Lista komet nieokresowych

C/2006 P1 (McNaught), najjaśniejsza w I dekadzie XXI wieku

Pod pojęciem komet nieokresowych rozumie się komety widziane tylko raz, które cechuje dłuższy od 200 lat okres obiegu wokół Słońca (tzw. długookresowe) oraz komety, które dostały się do Układu Słonecznego z przestrzeni międzygwiazdowej.

Oznaczenia

Międzynarodowa Unia Astronomiczna oficjalnie oznacza komety nieokresowe literą „C”. Jeżeli orbita komety nie może być wyznaczona z dostateczną precyzją, stosuje się oznaczenie „X”. Komety, które zostały zgubione przez obserwatorów lub rozpadły się albo zderzyły z jakąś planetą, oznaczane są literą „D” w nazwie[1].

Od 2017 roku, kiedy został odkryty pierwszy obiekt niewątpliwie pochodzący spoza Układu Słonecznego, komety (i planetoidy) międzygwiezdne oznacza się literą „I”[2].

Po roku 1910 (kolejność alfabetyczna)

Poniższa tabela wymienia wybrane komety nieokresowe:

KometaOdkrywc/a(-y) lub imiennik, data odkrycia
Kometa Arenda-Rolanda (C/1956 R1, 1957 III, 1956h)Arend i Roland, 8 listopada 1956
C/1989 X1 (Austin) (1990 V, 1989c1)Rodney Austin, 6 grudnia 1989
C/1911 S3 (Beljawsky) (1911 IV, 1911g)Beljawski, 29 września 1911
C/1969 Y1 (Bennett) (1970 II, 1969i)Bennett, 28 grudnia 1969
C/1947 S1 (Bester) (1948 I, 1947k)Bester, 24 września 1947
C/2007 W1 (Boattini)Andrea Boattini, 20 listopada 2007
C/1980 E1 (Bowell)Edward L.G. Bowell, 11 lutego 1980, kometa posiadająca najbardziej hiperboliczną orbitę
C/2004 F4 (Bradfield)William A. Bradfield, 12 kwietnia 2004
C/1911 O1 (Brooks) (1911 V, 1911c)Brooks, 21 lipca 1911
C/1999 F1 (Catalina)Catalina Sky Survey, 23 marca 1999
C/1913 Y1 (Delavan)Pablo Delavan, 27 października 1913
C/1941 B2 (de Kock-Paraskevopoulos) (C/1941 B2, 1941 IV, 1941c)de Kock, 15 stycznia 1941 i Paraskevopoulos, 23 stycznia 1941
C/1948 V1 (C/1948 V1, 1948 XI, 1948l)Po raz pierwszy zaobserwowana w Nairobi podczas całkowitego zaćmienia Słońca z 1 listopada 1948 (jasność ponad −2m)
C/2010 X1 (Elenin)Leonid Elenin, 10 grudnia 2010
C/1912 R1 (Gale)Walter Frederick Gale, 8 września 1912
Kometa Hale’a-Boppa (C/1995 O1)Hale i Bopp, 23 lipca 1995 jedna z tylko czterech znanych, których jasność absolutna była ujemna (−2,7)
Kometa Howard-Koomen-Michels (1979 XI)R. Howard, N. Koomen, D.J. Michels, sierpień 1981, obrazy komety zarejestrowano jednak już 30 sierpnia 1979 za pomocą urządzeń satelity wojskowego P78-1, jasność ok. -3,5, kometa zderzyła się ze Słońcem
Kometa Humasona (C/1961 R1, 1962 VIII, 1961e)Humason, 1 września 1961
