Lista postaci serialu i komiksów o Smerfach
Smerfy
Smerfy są niebieskie, o budowie ciała podobnej do człowieka, „wzrostu trzech jabłek” (W odcinku Najwyższy Smerf okazało się, że Smerfiki mają 25 smerfojagód wzrostu, a jedynie Gapik tylko 22.), ale posiadają proporcjonalnie większe głowy i wydatne nosy oraz krótkie zaokrąglone ogonki. Ubierają się w białe spodenki połączone z butami, z wycięciem na ogonek, oraz białe czapki frygijskie. Pod czapką nie posiadają włosów na głowie (z wyjątkiem smerfetek), ale ten fakt jest ujawniany bardzo rzadko. Smerfy uzyskują pełnoletniość w wieku 150 lat[1], a w wieku 100 lat Papa Smerf był jeszcze smerfikiem[2]. Są nieśmiertelne dzięki Kamieniowi Długowieczności zakopanemu pod ich wioską. Małe smerfy przynosi bocian Piórek.
Zbierają między innymi smerfojagody. Dużo czasu spędzają przy naprawianiu tamy, która chroni ich wioskę przed strumieniem. Posługują się językiem „Smerf”, polegający na zastąpieniu wielu czasowników i przymiotników odmianami słowa „Smerf” np. „Smerfnij i przysmerfuj mi trochę smerfnego soku” (zamiast „Idź i przynieś mi trochę dobrego soku”). W Johan & Pirlouit oraz filmie „Smerfowy Flet” język smerfów był zwykle niezrozumiały przez ludzi i dłuższe próby porozumienia się w nim (bądź po prostu zrozumienia wypowiedzi jakiegoś smerfa) wprawiały ludzi w dezorientację i zawrót głowy.
Cechą wspólną wszystkich niemalże smerfów jest ogromna łatwowierność i naiwność. Często jest ona wykorzystywana przez Gargamela i innych wrogów smerfów, którzy z łatwością je nabierają nawet na oczywiste podstępy. Jedynym smerfem wyłamującym się jest w tym wypadku Papa Smerf. Jako prawie najstarszy i najbardziej doświadczony nie wierzy on ślepo w to, co widzi. To właśnie jego doświadczenie i zapobiegliwość ratują smerfy z opresji. Taki schemat jest szczególnie widoczny w pierwszych czterech seriach filmu.
Zarówno w komiksach, jak i w serialu animowanym, oficjalnie smerfów w wiosce jest 100 (od odcinka Setny smerf), ale później pojawiły się jeszcze inne smerfy, np. Dziadek i Dzikus. Niektóre smerfy mają wyróżniające je cechy szczególne, choć w pierwszych komiksach z wyjątkiem Papy i Ważniaka, wszystkie wyglądały identycznie i wszystkie były nazywane po prostu jako „Smerf” (stąd przypuszczenie, iż „Łasuch”, „Osiłek”, „Ważniak” itp. to nie są imiona, a raczej nazwiska). Z czasem poszczególne smerfy zaczęły się różnić imionami i charakterami, ale dopiero w wersji animowanej zyskały konkretne atrybuty (Pracuś - szelki, Osiłek - tatuaż itd.).
| Postać | Cecha wyróżniająca | Opis |
|---|---|---|
| Papa Smerf (ang. Papa Smurf) | Czerwona czapka, czerwone spodnie, siwa broda | Ma 542 lata (niektórzy powiadają, że wygląda na 530), posiada wielką białą brodę, czerwoną czapkę i spodnie. W pierwszych komiksach Peyo umodelowany tak, by być karykaturą Karola Marksa. Papa Smerf, jako najmądrzejszy i prawie najstarszy ze wszystkich smerfów, oficjalnie pełni funkcję przywódcy wioski. Para się magią i posiada księgę zaklęć, używa jej bardzo często – zazwyczaj do obrony innych Smerfów, ale nigdy w niecnych celach. Często zajmuje się Smerfusiem i smerfikami. W krytycznych sytuacjach zawsze mówi „O Wielki Smerfie!!!” (warto dodać że jego imię w oryginale „Le Grand Schtroumpf” znaczy właśnie „Wielki Smerf”). W komiksach był o wiele bardziej nerwowy i często tracił cierpliwość (gdy np. Śpioch wymigiwał się od pracy), ale z czasem złagodniał. W oryginalnej wersji serialu głosu tej postaci użyczył Don Messick, natomiast do polskiego dubbingu Wiesław Michnikowski i Zygmunt Sierakowski. |
| Ważniak (ang. Brainy Smurf) | Okulary | Jako jedyny nosi okulary. Przemądrzały i apodyktyczny, chyba jedyny smerf niezbyt lubiany przez resztę mieszkańców. Stara się wszystkim narzucić swoje zdanie, chociaż z drugiej strony zawsze podpiera się autorytetem Papy Smerfa (Papa Smerf zawsze powtarza, że...) i często donosi mu na inne smerfy. Pisze książki. Zawsze są to tomy z serii „Złote myśli Smerfa Ważniaka” lub opowieści opiewające spryt i mądrość ich autora. Znak charakterystyczny: okulary, które nadają mu wygląd kujona. Często cierpliwość smerfów dla Ważniaka się wyczerpuje, a wtedy dosłownie wylatuje on z wioski z charakterystycznym okrzykiem „yyyyy!”, lądując nieopodal na własnej głowie: bez większej szkody dla niego, z wyjątkiem często pogiętych okularów (dla odmiany w komiksach i filmie „Smerfowy Flet” dostawał często młotkiem po głowie). Jest dyrygentem w philharmonic smurfestra. W razie potrzeby pełni nawet funkcję samego detektywa w odcinku pod tytułem „Czarodziejska muzyka” i również „Gargamel na tropie” i wiele innych). Nosi wtedy strój Sherlocka Holmesa. Niektórzy twierdzą, iż początkowo w komiksach Peyo chciał poprzez jego postać ukazać karykaturę Lwa Trockiego. W oryginale Ważniakowi głosu użyczył Danny Goldman, a w polskiej wersji Mieczysław Gajda. |
