Lizaniasz

Lizaniasz – imię odnoszące się do co najmniej dwóch władców małego obszaru w Celesyrii z czasów biblijnych.

Pierwszy był w latach 40-36 p.n.e. królem Chalkis lub Iturei, kraju na wschód od góry Hermon i na południe od Damaszku. W 36 p.n.e. został stracony przez Marka Antoniusza, za namową Kleopatry, która chciała wziąć jego kraj w swoje posiadanie i oskarżyła go o podżeganie Partów[1]. Po jego śmierci jego ziemie wziął w dzierżawę Zenodor[2]. Ten Lizaniasz był synem Ptolemeusza, władcy niezależnego państwa, którego Abilena była tylko małą częścią.

Drugi Lizaniasz był tetrarchą Abileny, okręgu w Libanie na północny zachód od Damaszku, w czasach panowania Tyberiusza (29 n.e.)[3]. W 42 n.e. cesarz Klaudiusz potwierdził Agryppie I Abilenę Lizaniasza nadaną mu już przez Kaligulę[4]. Wymieniony tu Lizaniasz mógł być tożsamy z Lizaniaszem z czasów Tyberiusza albo jego synem.

Przypisy

  1. ↑ Józef Flawiusz, Dawne dzieje Izraela, ks. XV, rozdz. 4, 1; Kasjusz Dion, Historia rzymska, ks. XLIX, rozdz. 32, 4-5
  2. ↑ Józef Flawiusz, Wojna żydowska, ks. I, rozdz. 20, 4
  3. ↑ Ewangelia Łukasza, rozdz. 3, 1
  4. ↑ Józef Flawiusz, Wojna żydowska, ks. II, rozdz. 11, 5 i rozdz. 12, 8; Józef Flawiusz, Dawne dzieje Izraela, ks. XIX, rozdz. 5, 1

Linki zewnętrzne