Kometa Hyakutake (C/1996 B2)Hyakutake, 30 stycznia 1996
Kometa Ikeya-Seki (C/1965 S1, 1965 VIII, 1965f)Ikeya, Seki, 18 września 1965
C/2012 S1 (ISON)Niewski, Nowiczonok, 21 września 2012
Kometa Kohoutka (C/1973 E1, 1973 XII, 1973f)Kohoutek, 7 marca 1973
C/2000 U5 (LINEAR)Lincoln Near-Earth Asteroid Research (LINEAR), 29 października 2000
C/2007 F1 (LONEOS)Lowell Observatory Near-Earth-Object Search (LONEOS), 19 marca 2007
C/2011 W3 (Lovejoy)Terry Lovejoy, 27 listopada 2011
C/2007 N3 (Lulin)Ye Quanzhi i C.-S. Lin, 11 lipca 2007
Kometa Machholza (C/2004 Q2)Machholz, 27 sierpnia 2004
C/2008 Q1 (Matičič)Obserwatorium Črni Vrh (pierwsza kometa odkryta w Słowenii, przez Stanislava Matičicia)
C/2006 P1 (McNaught) (2006 P1)Robert McNaught, 7 sierpnia 2006 (jasność widoma ok. −5m)
C/2009 K5 (McNaught)Robert McNaught, 27 maja 2009
C/2009 R1 (McNaught)Robert McNaught, 9 września 2009
C/1993 Y1 (McNaught-Russell) (1994 XI, 1993v)Robert McNaught, Kenneth S. Russell, 17 grudnia 1993
C/1967 M1 (Mitchell-Jones-Gerber)Michell, Brian Jones, Richard Gerber, 1 lipca 1967
C/1957 P1 (Mrkos) (C/1957 P1, 1957 V, 1957d)Mrkos, 29 lipca 1957
C/2001 Q4 (NEAT)NEAT, 24 sierpnia 2001
C/1925 G1 (Orkisz)Lucjan Orkisz, 3 kwietnia 1925
C/2011 L4 (PANSTARRS)Pan-STARRS, 6 czerwca 2011
C/2006 A1 (Pojmanski) (C/2006 A1)Pojmański, 2 stycznia 2006
C/1966 T1 (Rudnicki) (C/1966 T1)Rudnicki, październik 1966
C/1962 C1 (Seki-Lines) (1962 III, 1962c, Reitberg-Blakesen, Khokhlov)Seki i Lines, 4 lutego 1962
C/2007 Q3 (Siding Spring)Donna Burton z Obserwatorium Siding Spring, 25 sierpnia 2007
Shoemaker-Levy 9 (D/1993 F2, 1994 X, 1993e)E. Shoemaker, C. Shoemaker, Levy, 24 marca 1993
Kometa Skjellerup-Maristany (C/1927 X1, 1927 IX, 1927k)Skjellerup, 28 listopada 1927, oraz Maristany, 6 grudnia 1927
C/1989 Y1 (Skorichenko-George) (1990 VI, 1989e1)Skoriczenko i George, 17 grudnia 1989
Wielka Kometa Południowa (C/1947 X1, 1947 XII, 1947n)7 grudnia 1947
C/2009 K12 (SOHO)SOHO (Michał Kusiak), 30 maja 2009
C/2006 M4 (SWAN)Matson i Mattiazzo, 20 czerwca 2006
C/2000 W1 (Utsunomiya–Jones)Syogo Utsunomiya i Albert F. Jones, 18 listopada 2000
Kometa Westa (C/1975 V1, 1976 VI, 1975n)West, 10 sierpnia 1975
Kometa White-Ortiz-Bolelli (C/1970 K1, 1970 VI, 1970f)White, 18 maja 1970, Ortiz, 21 maja 1970 i Bolelli, 22 maja 1970
Kometa Wilsona-Hubbarda (C/1961 O1, 1961 V, 1961d, Drakesen, Portlock-Weinberg)Wilson i Hubbard, 23 lipca 1961
Kometa Zhu-Balama (C/1997 L1)Zhu (3 czerwca 1997) i Balam (8 czerwca 1997 [1])

Komety sprzed i z roku 1910 (w kolejności chronologicznej)