| Smerfetka (ang. Smurfette) | Bardzo długie blond włosy biała sukienka oraz szpilki | Przepiękna i jedyna kobieta która jest smerfem i mieszka w wiosce smerfów. Jej ulubione hobby to tylko hodowla kwiatów. Uwielbia je nawet podlewać jednocześnie nucąc pod nosem. Nosi na sobie bardzo ładną, białą sukienkę i bardzo wysokie szpilki w takim samym kolorze. Smerfetka została tak naprawdę stworzona tylko przy użyciu magii i alchemii złego czarodzieja – Gargamela. O ile w komiksie Smerfetka służyła jako narzędzie zemsty, gdyż Gargamel liczył na to, że ta piękna osoba po prostu złamie smerfom serca, o tyle w wersji animowanej jej celem było po prostu szpiegowanie samych smerfów. Gargamel stworzył ją, by czyniła zło, jednak po krótkim czasie „zaraziła się” ona dobrocią samych smerfów i od razu przeszła już tylko i wyłącznie na ich stronę. Początkowo miała czarne włosy i nawet nie była specjalnie atrakcyjna, jednak dzięki operacji chirurgicznej Papy Smerfa (w kreskówce została przemieniona dzięki zaklęciu) przemieniła się w blond piękność przez co wszystkie smerfy od razu się w niej bardzo zakochały. W komiksie była początkowo postacią jednorazową i na końcu odeszła z osady, ale ponieważ postać Smerfetki zyskała dużą popularność, w serialu animowanym zyskała stałe miejsce już od 1 odcinka (który tak naprawdę opowiada właśnie niniejszą historię jej przybycia do wioski smerfów). W oryginale Smerfetce głosu użyczyła Lucille Bliss, a w polskiej wersji Halina Chrobak |
| Osiłek (ang. Hefty Smurf) | Tatuaż na ramieniu | Najsilniejszy ze smerfów, bardzo odważny i bojowy. O formę fizyczną dba ćwicząc na domowej siłowni. Na ramieniu ma tatuaż z wizerunkiem serca przebitego strzałą. Denerwuje go zuchwalstwo Ważniaka, jest autorytetem dla Złośnika. Jego najlepszym przyjacielem jest Pracuś. W oryginale Osiłkowi użyczył Frank Welker, a w polskiej wersji Ryszard Olesiński. |
| Łasuch (ang. Greedy Smurf) | Czapka kucharska, chusta | Zawsze wesoły łakomczuch. W komiksie jest smerf, który stale się objada (nazywany „Greedy”, czyli „chciwy"/"łakomy”), i smerf, który jest kucharzem (wyróżnia go kucharska czapka, fartuch i apaszka), to były dwa różne smerfy, ale w wersji animowanej zostały połączone w jednego. Łasuch często robi słodkie ciasta, które zazwyczaj sam zjada. Ten lokalny kucharz codziennie przygotowuje jedzenie dla wszystkich mieszkańców wioski. Wyróżnia go kucharska czapka i serwetka zawiązana na szyi. Jego największym przysmakiem są smerfojagody. W oryginale Łasuchowi głosu użyczył Hamilton Camp, a polskiej wersji Włodzimierz Press, Rafał Sisicki i Zbigniew Borek. |
| Harmoniusz (ang. Harmony Smurf) | Trąbka | Ma duszę muzyka, ale brak mu talentu. Ze swojej trąbki (a także z innych instrumentów) potrafi wydać jedynie dźwięk „tuuuuuuuuuut!”. Gra w philharmonic smurfestra. Zawsze chodzi ze swoją trąbką. W oryginale Harmoniuszowi głosu użyczył Hamilton Camp, a w polskiej wersji Jan Kulczycki i Zbigniew Suszyński. |
| Maruda (ang. Grouchy Smurf) | Obniżone brwi pośrodku, zazwyczaj niezadowolona mina | Czego by ktoś nie powiedział lub nie zaproponował, Maruda zawsze jest do tego negatywnie ustosunkowany i odpowiada: „Nie cierpię...”. To powiedzonko jest punktem wyjściowym jego wypowiedzi, nawet gdy coś mu się podoba, mówi: „Nie cierpię tego, no chyba że ...”. Charakteryzują go zmrużone oczy i ściśnięte pięści opuszczone w dół (w kreskówce ma założone ramię na ramię). Choć pozoruje na zimnego smerfa bez uczuć, w gruncie rzeczy jest wrażliwy i kocha Smerfetkę i Smerfusia. W oryginale Marudzie głosu użyczył Michael Bell, a w polskiej wersji Andrzej Gawroński. |
| Ciamajda (ang. Clumsy Smurf) | Czapka nasunięta na oczy | Zawsze się przewraca, potknie i uderzy w głowę. Czasami niemądrze mówi i wolniej chwyta, w czym rzecz. Kolekcjonuje kamienie. Najlepszy przyjaciel Ważniaka, mimo wielu różnic. Nigdy się nie obraża, jest przyjacielski i ogólnie lubiany przez społeczność Smerfów. Czapkę ma zawsze naciągniętą na oczy. W oryginale Ciamajdzie głosu użyczył William Callaway, a w polskiej wersji Marek Robaczewski, Zbigniew Borek i Krzysztof Strużycki. |
| Zgrywus (ang. Jokey Smurf) | Wybuchający prezent | Uwielbia żarty i wygłupy. Jego stały dowcip to wybuchający prezent-niespodzianka, mimo tego inne smerfy wciąż się na niego nabierają (zwłaszcza Ważniak). W niektórych sytuacjach, np. w odcinku „Gargamel na tropie”, jego dowcipy okazały się bardzo pożyteczne. W oryginale Zgrywusowi głosu użyczyła June Foray, a w polskiej wersji dubbingowali go Krzysztof Krupiński, Zbigniew Borek, Robert Rozmus i Tomasz Bednarek. |
| Laluś (ang. Vanity Smurf) | Różowy kwiat powyżej każdego ucha, lusterko | Zakochany w swojej osobie. Uważa się za najprzystojniejszego ze wszystkich smerfów. Nie rozstaje się z lusterkiem, gdyż uwielbia siebie oglądać. Bardzo dba o swój wygląd, lecz nie zawsze mu się to udaje. Do czapki ma przyczepiony różowy kwiat. W oryginale Lalusiowi głosu użyczył Alan Oppenheiner, a w Polsce Jarosław Domin, Zbigniew Suszyński i Grzegorz Wons. |
