił Saurona na miasto, poznał hobbita Peregrina Tuka, z którym się zaprzyjaźnił. W trakcie oblężenia Minas Tirith Beregond uczestniczył w dramatycznych wydarzeniach – poinformowany przez Pippina o szaleństwie Denethora II, porzucił swój posterunek przy bramie Cytadeli i pospieszył do mauzoleum namiestników. By ratować Faramira, zabił odźwiernego Fen Hollen, wejścia do Grobowców Minas Tirith, oraz dwóch spośród sług namiestnika. Zasłonił też swego dowódcę, gdy ogarnięty obłędem Denethor próbował go zabić ciosem sztyletu. Później, w Domach Uzdrowień, przez długi czas czuwał przy Faramirze. Gdy Armia Zachodu Aragorna II wyruszała na Morannon, Beregond znajdował się w jej szeregach, choć musiał opuścić Straż Cytadeli, dopóki nie zostanie osądzony za opuszczenie posterunku i zabicie ludzi w świętym miejscu. W bitwie pod Czarną Bramą został zraniony przez trolla, lecz przed śmiercią uratował go Pippin.

Po zwycięstwie nad Sauronem król Elessar osądził Beregonda: musiał on opuścić Minas Tirith, lecz jednocześnie został mianowany dowódcą Białej Kompanii, gwardii Faramira, któremu był tak oddany. Zamieszkał wraz z synem w Emyn Arnen. Godność dowódcy sprawował niewątpliwie do końca swego życia.

Imię Beregond pochodzi z sindarinu i znaczy w tej mowie Odważny kamień[4].

Bergil

Postać dziecięca z Powrotu króla, syn gwardzisty Beregonda.

Urodził się w 3009 roku Trzeciej Ery. Jako jeden z nielicznych chłopców, mieszkających w Minas Tirith nie został ewakuowany z miasta, wraz z niezdolnymi do walki, przed atakiem sił Saurona. Dzięki temu miał sposobność poznania i zaprzyjaźnienia się z Peregrinem Tukiem. Podczas oblężenia i po jego zakończeniu pełnił funkcję Gońca Uzdrowicieli, pomagając miejskim medykom. To właśnie Bergil przyniósł kilka liści athelasu, które posłużyły Aragornowi do uzdrowienia Éowiny, Faramira i Meriadoka Brandybucka. Po zwycięstwie nad Sauronem zamieszkał wraz z ojcem w Emyn Arnen.

Imię Bergil pochodzi z sindarinu i znaczy w tej mowie Dom gwiazdy[4].

Borondir

Jeden z bohaterów tekstu Cirion i Eorl. Był gońcem namiestnika Ciriona.

Jego przodkowie wywodzili się spośród ludu Nortów. Borondir był on jednym z sześciu jeźdźców wysłanych do Eorla z prośbą o pomoc, w obliczu zbliżającego się ataku Balków. W drogę, wraz z jeszcze jednym posłańcem, wyruszył 10 marca 2510 roku[5]. W okolicach Dol Guldur obaj wpadli w zasadzkę nieprzyjaciół. Towarzysz Borondira zginął, lecz on sam zdołał umknąć wrogom. Po długiej wędrówce, trwającej piętnaście dni, skrajnie wyczerpany, dotarł do Eorla jako jedyny z całej szóstki. Uczestniczył następnie w wyprawie Éothéodów i służył Eorlowi jako przewodnik. Walczył w bitwie na polach Celebrantu i zginął, broniąc Ciriona (15 kwietnia)[6]. Pochowano go w Grobowcach Minas Tirith.

Postać Borondira upamiętniono w pieśni Rochon Methestel (sind. Jeździec Ostatniej Nadziei). Nosi tam przydomek UdalraphBez strzemion[7].

Imię Borondir, podobnie jak przydomek Udalraph, pochodzi z sindarinu.

Derufin i Duilin

Postacie epizodyczne z Powrotu króla, bracia, synowie Duinhira, władcy Doliny Morthondy.

Podczas Wojny o Pierścień wraz z ojcem walczyli w obronie Minas Tirith. W czasie bitwy na polach Pelennoru, Derufin i Duilin prowadzili atak gondorskich łuczników na mûmakile Haradrimów, lecz zginęli stratowani przez nie. Obaj zostali wspomniani w rohańskiej pieśni upamiętniającej poległych w tej batalii.