Kometaodkrywc/a(-y) lub imiennik, data odkrycia
C/-43 K1 (Kometa Cezara)18 maja 44 p.n.e. (Chiny), jedna z kilku komet możliwych do zaobserwowania podczas dnia; osiągnęła jasność widomą -4,0m, w Starożytnym Rzymie nazywana sidus lulium lub Caesaris astrum
C/390 Q1sierpień roku 390
X/1106 C1 (Wielka Kometa z 1106)2 lutego 1106, jedna z tzw. komet muskających Słońce; rozpadła się na dwa fragmenty
C/1556 D1 (Kometa z roku 1556)marzec 1556
C/1577 V1 (1577 I)1 listopada 1577, jasność absolutna −1,8, jedna z czterech, które miały ujemną jasność absolutną
C/1652 Y1van Riebeeck, 17 grudnia 1652 (Kapsztad, RPA)
Kometa Kircha (C/1680 V1)Kirch, 14 listopada 1680 (pierwsze teleskopowe odkrycie komety)
C/1683 O1 (Kometa Wiktorii Wiedeńskiej)John Flamsteed, 20 lipca 1683
C/1686 R1van der Stel, 12 sierpnia 1686 (Kapsztad, RPA)
C/1689 X1van der Stel, 24 listopada 1689 (Kapsztad, RPA)
C/1702 H1Francesco Bianchini & Giacomo Filippo Maraldi
Wielka Kometa z 1729 (C/1729 P1, 1729, Kometa Sarabata)Sarabat, 1 sierpnia 1729, jasność absolutna −3,0, jedna z czterech znanych komet o jasności absolutnej ujemnej
C/1743 X1 (1744, Kometa Klinkenberg-de Chéseaux)Klinkenberg, 9 grudnia 1743 i de Chéseaux, 13 grudnia 1743
C/1746 P1 (1747, Kometa de Chéseaux)de Chéseaux, 13 sierpnia 1746, jasność absolutna −0,5, jedna z czterech znanych komet o jasności absolutnej ujemnej
Wielka Kometa z 1760 (C/1760 A1, 1759 III, Parisian Comet)7 stycznia 1760, minęła Jowisza w odl. zaledwie 0,054 j.a. w 1758 [2]
Kometa Lexella (D/1770 L1)14 czerwca 1770, odkryta przez Messiera, nazwa od Lexella, który jako pierwszy obliczył jej orbitę
Wielka Kometa z 1771 (C/1771 A1, 1770 II)9 stycznia 1771
Wielka Kometa z 1783 (C/1783 X1, 1784)de la Nux, 15 grudnia 1783
Wielka Kometa z 1807 (C/1807 R1, 1807)Giovanni, 9 września 1807
Wielka Kometa z 1811 (C/1811 F1)Flaugergues, 25 marca 1811
Wielka Kometa z 1819 (1819 II, Comet Tralles)Tralles, 1 lipca 1819
Wielka Kometa z 1823 (C/1823 Y1, 1823)24 grudnia 1823
Kometa Ponsa (C/1825 N1, 1825 IV)Pons, 18 lipca 1825
Wielka Kometa z 1830 (C/1830 F1, 1830 I)Faraguet, 16 marca 1830 (Mauritius) i Fallows, 20 marca 1830 (Kapsztad, RPA)
Wielka Kometa z 1831 (C/1831 A1, 1830 II)Herapath, 7 stycznia 1831 (¹)
Wielka Kometa Marcowa z 1843 (C/1843 D1, 1843 I)5 lutego 1843
Wielka Kometa z 1844 (C/1844 Y1, 1844 III)17 grudnia 1844
Wielka Kometa Czerwcowa z 1845 (C/1845 L1, 1845 III)2 czerwca 1845
Kometa Hinda (C/1847 C1, 1847 I)Hind, 6 lutego 1847
Kometa Mitchel (C/1847 T1, 1847 VI. Kometa Pani Mitchel)Mitchell, 1 października 1847
Kometa Klinkerfuesa (C/1853 L1, 1853 III)Klinkerfues, 11 czerwca 1853
Wielka Kometa z 1854 (C/1854 F1, 1854 II)23 marca 1854
Kometa Donatiego (C/1858 L1, 1858 VI)Donati, 2 czerwca 1858
Wielka Kometa z 1860 (C/1860 M1, 1860 III)18 czerwca 1860
Kometa Thatcher (C/1861 G1)A. E. Thatcher, 5 kwietnia 1861
Wielka Kometa z 1861 (C/1861 J1, 1861 II)Tebbutt, 13 maja 1861
Wielka Kometa Południowa z 1865 (C/1865 B1, 1865 I)17 stycznia 1865
Kometa Coggia (C/1874 H1, 1874 III)Coggia, 17 kwietnia 1874
Wielka Kometa Południowa z 1880 (C/1880 C1, 1880 I)1 lutego 1880
Wielka Kometa z 1881 (C/1881 K1, 1881 III, 1881b)Tebbutt, 22 maja 1881
Wielka Kometa z 1882 (C/1882 F1, 1882 I, 1882a)Wells, 18 marca 1882
Wielka Kometa Wrześniowa z 1882 (C/1882 R1, 1882 II, 1882b)1 września 1882, osiągnęła wielkość wizualną −17 (C/1882 R1, C/1945 X1 (du Toit) oraz C/1965 S1 możliwy fragment komety X/1106 C1)
Wielka Kometa Południowa z 1887 (C/1887 B1, 1887 I, 1887a)Thome, 18 stycznia 1887, „The Headless Wonder”
Wielka Kometa z 1901 (C/1901 G1, 1901 I, 1901a)23 kwietnia 1901
C/1908 R1 (Morehouse)Daniel David Morehouse, 1 września 1908
Wielka Kometa Styczniowa z 1910 (C/1910 A1)
nie należy mylić z pojawieniem się w 1910 komety okresowej 1P/Halley)
Obserwowana przez wielu rankiem 12 stycznia 1910, pierwszym obserwatorem był Innes