| Śpioch (ang. Lazy Smurf) | Poduszka | Gdziekolwiek położy głowę, momentalnie zasypia. W pracy nie ma z niego żadnego pożytku, gdyż śpioch potrafi skupić swoją uwagę wyłącznie na jednej rzeczy – spaniu. Często widać go z poduszką. W oryginale Śpiochowi głosu użyczył Don Messick, a w Polsce Jarosław Truszczyński, Piotr Dobrowolski, Krzysztof Strużycki,Leszek Zduń i Grzegorz Kwiecień. |
| Malarz (ang. Painter Smurf) | Paleta malarska, marynarka, mucha | Uwielbia obrazy. Pięknie maluje, najczęściej Smerfetkę i krajobrazy. Jest ubrany w czerwony płaszcz z czarną muszką. Posiada francuski akcent. W oryginale Malarzowi głosu użyczył William Callaway, a w Polsce Andrzej Ferenc,Jerzy Mazur,Jacek Rozenek, Mirosław Jękot i Grzegorz Kwiecień. |
| Poeta (ang. Poet Smurf) | Pióro | Ma duszę artysty. Jednak kiedy zaczyna czytać swoje wiersze, inne smerfy uciekają z powodu niewrażliwości na piękno poezji. Zawsze nosi ze sobą czerwone pióro i kawałek pergaminu. Pisze wiersze na wszelakie okazje, które oddają akurat atmosferę chwili. Wena twórcza potrafi go napaść w każdym momencie, wtedy momentalnie zaczyna tworzyć nowy wiersz, poemat czy odę. Na każdą imprezę wymyśla okolicznościowy wiersz. W Polsce Poecie głosu użyczyli Zbigniew Kasprzyk, Andrzej Precigs i Tomasz Bednarek. |
| Pracuś (ang. Handy Smurf) | Czapka z daszkiem, ołówek za uchem, spodnie z szelkami | Smerf, który dyryguje wszystkimi pracami w wiosce. Uwielbia robić wynalazki, które nie zawsze się udają. Cały czas spędza na budowaniu nowych urządzeń, które mają pomóc innym w pracy. Wszelkiego rodzaju budowle, podnośniki, spychacze etc. są właśnie jego konstrukcji. To prawdziwa złota rączka. Charakterystycznym znakiem są szelki przy spodniach, daszek przy czapce i ołówek za uchem (na wypadek, gdyby akurat musiał zapisać nowy, genialny projekt). W oryginale Pracusiowi głosu użyczył Michael Bell, a w Polsce Aleksander Gawroński i Mieczysław Morański. |
| Farmer (ang. Farmer Smurf) | Motyka | Uprawia warzywa. Ma swoje pole za wioską. Kocha swoją pracę, ale sam nie poradziłby sobie przy rozmiarze pola, muszą mu więc pomagać inne smerfy. Nie rozstaje się ze swoją motyką. W komiksie nosi zielone ogrodniczki, drewniaki i słomianą czapkę. W oryginale Farmerowi głosu użyczył Alan Young, a w Polsce Piotr Dobrowolski, Andrzej Grabarczyk i Artur Kaczmarski. |
| Drwal (ang. Lumberjack Smurf) | Siekiera | Smerf zajmujący się ścinaniem drzew. Pojawia się po raz pierwszy w 7 serii. W jednym z odcinków Ważniak nazwał go „tylko ścinającym drewno smerfem”, ale wiele razy uratował życie smerfom, np. zrobił tratwę, która pomogła w ucieczce przed Gargamelem. Ma bardzo wrażliwe serce i zawsze żałuje każdego drzewa, które musi ściąć. Drwal ma w sobie pewne ukryte magiczne zdolności, np. potrafi powiedzieć ściętemu drzewu, w którą stronę ma spadać. Często mówi „Uwaga!!! Drzewo!!!”. |
| Wełniak (ang. Wooly Smurf) | Wełniana czapka, apaszka | Raz w roku wyruszał na wyprawę w celu zebrania wełny, zostawiając w zamian koszyk smerfojagód. Ludzie myśleli, że to zły elf kradnie wełnę. Tak było aż do wyprawy ze smerfikami, która zakończyła się starciem z Gargamelem – wełniak zostawił wówczas koszyk smerfojagód zamienionych w złoto. Wyróżnia go wełniana czapka na głowie (pod którą ma normalną), czerwona chustka na szyi i nożyczki przytwierdzone do pasa. |
| Górnik (ang. Miner Smurf) | Świeczka na czapce | Kiedyś przez przypadek znalazł dziwne „czarne” kamienie w jaskini, od tego czasu zajmuje się wydobywaniem węgla. Na czubku jego czapki widnieje świeca, nosi również rękawice. Ten smerf prawie cały czas spędza w tunelach mając nadzieję, że znajdzie coś nowego np. złoto. |
| Krawiec (w starej wersji serii 1-3: Zaszewka) (ang. Tailor Smurf) | Miara krawiecka, dwie igły z tylnej strony czapki | Szyje przeróżne rzeczy dla smerfów, a czasem naprawia buty. Na ręce ma przyczepioną poduszkę ze szpilkami. Do czapki ma wbite dwie igły. Chodzi z miarą krawiecką na szyi. Jest bardzo zajęty swój pracą dlatego Pracuś zbudował mu maszynę Szyj-automat jednak to urządzenie nie mogło zastąpić Krawca. W oryginale Krawca użyczył Kip King, a w Polsce Wojciech Machnicki, Jerzy Mazur i Andrzej Zieliński. |
| Marzyciel (ang. Dreamy Smurf) | brak | Smerf o dużej fantazji. Często śni na jawie. Uwielbia podróże w nieznane. Jest kapitanem statku „Smerf 2” (wkłada wtedy specjalną kapitańską czapkę, której nie nosi na co dzień). W odcinku Smerfonauta smerfy przygotowały Marzycielowi niespodziankę na urodziny – przemieniły się dzięki specjalnemu eliksirowi Papy w Słufy – zielonkawe podobizny smerfów, pochodzące z innej planety. Lubi leżeć patrząc w niebo. W oryginale Marzycielowi głosu użyczył Don Messick, a dubbingują go Piotr Dobrowolski, Roman Szafrański i Janusz Wituch. |