Imiona Derufin i Duilin pochodzą z sindarinu. Znaczenie pierwszego z nich jest nieznane, natomiast Duilin prawdopodobnie znaczy w tej mowie Pieśń rzeki[8] lub Rzeczny śpiewak[9].

Dervorin

Postać epizodyczna z Powrotu króla, syn władcy Doliny Ringló, być może z pochodzenia Dúnadan.

Podczas Wojny o Pierścień przyprowadził, w zastępstwie ojca, trzystu piechurów[10] dla wsparcia Minas Tirith i na ich czele uczestniczył w walkach z siłami Mordoru.

Imię Dervorin pochodzi zapewne z sindarinu.

Duinhir

Postać epizodyczna z Powrotu króla, władca Doliny Morthondy. Być może z pochodzenia był Dúnadanem.

Podczas Wojny o Pierścień przyprowadził, wraz z synami Duilinem i Derufinem, pięciuset łuczników dla wsparcia Minas Tirith[10]. Na czele swych żołnierzy brał udział w walkach z wojskami Saurona.

Imię Duinhir pochodzi z sindarinu i znaczy w tej mowie Pan rzeki[11].

Forlong

Postać epizodyczna z Powrotu króla, władca Lossarnach. Z racji tuszy nazywany Forlongiem Grubym[12].

Podczas Wojny o Pierścień, mimo dość zaawansowanego wieku, przyprowadził dla wsparcia Minas Tirith dwustu żołnierzy[13]. Walczył na ich czele w obronie miasta przed siłami Saurona. Zginął w bitwie na polach Pelennoru, zabity przez przeciwnika ciosem topora. Został wymieniony w rohańskiej pieśni, upamiętniającej poległych w tej batalii.

Imię Forlong pochodzi z języka ludzi z czasów przed przybyciem Númenorejczyków do Środziemia. Jego znaczenie zostało z czasem zapomniane[14].

Golasgil

Postać epizodyczna z Powrotu króla, władca Anfalas, który żył w czasie Wojny o Pierścień. Być może z pochodzenia był Dúnadanem.

Przed atakiem sił Saurona przyprowadził dla wsparcia Minas Tirith niewielki oddział[15], z wyjątkiem swojej własnej straży przybocznej, słabo uzbrojonych ludzi. Golasgil na ich czele walczył następnie w obronie miasta.

Imię Golasgil pochodzi z sindarinu i prawdopodobnie znaczy w tej mowie Gwiazda pośród liści drzewa[16].

Hirgon

Postać epizodyczna z Powrotu króla, goniec namiestnika Denethora II.

Został wysłany z Minas Tirith, by doręczyć królowi Théodenowi Czerwoną Strzałę jako znak wezwania przez Gondor pomocy wojskowej. Udało mu się dotrzeć do monarchy w Dunharrow i był obecny, wraz z jeszcze jednym posłańcem, na przeglądzie wojsk Rohanu, jaki się tam odbył. Następnie obaj gońcy ruszyli w drogę powrotną do Minas Tirith, by przynieść wieści o zbliżającej się odsieczy. Natknęli się jednak na wojska Mordoru, które zdobyły już mur Rammas Echor. Próbowali uciec wrogim żołdakom, ale obaj zginęli, a napastnicy odrąbali im głowy. Ich ciała Rohirrimowie znaleźli w czasie przemarszu przez Szary Las.

Imię Hirgon pochodzi z sindarinu i znaczy w tej mowie Kamienny władca[17].

Hirluin

Postać epizodyczna z Powrotu króla, władca Pinnath Gelin, być może z pochodzenia Dúnadanem. Nazywano go Hirluinem Pięknym[18].

W czasie Wojny o Pierścień przyprowadził dla wsparcia Minas Tirith trzystu żołnierzy[10]. Walczył na ich czele w obronie miasta przed siłami Saurona. Poległ w bitwie na polach Pelennoru. Wspomniany został w rohańskiej pieśni upamiętniającej tych, którzy polegli w tej batalii.

Imię Hirluin pochodzi z sindarinu i prawdopodobnie znaczy w tej mowie Błękitny pan[17].

Húrin

Postać epizodyczna z Powrotu króla; gondorski dostojnik.

Żył na przełomie Trzeciej i Czwartej Ery. Być może był z pochodzenia Dúnadanem.

