Liu Tiemo

Liu Tiemo (chiń. 劉鐵磨, pinyin Liú Tiěmó; kor. 류철마 Lyuch'ŏlma; jap. Ryūtetsuma; wiet. Lưu Thiết Mâ; ur. IX wiek) – uczennica mistrza Guishana Lingyou. Według dzisiejszych standardów byłaby mistrzynią chan.

Życiorys

O jej życiu niewiele wiadomo. Była uczennicą mistrza chan szkoły hongzhou Guishana Lingyou, założyciela szkoły guiyang. Po otrzymaniu od niego przekazu Dharmy zamieszkała kilka mil od niego i od czasu do czasu go odwiedzała. Dochodziło wtedy do walki Dharmy.

Zachowała się wymiana zdań między nimi, którą mimo wymiany słów należy rozpatrywać jako niewerbalną:

Liu Mieląca Żelazo udała się do Guishana.

Guishan powiedział Stara krowo^[1], a więc przyszłaś!

Liu powiedziała Jutro na górze Tai odbędzie się gminne święto, czy pójdziesz?

Guishan położył się.

Liu natychmiast wyszła^[2].

Nauczała chanu, który został opisany jako „gwałtownie zachwycający i niebezpieczny”^[3]. Miała zdolność sprawdzania prawdziwego charakteru i ducha uczniów chanu i stąd wziął się jej przydomek „Liu Mieląca Żelazo”.

Zachowało się z nią kilka historii. Najbardziej znane są Koany 60 z Congrong lu i 24 z Biyan lu. Z Guzunsu yulu (Zapiski czcigodnych starożytnych) pochodzi jej wyjątkowo łagodne spotkanie z mistrzem Zihu.

Przywódca kongregacji, zwana „Mieląca Żelazo Liu”, przyszła odwiedzić mistrza chan Zihu.

Zihu powiedział Słyszałem o „Mielącej Żelazo Liu”. Mówią, że nie jest cię łatwo zadowolić. Naprawdę tak jest?

Liu powiedziała Gdzie to słyszałeś?

Zihu powiedział Mówi się o tym na lewo i na prawo.

Liu powiedziała Nie spadnij, mistrzu.

Zihu odprowadził ją kłaniając się.

Nauczała we własnym klasztorze.

Linia przekazu Dharmy zen

Pierwsza liczba oznacza liczbę pokoleń od Pierwszego Patriarchy chan w Indiach Mahakaśjapy.

Druga liczba oznacza liczbę pokoleń od Pierwszego Patriarchy chan w Chinach Bodhidharmy.

Trzecia liczba oznacza początek nowej linii przekazu w innym kraju.

• 36/9. Baizhang Huaihai (720–814)
  • 37/10. Guishan Lingyou (771–853) szkoła guiyang
    • 38/10. Liu Tiemo (bd) mistrzyni chan
    • 38/11. Lingyun Zhiqin (bd)
    • 38/11. Jiufeng Zihui (bd)
    • 38/11. Shuanfeng (bd)
    • 38/11. Xiangyan Zhixian (zm. 898)
      • 39/12. Hudou (bd)
      • 39/12. Guang książę
    • 38/11. Jingzhao Mihu (bd)
    • 38/11. Jingshan Hongyin (zm. 901)
    • 38/11. Yangshan Huiji (814–890)
      • 39/12/1. Sunji Yoo (bd) Korea; wprowadził szkołę guiyang do Silli
      • 39/12. Nanta Guangyong (840–938)
        • 40/13. Bajiao Huiqing (bd) koreański mistrz działający w Chinach
          • 41/14. Xingyang Qingrang

Przypisy

Bibliografia

• Andy Ferguson: Zen’s Chinese Heritage. Boston: Wisdom Publications, 2000, s. 123–125. ISBN 0-86171-163-7.