| Dziadek Smerf (ang. Grandpa Smurf) | Żółta czapka, żółte spodnie z szelkami, okulary, długa siwa broda | Najstarszy ze wszystkich smerfów. W swojej młodości pełnił funkcję przywódcy wioski. Pojawia się na początku serii 6. kreskówki. Przybywa do wioski po 500 latach. Razem z Papą i kilkoma innymi smerfami wyrusza po 4 żywioły, by odnowić moc Kamienia Długowieczności. Nosi żółte ubranie i wbijające się w nos okulary. Ma długą siwą brodę, sięgającą do ziemi. Jest świetnym opowiadaczem historii przygodowych, dzięki którym znajduje sobie wielu słuchaczy. Powiedzenia, których często używa to: „Smerferemele!” i „Smerfetuti!”. Był poszukiwany przez czarownika Menezisa (ang. Nemesis), który chciał zdobyć Kamień Długowieczności, aby stać się nieśmiertelny, ale Dziadek pozbył się Menezisa raz na zawsze. W Polsce Dziadkowi głosu użyczyli Mieczysław Gajda i Stanisław Brudny |
| Nikt/Ktoś (ang. Nobody Smurf/Somebody) | brak | Nie był pewien, czy jego imię Nikt pasuje do niego, jednak dzięki bohaterskiemu wyczynowi zmienił imię na Ktoś. Jego umiejętność to świetne skradanie i uciekanie. Pojawił się tylko w odcinku „Smerf Nikt”. W Polsce głosu użyczył mu Jerzy Kramarczyk. |
| Architekt (ang. Architect Smurf) | brak | Uwielbia projektować nowoczesne domy, ale smerfy, przywiązane do grzybo-domów, w których mieszkają, podchodzą sceptycznie do jego pomysłów. W jednym z odcinków wspólnie z Pracusiem zbudował Smerfdominium – wieżowiec. Chociaż budynek spłonął, to na jego zgliszczach osiedliły się ptaki. W Polsce głosu użyczył mu Jacek Bursztynowicz. |
| Reporter (ang. Reporter Smurf) | Zielona czapka z daszkiem | „Wyjątkowy typ smerfa”, jak określił to Papa Smerf. Reporter jest ciekawski, uwielbia zadawać dużo pytań i wtykać nos w nie swoje sprawy. Kiedy pisał gazetę, ujawniał to, czego nie powinien. Nosi zieloną czapkę reporterską. W Polsce głosu użyczyli mu Mieczysław Morański i Jerzy Mazur. |
| Smerfiki (ang. Smurflings) | Trójka smerfików to Nat, Gapik i Złośnik (patrz poniżej) Początkowo były dorosłymi smerfami, ale zostały odmłodzone przez zegar Ojca Czasu (wbiegli tam, gdy motyl Nata wleciał do zegara). Później ponieważ zauważyły że Smerfetka czuła się samotnie jako jedyna dziewczyna w wiosce, stworzyły dla niej Sasetkę korzystając z magicznej księgi Gargamela (mimo tego Sasetka widzi Gargamela jako swojego twórcę). | |
| Sasetka (ang. Sasette) | Rude włosy zawiązane na warkocz, piegi, różowe spodnie z szelkami | Tak, jak i inne Smerfiki, pojawia się na początku 5 serii. Jedyna dziewczynka ze smerfików, do każdej sytuacji znajduje odpowiednie powiedzenie. Jest ubrana w różowe ogrodniczki i ma długie, rude warkocze. Do Papy Smerfa zwraca się per „Papcio”, co początkowo go denerwuje, w końcu jednak przystaje na taki przydomek. Można powiedzieć, że Gargamel jest jej ojcem chrzestnym. Sasetka nazywa go „Papciem Gargamelem”; stara się odnajdywać w nim to, co dobre i przekonywać inne smerfy, że tak naprawdę czarownik nie jest taki zły. Ponadto Sasetka uwielbia słuchać opowiadań Dziadka. W Polsce głosu użyczyła jej Barbara Bursztynowicz. |
| Nat (ang. Nat Smurfling) | Słomkowy kapelusz, brązowe spodnie na jedną szelkę, brak butów | Smerfik ten chodzi boso. Nosi czapkę zrobioną z wikliny i brązowe ogrodniczki. Jest bardzo miły i umie porozumiewać się ze zwierzętami. Przyjaźni się z różnymi zwierzątkami np. motylkiem Trzepotką. Jest wielkim miłośnikiem przyrody. Gdy był dorosły wszędzie chodził z motylami. W oryginale Natowi głosu użyczył Charles Adler. W Polsce dorosłego dubbingują Józef Mika i Krzysztof Szczerbiński, a małego Edyta Jungowska i Małgorzata Duda. |
| Gapik (ang. Slouchy Smurfling) | Czerwona koszulka, pofałdowana czapka z guzikiem | Jeden ze smerfików, wiecznie znudzony. Jest ospały, nierozgarnięty, powolny i zostaje z tyłu. Zawsze robi wszystko odwrotnie od reszty smerfików, np. uwielbia jeść warzywa i ciężko pracować przy ich uprawie, czego reszta nie znosi. Nosi czerwoną koszulkę, tenisówki i krzywo włożoną czapkę. Wydaje się być rozsądniejszy od reszty. W Polsce dubbingowali go Izabella Dziarska,Leszek Abrahamowicz i Artur Pontek. |
| Złośnik (ang. Snappy Smurfling) | Żółta koszulka, zazwyczaj niezadowolona mina (podobnie jak Maruda) | Jeden ze smerfików. Jest ubrany w żółtą koszulkę z obrazkiem chmury i pioruna. Jest bardzo nerwowy i często źle się zachowuje względem starszych. Jest egoistą, najchętniej widziałby dorosłych jako swoich służących. Uwielbia patrzyć jak Osiłek ćwiczy. W przyszłości chce być taki jak on. Gdy był dorosły charakteryzowały go brwi naciśnięte na oczy. W Polsce Złośnika dubbingują Joanna Wizmur,Leszek Abramowicz i Stefan Każuro. |
| Smerfuś (ang. Baby Smurf) | Mniejszego wzrostu, całościowe ubranie | 4 lata, wciąż niemowlę. Najmłodszy ze smerfów, sprawia dużo kłopotów, najbardziej kocha go Smerfetka. Oprócz niej najczęściej opiekuje się nim Papa Smerf lub Maruda. Smerfuś posiada zdolności magiczne: jest odporny na wszelkie złe zaklęcia, czasami potrafi coś wyczarować (np. w odcinku „Piaskowa czarownica” wyczarował chatkę na plaży). Gdy miał wypowiedzieć pierwsze słowo powiedział: „Ga...Ga...Gargamel”. Smerfy uważają, iż w przyszłości zostanie przywódcą wioski. Jedynym wyjątkiem jest Ważniak, który uważa tylko siebie za godnego przywódcę. |
