Liu Bocheng

Liu Bocheng

刘伯承

Duyanlong (独眼龙)

marszałek
Data i miejsce urodzenia	4 grudnia 1892 Kaixian, Chiny
Data i miejsce śmierci	7 października 1986 Pekin
Przebieg służby
Siły zbrojne	Chińska Armia Ludowo-Wyzwoleńcza
Główne wojny i bitwy	rewolucja Xinhai, Długi Marsz, wojna chińsko-japońska (1937–1945), chińska wojna domowa
Odznaczenia

Liu Bocheng

Data i miejsce urodzenia	4 grudnia 1892 Kaixian
Data i miejsce śmierci	7 października 1986 Pekin
Wiceprzewodniczący Stałego Komitetu Ogólnochińskiego Zgromadzenia Przedstawicieli Ludowych
Okres	od kwietnia 1959 do sierpnia 1980
Przynależność polityczna	Komunistyczna Partia Chin
Wiceprzewodniczący Centralnej Komisji Wojskowej Komunistycznej Partii Chin
Okres	od stycznia 1966 do sierpnia 1982
Wiceprzewodniczący Komitetu Obrony Narodowej Chińskiej Republiki Ludowej
Okres	od 29 września 1954 do 17 stycznia 1975
Przynależność polityczna	Komunistyczna Partia Chin

Liu Bocheng (ur. 4 grudnia 1892 w Kaixian w prow. Syczuan, zm. 7 października 1986 w Pekinie) – chiński wojskowy, marszałek ChRL.

Życiorys

Syn wędrownego muzyka, w 1911 roku ukończył akademię wojskową w Chengdu. Po wybuchu rewolucji Xinhai przyłączył się do powstańców. W 1914 roku wstąpił do Kuomintangu. Brał udział w walkach z Yuan Shikaiem a następnie lokalnymi militarystami w prowincji Syczuan. Podczas bitwy pod Fengdu w 1916 roku został ranny w głowę i stracił prawe oko^[1], przez co zyskał sobie później przydomek „Jednookiego Smoka” (chiń. uprosz. 独眼龙, Duyanlong)^[2].

Na początku lat 20. związał się z ruchem komunistycznym, w 1926 roku wstąpił do KPCh. Uczestnik ekspedycji północnej. Po rozłamie między KMT a komunistami w 1927 roku wziął udział w powstaniu w Nanchangu. Po jego upadku wyjechał w grudniu 1927 roku na studia wojskowe do Moskwy. Po powrocie do Chin w 1931 roku przebywał na terenie Chińskiej Republiki Radzieckiej w Jiangxi, brał udział w walkach z Kuomintangiem. W trakcie Długiego Marszu wziął udział w wędrówce na północ w oddziałach Zhanga Guotao. Przeciwnik maoistowskiej koncepcji partyzanckiej wojny ludowej, opowiadał się za prowadzeniem walki w oparciu o regularne siły zbrojne^[2]. Poparł jednak Mao Zedonga podczas konferencji w Zunyi.

Podczas wojny chińsko-japońskiej (1937-1945) dowódca 129 dywizji VIII Armii, prowadzącej walkę w regionie Hebei. Po wznowieniu wojny domowej jeden z czołowych dowódców ChALW. We wrześniu 1945 roku rozbił siły Yan Xishana podczas kampanii Shangdang. Dowodził wojskami komunistycznymi w decydującej kampanii Huaihai w listopadzie 1948 roku, a wiosną 1949 roku brał udział w forsowaniu rzeki Jangcy. Pod koniec 1949 roku rozbił siły Kuomintangu utrzymujące się w południowo-zachodnich Chinach (prowincje Syczuan, Kuejczou, Xikang i Junnan). Rok później dowodził wojskami chińskimi podczas zajęcia Tybetu.

W 1955 roku mianowany jednym z dziesięciu marszałków ChRL. W 1956 roku wybrany na członka Biura Politycznego KPCh, a w 1961 roku także wiceprzewodniczącym Stałego Komitetu OZPL. Zwolennik modernizacji chińskiej armii, popadł w konflikt z dążącym do upolitycznienia sił zbrojnych marszałkiem Lin Biao.

Jako jeden z nielicznych wysokich dowódców uniknął prześladowań w okresie rewolucji kulturalnej. Pod koniec życia z powodu postępującej utraty wzroku w jedynym oku nie brał już czynnego udziału w życiu politycznym, w 1980 roku zrezygnował z funkcji wiceprzewodniczącego Stałego Komitetu OZPL i członka Politbiura KPCh. Po 1978 roku poparł reformy Deng Xiaopinga.

Przypisy

Bibliografia

• China at War. An Encyclopedia. edited by Xiaobing Li. Santa Barbara: ABC-CLIO, 2012.
• Christopher R. Lew and Edwin Pak-wah Leung: Historical Dictionary of the Chinese Civil War. Plymouth: Scarecrow Press, 2013.