Zobacz też


Przypisy

  1. Naming of Astronomical Objects (ang.). Międzynarodowa Unia Astronomiczna. [dostęp 2019-09-25].
  2. The IAU approves new type of designation for interstellar objects (ang.). Międzynarodowa Unia Astronomiczna, 2017-11-14. [dostęp 2019-09-25].

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Crab Nebula.jpg
This is a mosaic image, one of the largest ever taken by NASA's Hubble Space Telescope, of the Crab Nebula, a six-light-year-wide expanding remnant of a star's supernova explosion. Japanese and Chinese astronomers recorded this violent event in 1054 CE, as did, almost certainly, Native Americans.

The orange filaments are the tattered remains of the star and consist mostly of hydrogen. The rapidly spinning neutron star embedded in the center of the nebula is the dynamo powering the nebula's eerie interior bluish glow. The blue light comes from electrons whirling at nearly the speed of light around magnetic field lines from the neutron star. The neutron star, like a lighthouse, ejects twin beams of radiation that appear to pulse 30 times a second due to the neutron star's rotation. A neutron star is the crushed ultra-dense core of the exploded star.

The Crab Nebula derived its name from its appearance in a drawing made by Irish astronomer Lord Rosse in 1844, using a 36-inch telescope. When viewed by Hubble, as well as by large ground-based telescopes such as the European Southern Observatory's Very Large Telescope, the Crab Nebula takes on a more detailed appearance that yields clues into the spectacular demise of a star, 6,500 light-years away.

The newly composed image was assembled from 24 individual Wide Field and Planetary Camera 2 exposures taken in October 1999, January 2000, and December 2000. The colors in the image indicate the different elements that were expelled during the explosion. Blue in the filaments in the outer part of the nebula represents neutral oxygen, green is singly-ionized sulfur, and red indicates doubly-ionized oxygen.
Comet McNaught at Paranal.jpg
Autor: ESO/Sebastian Deiries, Licencja: CC BY 4.0
Image of the striking Comet McNaught over the Pacific ocean as viewed from the ESO Paranal Observatory.