| Mechaniczny Smerf (Mechan, Trybik) (ang. Clockwork Smurf) | Mechaniczne części ciała | Zbudowany dla króla Gerarda przez Pracusia smerf-robot. Bardzo silny. Przyjaźni się z Pasibrzuchem. |
| Mechaniczna Smerfetka (ang. Clockwork Smurfette) | Mechaniczne części ciała | Towarzyszka Mechanicznego Smerfa, równie silna jak on. Początkowo zakochana w swoim stwórcy – Pracusiu. |
| Doktor (ang. Doctor Smurf) | Kitel | Z wielką chęcią pomaga każdemu, który jest w potrzebie. Nie wiadomo jednak czy leczy, czy też wywołuje choroby. |
| Kochaś (ang. Enamored Smurf) | brak | Wszystkie smerfy podkochują się w Smerfetce, ale nie tak jak on. Na jej widok jego serce zaczyna mocniej bić. Ciągle o niej myśli. |
| Strażak | Strażacki płaszcz i czapka | Bardzo dba o to, by dobrze wypełniać swoje obowiązki. Gdy tylko biją na alarm, wyrusza swoim wozem, by gasić ogień, ale sprzęt nie zawsze słucha się właściciela. |
| Rzeźbiarz | Młot | Specjalizuje się w pomnikach ku czci smerfów oraz posągach przedstawiających Smerfetkę. Tak naprawdę nie istnieje, bo rzeźbiarstwem zajmuje się malarz. Postać występuje w grze Smerfy Ratujcie Matkę Naturę. |
| Cherlak (w nowszym dubbingu Chorowitek) | Szalik | Jest przeciwieństwem Osiłka. Nigdy nie ma siły do pracy ani wspólnych zabaw ze smerfami. Często skarży się na to, że jest mu zimno. Jest wiecznie zakatarzony i nieustannie kicha. Z tego powodu chodzi ubrany w szalik i nauszniki, nawet latem. Pojawia się tylko w odcinkach z 3 serii. W Polsce głosu użyczył mu Jerzy Kramarczyk. |
| Niechluj | Dziurawe i połatane ubranie | Smerf ten występuje tylko w 2 i 3 serii. Kocha śmieci. Chodzi w dziurawych butach i połatanej, krzywo włożonej czapce. Gdy smerfy nie zrobiły zapasów na zimę, chciał im pomóc i wrzucił swoje śmieci do kominka Papy Smerfa. Spowodowało to zakopcenie chatki, gdzie siedziały wszystkie smerfy. Jego przysmakiem są zgniłe smerfojagody. W Polsce głosu użyczył mu Marek Robaczewski. |
| Tropiciel | Pióro przy czapce | Smerf ten występuje tylko w 2 i 3 serii. Jest obdarzony wyjątkowymi, typowymi dla zwierząt cechami: ma węch psa tropiącego, dzięki czemu potrafi każdego znaleźć po zapachu. Dzięki temu węchowi, a także instynktowi, potrafi również przewidywać pogodę. Ma przyczepione do czapki czerwone pióro, podobne do tego noszonego przez Poetę. W Polsce głosu użyczyli mu Jacek Kawalec i Krzysztof Szczerbiński. |
| Tchórzasty, Tchórz (w nowszym dubbingu Cykor) | brak | Pojawia się tylko w serii 2 i 3. Boi się wszystkiego, nawet samego strachu. W odcinku "Smerf, który nie umiał odmówić" na krótko przełamał swój nieustanny strach. W Polsce głosu użyczyli mu Grzegorz Wons i Leszek Abrahamowicz. |
| Dzikus (ang. Wild Smurf) | Czapka z liści, przepaska zamiast białych spodni | Smerf, który mieszka poza wioską, w lesie. Pojawia się po raz pierwszy w 7 serii. Potrafi rozmawiać ze zwierzętami, a jego najlepszym przyjacielem jest Wiewiór. Bocian niosący małe smerfiątka do wioski zgubił go w czasie burzy i Dzikus wychował się wśród wiewiórek, tak jak Tarzan wśród małp. Jest bardzo zręczny, skacze na lianach i w ten sposób czasami ratuje inne smerfy. Ubrany jest w liście na głowie oraz biodrową przepaskę. Porozumiewa się niezrozumiałymi słowami. Rozumieją go tylko Nat (ze względu na umiejętność porozumiewania się ze zwierzętami), a czasem Papa Smerf (jako „ojciec” smerfów rozumie je bez słów). W Polsce głosu użyczył mu Tomasz Bednarek. |
| Marko Smerf (ang. Marco Smurf) | Kupiecka czapka, medalion | Smerf kupiec. Jest kapitanem statku „Smerf 1”. Wyruszył po pieprz potrzebny Łasuchowi do sporządzenia gulaszu. Pierwszy raz pojawił się w odcinku „Marko Smerf i Pieprzowi Piraci”, w którym spotykamy go jako więźnia piratów. Został porwany przez załogę „Piratów Siedmiu Mórz”. Jednak Smerfy za pomocą Syreny Mariny zdołały go uwolnić a razem z nim utracony pieprz. Wyróżnia go czapka kupca i medalion na szyi. |
| Mazgaj | Chusteczka | Niezależnie od sytuacji, szczęśliwej czy smutnej, zawsze płacze. Jedynie Smerfetka go rozumie. Nigdy nie rozstaje się ze swoją pomarańczową chusteczką w żółte kwadraty. |
| Dumała (Chwiejek) (ang. Flighty Smurf) | brak | Nigdy nie umie podjąć decyzji, ciągle się waha, aż do czasu kiedy trafia do zamku Baltazara i musi podjąć decyzje, by przeżyć. Pojawia się w odcinku Trudne decyzje. |
| Jubiler | Schwytany przez ludzi musiał zostać włamywaczem, zanim zdołał wydostać się z niewoli. | |
| Sportsmen | Koszulka i krótkie spodenki | Nie zależy mu na wygranej, lecz chce uprawiać wszystkie sporty. Nawet te, których jeszcze nie wymyślono. |