Húrin piastował urząd Strażnika Kluczy Minas Tirith. Podczas Wojny o Pierścień brał udział w obronie miasta i walczył w bitwie na polach Pelennoru. Gdy Aragorn, wraz z Armią Zachodu, wyruszył na Morannon, a namiestnik Faramir przebywał w Domach Uzdrowień, to właśnie Húrin sprawował władzę w stolicy Gondoru. Uczestniczył później w koronacji Elessara.

Zwano go Húrinem Smukłym[19] i Húrinem Strażnikiem Kluczy[20].

Jego imię[21] pochodzi z sindarinu i znaczy w tej mowie Ożywione serce[17].

Ioreth

Postać epizodyczna z Powrotu króla, opiekunka chorych z Domów Uzdrowień w Minas Tirith.

Pochodziła z prowincji Lossarnach. Miała kilka sióstr. W czasie Wojny o Pierścień była już osobą w zaawansowanym wieku i zarazem dość gadatliwą. Poza opieką nad chorymi, sprawowała pieczę nad zapasami ziół, zgromadzonymi w Domach Uzdrowień.

Przebywała przez cały czas w Minas Tirith, zarówno w trakcie jego oblężenia, jak i podczas bitwy na polach Pelennoru. Po batalii to właśnie Ioreth podsunęła Gandalfowi Białemu myśl, iż Faramira może uzdrowić prawowity król Gondoru. Już po pokonaniu Saurona była obecna, razem ze swą kuzynką, na koronacji Aragorna.

Imię Ioreth[22] pochodzi z sindarinu i znaczy w tej mowie Stara kobieta[17].

Mablung

Postać epizodyczna z Dwóch wież i Powrotu króla; żołnierz, jeden ze strażników Ithilien. Być może z pochodzenia był Dúnadanem. Żył w czasach Wojny o Pierścień

Jego rodzina wywodziła się z Ithilien. Był jednym z przybocznych Faramira i uczestniczył w wyprawie, podczas której jego dowódca spotkał Froda Bagginsa, Sama Gamgee oraz Golluma. Z rozkazu Faramira, wraz Damrodem, pilnował hobbitów podczas zasadzki na Hardrimów, a następnie eskortował ich do Henneth Annûn.

Później Mablung brał udział w obronie Osgiliath, Minas Tirith i bitwie na polach Pelennoru. Podczas marszu Armii Zachodu Aragorna na Czarną Bramę dowodził zwiadowcami, którzy wykryli zasadzkę Easterlingów i orków. Zapewne walczył w bitwie pod Morannonem.

Imię Mablung pochodzi z sindarinu i znaczy w tej mowie Ciężkoręki[17].

