Ljubomir Pipkow

Ljubomir Panajotow Pipkow (bułg. Любомир Панайотов Пипков; ur. 19 września 1904 w Łoweczu, zm. 9 maja 1974 w Sofii) – bułgarski kompozytor, pianista i pedagog muzyczny.

Początkowo studiował w Sofii, w latach 1926–1932 w École Normale de Musique w Paryżu u Nadii Boulanger (kompozycja) i Yvonne Lefébure (fortepian). W roku 1932 wrócił do kraju, w latach 1944–1947 był dyrektorem opery, od 1948 dyrektor konserwatorium w Sofii. Był autorem 4 symfonii (1942–1969), Symfonii koncertującej na wiolonczelę i orkiestrę (1963), koncertów (skrzypcowy 1951, fortepianowy 1954, klarnetowy 1969), kwartetów smyczkowych, utworów fortepianowych, pieśni, oper (Dziewięciu braci Jany 1937, Momcził 1948, Antygona 43 1963, wszystkie wystawione w Sofii). Kompozytorem był także jego ojciec, Panajot (1871–1942).