| Niania Smerf (Smerfowa Niania) (ang. Nanny Smurf) | Siwe włosy, fioletowa sukienka, różowa chusta | Utknęła w magicznym zamku jeszcze w czasach przywództwa Dziadka Smerfa. Nosi okulary podobne do tych, które ma Dziadek. Ubiera się w fioletową sukienkę i różową chustę. Jej najlepszym przyjacielem jest Puszek – czerwone stworzonko przypominające królika. Występuje tylko w 8 serii. W polskiej wersji dokonano z nią 4 odcinki: Smerfowa Niania, Czy bać się Menezisa?, Opowieści Dziadka i Opiekunowie Smerfusia. W pierwszych trzech Niani użyczyła głosu Katarzyna Łaniewska, a w odcinku Opiekunowie Smerfusia Małgorzata Boratyńska. |
| Don Smerfo | Maska, peleryna | Wymyślony smerf, nieistniejący naprawdę. Bohater książek przygodowych, czytanych smerfikom na dobranoc. Przedstawiany jako szarmancki bohater. Smerfetka uważa, iż smerfy powinny być takie, jak on. W jednym z odcinków Zgrywus się za niego przebrał, a w innym na powieść o Don Smerfo wylał się eliksir życia Papy Smerfa. |
| Frajer (ang. Pushover Smurf) | brak | Pojawia się wyłącznie w odcinku „Smerf, który nie umiał odmawiać” (tytuł stary dubbing), ale cały dotyczy jego postaci. Inne smerfy zawsze wykorzystywały go by wykonywał za nie ich prace. Gdy Tchórzasty został wybrany w święto świetlików, by zanieść ogień na bagna, namówił Frajera by go zastąpił. W czasie wyprawy Frajer niechcący obudził śpiącego tam potwora. Po tej przygodzie jego osobowość się odwróciła i zaczął notorycznie odmawiać na wszystkie prośby, do czasu gdy Smerfetka zaprosiła go na obiad. Jego imię w oryginale angielskim „pushover” oznacza „popychadło”. |
| Latający Smerf | Skrzydła | Smerf, który marzył o lataniu, jednak próby mu nie wychodziły (postać pojawia się tylko w komiksie). |
| Smerf Naczelnik | Złote ubranie, peleryna, korona | Smerf, który pojawia się tylko w komiksie. Po tymczasowym wyjeździe Papy Smerfa z wioski, wygrał demokratyczne wybory i został nowym wodzem na jego miejsce. Ubrał się na złoto i nosił koronę. Jego rządy okazały się autorytarne. Odniesienie do tego komiksu można zobaczyć w serialu, w odcinku „Król smerfów” (tytuł starego dubbingu). Fabuła jest bardzo podobna, jednak rzecz tyczyła się Ważniaka, który objął władzę siłą. |
| Smok Smerf | Smok, który jest smerfem. W serialu to Ciamajda zamienił się w smoka, nierozważnie bawiąc się zaklęciami z księgi Papy. | |
| Dubler | Stara się naśladować każdego smerfa, którego zobaczy. Robi to aż do momentu pojawienia się kolejnej postaci, którą może naśladować. Dzięki temu jest bardzo pomocny. | |
| Kierowca (ang. Driver Smurf) | Kierowca smerfmobila, w jednym z odcinków spowodował wypadek samochodowy. |
Inni
| Postać | Opis |
|---|---|
| Gargamel | Zły łysy czarodziej, mieszkający w zrujnowanym zamku na obrzeżach lasu. Główny czarny charakter w kreskówce. Zawsze chce złapać smerfy. W oryginale Peyo celem Gargamela było złapać smerfy by przetopić je w rycynie na złoto, dzięki zaklęciu które odkrył w jednej ze swoich ksiąg, a w dalszych komiksach po prostu próbował się na nich zemścić za wcześniejsze niepowodzenia. W animowanej wersji celem Gargamela bywa po prostu zjedzenie smerfów. Po porażkach zawsze wykrzykuje Jak ja nie cierpię smerfów! Innym często mówionym przez niego powiedzeniem jest Mamuśku! (gdy coś mu zagraża). Jest bardzo biedny, nie ma zazwyczaj czego jeść (zawsze liczy, że złapie wtedy smerfa) oraz chodzi w połatanym ubraniu. W oryginale Gargamela głosu użyczył Paul Winchell, a w Polsce Wiesław Drzewicz i Mirosław Wieprzewski. |
| Klakier | Rudy kot Gargamela. Czasami mruczy ludzkim głosem. Bardzo niezdarny. Potrafi niekiedy zepsuć plany swojego pana. W oryginale jego imię to Azrael (imię anioła śmierci w islamie). W oryginale Klakiera głosu użyczył Don Messick,a w Polsce Joanna Sokołowska i Artur Kaczmarski. |
| Nicpoń | Jest uczniem i pomocnikiem Gargamela (sprząta jego dom, gotuje, pomaga łapać smerfy), ponieważ wyrzucono go ze szkoły dla czarodziejów, a Gargamela zmuszono, by uczył go magii, on jednak wykorzystał go, by pomagał mu łapać smerfy. Nicpoń nie traktuje go jak nauczyciela, lecz jak zwariowanego starca. Wielokrotnie narzeka na współpracę ze swoim panem i próbuje działać w pojedynkę, a niekiedy i na szkodę Gargamela. Na myśl, że miałby zjeść smerfa, robi mu się niedobrze. Do Gargamela zwraca się per „Gargusiu”. Jest leniwy i samolubny. Gdy Gargamela nie ma, szuka sposobu na pozbycie się go lub leniuchuje. W oryginale Nicponiowi głosu użyczyła Brenda Vaccaro, a w Polsce Agata Gawrońska. |
| Matka Natura | Kieruje naturą. W razie kłopotów zawsze stara się pomóc smerfom. Posiada cztery magiczne różdżki, a każda służy do czarów innego rodzaju. Często przychodzi do niej Ojciec Czas. W oryginale głosu użyczyła June Foray, a w Polsce Aleksandra Koncewicz i Elżbieta Kijowska. |