Zobacz też

Przypisy

  1. Karen Wynn Fonstad szacuje ich liczbę na około pięćdziesięciu, patrz: K.W. Fonstad: Atlas Śródziemia. Warszawa: 2007, s. 151.Sprawdź autora:1.
  2. Fonstad szacuje ich liczbę na około tysiąc, patrz: K.W. Fonstad: op.cit.. s. 151.Sprawdź autora:1.
  3. Liczba podana w tekście powieści, patrz: J.R.R. Tolkien: Władca Pierścieni. przeł. M. Skibniewska. T. 3: Powrót Króla. Warszawa: 2002, s. 125–126.
  4. a b c d Tłumaczenie imienia podane za: R. Derdziński: Indeks. W: J.R.R. Tolkien: Władca Pierścieni. przeł. Maria i Cezary Frąc. T. 3: Powrót Króla. Warszawa: 2002, s. 385.
  5. Data podana za: Cirion i Eorl. W: J.R.R. Tolkien: Niedokończone opowieści. przeł. R. Kot. Warszawa: 2005, s. 250.
    Wedle kalendarza stosowanego ówcześnie w Śródziemiu (tzw. Kalendarz Namiestników) był to 10 Súlimë. Jedynie z grubsza odpowiada on marcowi, bowiem ten kalendarz nie jest tożsamy z gregoriańskim. Dokładne informacje o kalendarzach Śródziemia zawarte są w Dodatku D Kalendarz Shire’u, w trzecim tomie powieści.
  6. 15 Víressë według Kalendarza Namiestników.
  7. Tłumaczenia za: Cirion i Eorl. W: J.R.R. Tolkien: Niedokończone opowieści. przeł. R. Kot. Warszawa: 2005, s. 385, przyp. 27 (do tekstu Cirion i Eorl).
  8. R. Foster: Encyklopedia Śródziemia. Warszawa: 2003, s. 84 (hasło Duillin).
  9. Tłumaczenie imienia podane za: R. Derdziński: Indeks. W: J.R.R. Tolkien: op.cit.. s. 386.
  10. a b c Liczba podana w tekście powieści, patrz: J.R.R. Tolkien: Władca Pierścieni. przeł. M. Skibniewska. T. 3: Powrót Króla. Warszawa: 2002, s. 47.
  11. R. Foster: op.cit. s. 84 (hasło Duinhir).
  12. W angielskim oryginale Forlong the Fat. M. Skibniewska użyła w swoim tłumaczeniu przymiotnika Gruby, J. Łoziński Tłusty, natomiast M. i C. Frącowie oddali jego przydomek jako Tłuścioch.
  13. Liczba podana w tekście powieści, patrz: J.R.R. Tolkien: Władca Pierścieni. przeł. M. Skibniewska. T. 3: Powrót Króla. Warszawa: 2002, s. 46.
  14. Patrz: Dodatek F, część pierwsza Języki i ludy Trzeciej Ery. W: J.R.R. Tolkien: Władca Pierścieni. przeł. M. Skibniewska. T. 3: Powrót Króla. Warszawa: 2002, s. 539.
  15. Fonstad szacuje jego liczebność na raptem stu pięćdziesięciu ludzi, patrz: K.W. Fonstad: op.cit.. s. 151.Sprawdź autora:1.
  16. Tłumaczenie imienia podane za: R. Derdziński: Indeks. W: J.R.R. Tolkien: op.cit.. s. 387.
  17. a b c d e Tłumaczenie imienia podane za: R. Derdziński: Indeks. W: J.R.R. Tolkien: op.cit.. s. 388.
  18. W angielskim oryginale Hirluin the Fair. Spośród polskich tłumaczy jedynie J. Łoziński używa przymiotnika Nadobny zamiast Piękny.
  19. W angielskim oryginale Húrin the Tall. Tylko J. Łoziński użył przymiotnika Wysoki.
  20. W angielskim oryginale Húrin Warden of the Keys.
  21. Pisownia Hurin, bez litery diakrytyzowanej, występuje w wydaniach Władcy Pierścieni sprzed 1996 roku w przekładzie M.Skibniewskiej.
  22. W wydaniach Władcy Pierścieni sprzed 1996 roku w przekładzie M. Skibniewskiej używana jest pisownia Joreth, natomiast J. Łoziński stosuje formę Ioreta.

Bibliografia

  • John Ronald Reuel Tolkien: Władca Pierścieni. przeł. Maria Skibniewska. T. 2: Dwie wieże. Warszawa: Warszawskie Wydawnictwo Literackie Muza SA, 2002. ISBN 83-7319-172-0.
  • John Ronald Reuel Tolkien: Władca Pierścieni. przeł. Maria Skibniewska. T. 3: Powrót króla. Warszawa: Warszawskie Wydawnictwo Literackie Muza SA, 2002. ISBN 83-7319-172-0.
  • Cirion i Eorl. Przyjaźń Gondoru z Rohanem. W: John Ronald Reuel Tolkien: Niedokończone opowieści. przeł. Radosław Kot. Warszawa: Wydawnictwo Amber, 2005, s. 242-261. ISBN 83-241-2008-4.
  • Ryszard Derdziński: Indeks. W: John Ronald Reuel Tolkien: Władca Pierścieni. przeł. Maria i Cezary Frąc. T. 3: Powrót Króla. Warszawa: Wydawnictwo Amber, 2002, s. 383-397. ISBN 83-7245-884-7.
  • Karen Wynn Fonstad: Atlas Śródziemia. przeł. Tadeusz A. Olszański. Wyd. 2. Warszawa: Wydawnictwo Amber, 2007. ISBN 978-83-241-2845-7.
  • Robert Foster: Encyklopedia Śródziemia. przeł. Andrzej Kowalski, Tadeusz A. Olszański, Agnieszka Sylwanowicz. Warszawa: Wydawnictwo Amber, 2003. ISBN 83-241-0200-0.

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Arda.Tengwar.svg
"Arda" (świat Śródziemia) w piśmie tengwar (w zapisie dla Quenyi) J. R. R. Tolkiena.