Literatura kaszubska
Literatura kaszubska – literatura piękna tworzona w języku kaszubskim lub o tematyce kaszubskiej.
Literatura kaszubskojęzyczna
Do XIX wieku
Pierwszymi tekstami kaszubsko/pomorskojęzycznymi były różnego rodzaju modlitewki, zaklinania oraz formułki zawierające w sobie pozostałości wierzeń Pomorzan[1]. Za najstarsze dzieła spisane po kaszubsku uważa się "Dutki brzeskie" zapisane w 1402. Teksty te ze względu na charakter zapisu urzędowego nie mają w większości wartości literackich[2]. Kolejnymi już literackimi dziełami były Duchowne piesnie Dra Marcina Luthera i inszich naboznich męzow Szymona Krofeya z roku 1586 i Mały Catechism Niemiecko Wándalski abo Slowięski Michała Pontanusa z roku 1643. Teksty te wydawane najczęściej w Gdańsku oraz Toruniu były publikowane na potrzeby Kościoła. Dzieła te były napisane w dużej mierze nie w języku kaszubskim a w języku polskim z dużą ilością form oraz słów kaszubskich[3].
Wiek XIX
Język kaszubskich na początku XIX wieku stał się przedmiotem zainteresowań naukowców rosyjskich. Na skutek sugestii Mrongowiusza co do podobieństwa języka kaszubskiego i rosyjskiego zaczęto interesować się Kaszubami. W związku z tym została utworzona na Uniwersytecie Petersburskim katedra języków i literatury słowiańskiej. Rosyjscy językoznawcy próbowali potwierdzić lub zaprzeczyć sugestii Mrongowiusza i zebrali teksty kaszubskie. Badania te spowodowały znaczny wzrost zainteresowania kulturą Kaszubów[4].
Za początek literatury kaszubskiej przyjmuje się rok 1843, kiedy w wydawanym w Warszawie czasopiśmie Jutrzenka. Przegląd Słowiański ukazały się dwa teksty Floriana Ceynowy: Wiléjá Noveho Roku i Szczōdráki. Ceynowa opracował pierwszy zarys gramatyki kaszubskiej, przetłumaczył fragmenty katechizmu. Zebrał i opublikował kaszubskie bajki i opowieści ludowe. Dziełem Ceynowy jest również stworzenie pierwszego systemu zapisu języka kaszubskiego.
Ideę tworzenia w języku kaszubskim kontynuował Hieronim Derdowski. Na emigracji w USA wydawał kaszubskojęzyczne pismo Wiarus. Był też autorem epopei O panu Czôrlińscim co do Pucka po sece jachôł.
Wiek XX
Na początku XX wieku zaczęła tworzyć się grupa literatów kaszubskich nazywanych młodokaszubami. Jej lider – Aleksander Majkowski – wydawał od 1908 pismo Gryf. Najważniejszym dziełem Majkowskiego jest uznawana za największe dzieło literatury kaszubskiej powieść Życie i przygody Remusa, wydana już po śmierci autora w 1938. Powieść tę przetłumaczono na języki polski, francuski, niemiecki i angielski. Do grona młodokaszubów należeli też m.in. Jan Karnowski, autor tomów poezji Jô bëm leno chcôł i Nowotné spiéwë i wiersze oraz Leon Heyke, twórca Kaszëbsczich spiéwów oraz poematu Dobrogost i Miłosława. Kolejną grupą kaszubskich literatów byli tzw. zrzeszeńcy, wywodzący się ze środowiska skupionego wokół wydawanego przed II wojną światową w Kartuzach pisma „Zrzesz Kaszëbskô”. Do pokolenia zrzeszeńców należeli m.in. Aleksander Labuda, Jan Trepczyk, Jan Rompski i Franciszek Grucza. Działalność zrzeszeńców przypadła w dużej mierze na trudne lata PRL, kiedy język kaszubski został oficjalnie uznany za dialekt języka polskiego i był prześladowany. Powstały wówczas m.in. zbiór felietonów Aleksandra Labudy Guczów Mack gôdô, tłumaczenia fragmentów Biblii autorstwa Franciszka Gruczy, oraz liczna poezja, której najwybitniejszym twórcą był Jan Trepczyk. W czasach PRL debiutowali nowi pisarze kaszubskojęzyczni, jak Jan Piepka, Alojzy Nagel i Jan Drzeżdżon, a w późniejszym okresie także Stanisław Pestka, Stefan Fikus, Marian Majkowski, Eugeniusz Pryczkowski i Stanisław Janke.
Współczesność
Odrodzenie literatury kaszubskiej nastąpiło po 1990 roku. Obecnie ukazuje się wiele pozycji kaszubskojęzycznych (głównie tomiki poezji), a także jako dodatek do miesięcznika Pomerania kwartalnik literacki Stegna. Za najwybitniejszych twórców młodego pokolenia można uznać Idę Czaję, Romana Drzeżdżona czy Tomasza Fopkego.
Literatura w języku polskim
Wielu kaszubskich pisarzy tworzyło również w j. polskim. Do najwybitniejszych polskojęzycznych pisarzy kaszubskich należą Lech Bądkowski, Franciszek Fenikowski, Róża Ostrowska czy Jerzy Samp.
Przypisy
- ↑ Leon Roppel: Krótki rys literatury kaszubskiej do 1939 roku. W: Pomorze Gdańskie. T. 4: Literatura i język. Gdańsk: Gdańskie Towarzystwo Naukowe, 1967, s. 8.
- ↑ Leon Roppel: Krótki rys literatury kaszubskiej do 1939 roku. W: Pomorze Gdańskie. T. 4: Literatura i język. Gdańsk: Gdańskie Towarzystwo Naukowe, 1967, s. 10.
- ↑ Leon Roppel: Krótki rys literatury kaszubskiej do 1939 roku. W: Pomorze Gdańskie. T. 4: Literatura i język. Gdańsk: Gdańskie Towarzystwo Naukowe, 1967, s. 11.
- ↑ Leon Roppel: Krótki rys literatury kaszubskiej do 1939 roku. W: Pomorze Gdańskie. T. 4: Literatura i język. Gdańsk: Gdańskie Towarzystwo Naukowe, 1967, s. 15.
|
Media użyte na tej stronie
“Duchowne piesnie D. Marcina Luthera y ynszich naboznich mezow. Zniemieckiego wSlawięsky iezik wilozone Przes Szymana Krofea sluge slowa Bozego WBytowie. Drukowano wGdainsku przes Jacuba Rhode. Roku Panskiego 1586.” Strona tytułowa. 1586
Strona tytułowa pierwszego wydania J. H. Derdowskiego O Panu Czorlińścim co do Pucka po sece jachoł, Toruń, 1880