| Ojciec Czas | Staruszek który zajmuje się upływem czasu, m.in. zmienia pory dnia. W jednym z odcinków dzień się nie kończył, bo Ojciec Czas zasnął na rzece czasu kiedy łowił ryby. W jego domu-jaskini znajduje się wiele zegarów oraz rzeka czasu w podziemiach domu. Może być „sąsiadem” Matki Natury, gdyż np. w odcinku Człowiek z Księżyca (Harold – brat Matki Natury) Matka Natura również ma pod swoim domem te samą rzekę. W oryginale głosu użyczył Alan Oppenheiner, a w Polsce Wiesław Machowski, Włodzimierz Bednarski, Stanisław Brudny, Jacek Jarosz, Henryk Łapiński i Tomasz Grochoczyński. |
| Homnibus | Czarodziej, przyjaciel Papy Smerfa. Jego hobby to szachy. Posiada parę czarodziejskich butów, które służą do szybkiego przemieszczania się na duże odległości w dowolne miejsce. Papa Smerf radzi się jego w razie większych problemów. W filmie Smerfowy flet jego imię brzmiało Omnibus co oznacza człowieka mądrego, który dużo wie. W oryginale głosu użyczył Alan Oppenheiner, a w Polsce Henryk Łapiński i Marek Barbasiewicz. |
| Pieszczoch (Smerfiaczek) | Szczeniak należący do smerfów, a w szczególności smerfików. Pieszczoch był prezentem dla Papy Smerfa od Homnibusa. Chroni smerfy przed kotem Gargamela – Klakierem. Na szyi ma zawieszoną obrożę z magicznym medalionem, której nie można zdjąć. Czasami przenosi wiadomości. |
| Piórek | Bocian, serdeczny przyjaciel smerfów. Jest do nich bardzo przywiązany. Zawsze gotowy na wezwanie Papy Smerfa. Służy jako lokalny środek transportu, kiedy trzeba przenosi wiadomości, a czasem przynosi małe smerfiki. |
| Smerfptak | Czerwony ptak wielkości wróbla. Służy smerfom za listonosza: przenosi listy i różnego rodzaju wiadomości. |
| Pasibrzuch | Olbrzym, uwielbia jeść – zwłaszcza kamienie. Początkowo był zagrożeniem dla smerfów (chciał zjeść zupę a la smerf), potem się z nimi zaprzyjaźnił. Często daje się we znaki Gargamelowi. Jego ukochana to Nochala, która kiedyś obraziła się na niego, bo był źle wychowany. W oryginale głosu użyczył Lennie Weinrib, a w Polsce Cezary Julski, Krzysztof Kołbasiuk,Henryk Łapiński i Jan Kulczycki. |
| Wiedźma Hogata | Zawsze chce być najpiękniejszą wiedźmą. Jest łysa, ale za to nosi rudą perukę z wielkimi lokami. Ma wielką brodawkę na nosie. Od początku serialu jest wrogiem smerfów. Po raz pierwszy pojawia się w odcinku „Smerfy i Czarownica”, gdzie jej medalion zmienia Łasucha w skrzypce, powiększa Zgrywusa i rozwesela Marudę. Potem powraca, chociaż Papa Smerf zniszczył jej medalion, co odkręciło wszystkie życzenia i sprawiło, że zniknęła. W oryginale głosu użyczyła Janet Waldo, a w Polsce Katarzyna Łaniewska i Joanna Orzeszkowska. |
| Smerfy z piernika | Małe pierniki w kształcie smerfów, upieczone przez Ważniaka w odcinku „Smerfy z piernika”, który chciał wygrać konkurs na najlepsze pierniki. Pierniki zaczęły płatać figle innym smerfom, ale na szczęście zostały pokonane za pomocą zaklęcia Papy Smerfa. |
| Hlorinda (w starej wersji serii 1-3 Hlohydra) | Stara wiedźma, mieszkająca, podobnie jak Gargamel, na obrzeżach lasu, w wielkim, starym zamczysku. O wszystkim świetnie poinformowana za sprawą swojego kompana ptaka – Tukana oraz ogromnej lunety, dzięki której może obserwować wszystko i wszystkich. Zawsze działa na szkodę innych. Najbardziej na świecie nienawidzi miłości i radości. Stała się taka od czasu, gdy jej ukochanego zamieniono w kamienny posąg. W oryginale głosu użyczyła Amanda McBroon, a w Polsce Irena Malarczyk, Teresa Lipowska, Krystyna Królówna i Ewa Wawrzoń. |
| Wiewiór | Najlepszy przyjaciel Smerfa Dzikusa. Wszędzie z nim chodzi. Po prostu są nierozłączni. Pewnego razu okazało się, że Wiewiór nie został zaproszony na ucztę w Wiosce Smerfów (odcinek „Tam, gdzie dzikie smerfy”), co bardzo zmartwiło Dzikusa. |
| Baltazar | Ojciec chrzestny Gargamela, a zarazem jego kuzyn. Bogaty, zły czarownik. Koniecznie chciałby poznać swoją przyszłość. Gargamel nie jest u niego mile widziany, jednak Baltazar często wykorzystuje go do złapania np. Mechanicznego Smerfa lub Konika Błękitka. |
| Pirlouit (Piłit) | Jasnowłosy, młody chłopak, paź królewski. Należy zaznaczyć, iż o ile w oryginale Piłit jest dorosły, ale niskiego wzrostu/karłowaty, o tyle w Polskim dubbingu jest adresowany często jako mały chłopiec. Trochę bojaźliwy, ale potrafi okazać odwagę, kiedy zmusza do tego sytuacja. Pomysłowy, ma duże mniemanie o sobie. Jest przekonany o swoim wielkim talencie do śpiewu, stara się więc jak najczęściej umilać nim czas innych. W rzeczywistości fałszuje tak, że uszy więdną. Jeździ na kozie o imieniu Biquet (Biket). Jest serdecznym przyjacielem smerfów. Postać występująca w komiksach Peyo przed smerfami (patrz „komiks”). W jednym odcinku przypadkiem wynalazł lody. W filmie „Smerfowy Flet” jego imię przetłumaczono jako „Tirlilit”. |
| Johan | Przyjaciel Piłita, rycerz, postać z komiksu Peyo. O ile regularnie pojawiał się w 2 i 3 serii, towarzysząc zawsze Piłitowi, o tyle później Piłit pojawiał się zazwyczaj sam (choć były od tego wyjątki!). W filmie „Smerfowy Flet” imię Johana przetłumaczono jako „Janek”. W serialu w polskiej wersji występuje w odcinku „Przygoda Peewita” |
| Król Gerard | Nastoletni król. W jego rządach pomaga mu Mechaniczny Smerf (nazywany czasem Mechan lub Trybik), którego dostał od Pracusia. Przyjaciel smerfów. |
| Żabole | Nieco większe od smerfa żabopodobne stwory. Odżywiają się bagiennym szlamem. W większości są głupie i złe. Mieszkają w wielkiej twierdzy na bagnach. Rządzi nimi zły, apodyktyczny Król Żabol. Ich bronią są bańkowe dmuchawki: wydmuchują z nich bańki mydlane, w które łapią głównie elfy, a okazjonalnie także innych wrogów jak chociażby Baziowe elfy. |
| Bagniak | Pół żaba, pół krokodyl. Czasem atakuje smerfy. |
| Czarownica Grenda | Mała czarownica, przyjaciółka smerfów. Myślała, że Nicpoń się w niej zakochał, on jednak udawał, aby zdobyć jej różdżkę. Z początku była złą czarownicą, lecz Smerfy nauczyły ją, czym jest dobro. |
| Lakonia | Leśna wróżka. Uosobienie radości, kocha kwiaty i motyle. Częściowo wzorowana na meksykańskiej bogini Xochiquetzal, ale ma nordycki wygląd. Posługuje się wyłącznie językiem migowym. W oryginalnym tłumaczeniu jest adresowana jako elfka. |
| Smerfoupiory | Stwory, które niegdyś nawiedziły wioskę. Zostały zamknięte w zamku Mrokmor, lecz po wielu latach zostały wypuszczone przez Ważniaka. Jednak dzięki psikusom Zgrywusa i pomysłowości Papy Smerfa na powrót zostały tam uwięzione. Występują tylko w odcinku „Smerfoupiór”. |
| Piaskowa czarownica | Żyła na Kanapkowych Wyspach wraz ze swoim przyjacielem, potworem morskim Bua. Czuła się samotna, do czasu, gdy uświadomiła sobie, że posiada prawdziwego przyjaciela. Występuje tylko w odcinku „Piaskowa czarownica”. |
| Maszkaronek | Dzika bestia kilka razy większa od smerfa. Można go uspokoić tylko muzyką. Pojawia się tylko w jednym odcinku. |
| Pani Fortuna | Mieszkała w pięknym zamku na skraju lasu. Obracała kołem fortuny. Pewnego dnia zawitał do niej Gargamel, który chciał, aby smerfy miały same nieszczęścia. |
| Przybysz z kosmosu | Pojawił się w jednym z odcinków, gdy Marzyciel marzył o życiu w Kosmosie. Nie chciał pokazać się innym smerfom, a jedynie Marzycielowi. Smerfy nie chciały uwierzyć Marzycielowi, gdy ten opowiadał mu o nim. Przybył w statku kosmicznym w kształcie kuli ze srebrnymi „kolcami” w kształcie graniastosłupów o trójkątnych podstawach, którymi dotykały do statku. Normalnie ubrany jest w skafander kosmiczny, ale potrafi zmienić swój wygląd w wygląd zwykłego smerfa. Potrafi lewitować różne przedmioty. |
| Mucha Bzzy-Bzzy | W komiksie była to mucha przenosząca choroby poprzez ugryzienie. Ugryziony przez nią smerf mocno przypominał zombie, a mianowicie robił się czarny, agresywny i potrafił powiedzieć tylko słówko „Kłap”. Gdy ugryzł innego smerfa w ogonek, przenosił na niego chorobę. Na końcu Papie Smerfowi udało się zapobiec epidemii („Czarne smerfy” były później okazyjnie nawiązywane w dalszych komiksach np. w jednej historyjce Zgrywus pomalował się na czarno i udawał że czarne smerfy powróciły). Powstała animowana wersja owego odcinka, ale dla odmiany smerfy nie były czarne, a fioletowe/purpurowe. |
| Pallador | Wielki czarownik, przyjaciel Papy Smerfa. Kiedyś zakopał swoją kapsułę czasu. Walczył z druidami, którzy próbowali przejąć władzę nad lasem. Ostatecznie rzucił na nich czar i uwięził ich w wielkim dębie, lecz wkrótce zginął. Powraca w odcinku Kapsuła czasu pod postacią głazu, aby przekazać Papie zagadkę kapsuły czasu. |
| Druidzi | Starożytni celtyccy czarodzieje, wrogowie Palladora. Dawno temu próbowali przejąć władzę nad lasem. Tylko czarownik Pallador powstrzymał ich rzucając na nich czar. Właściwa historia druidów ma miejsce w odcinku Kapsuła czasu. Gdy nad górą druidów zeszło słońce, jego promień padł na dąb co spowodowało powolny powrót czarodziejów na ziemię. Jeden z nich po wyjściu ze środka drzewa planował zemstę na Palladorze. Udał do kamiennej komnaty. Tam znalazł amulet księżycowego kamienia. Potem powiesił go na gałązce dębowej i oznajmił braciom, że gdy światło księżyca padnie na amulet, cały las będzie należał do nich. Wkrótce gdy uciął sobie drzemkę, Osiłek i Ciamajda wykradli mu amulet i zabrali go do wioski Smerfów, aby pokazać Papie. Po przebudzeniu z przerażeniem odkrył, ze amulet księżycowego kamienia zniknął. Poszedł za śladem złodzieja. Po dotarciu do wioski Smerfów, oskarżył Papę Smerfa o kradzież amuletu i zaczął rujnować wszystko, lecz przestał gdy nasi niebiescy bohaterowie oddali mu amulet. Wieczorem gdy powiesił go z powrotem na gałązce dębu, Papa Smerf wyzwał go na pojedynek. Tymczasem gdy światło księżyca padło na amulet, Pracuś, Malarz i Smerfetka próbowali wstrzymać nadejście druidów za pomocą lusterka, lecz się nie udało. Okazało się, że lustro nie jest trzecim kamieniem wstrzymającym druidów przed powrotem na ziemię. Ostatecznie za sprawą trzonu siekiery Palladora, który jest trzecim kamieniem, druidzi zostali pokonani, a cały las znów był bezpieczny. |
Przypisy
Linki zewnętrzne
- The Smurfs Official Site – oficjalna strona smerfów
- Wioska Smerfów – polska strona smerfów