Lobsang Jesze

V Panczenlama

Lobsang Jesze (ur. 1662 lub 1663 zm. 1737) – piąty panczenlama.

Pochodził z rodziny należącej do tradycji bon^[1]. Urodził się w miejscowości Tobgjal w prowincji Cangu. W 1665 V Dalajlama rozpoznał w nim inkarnację zmarłego kilka lat wcześniej IV Panczenlamy nadając mu imię Panczen Lobsang Jesze.

W 1697 uczestniczył w ceremonii powitania VI Dalajlamy w Nangarkce. Udzielił mu wówczas również wstępnych święceń. Po przybyciu do Lhasy nadzorował początki zaawansowanych studiów swego wychowanka. Gdy zaś ten - w kilka lat później - postanowił zrzucić szaty mnisie, próbował bezskutecznie odwieść go od tej decyzji.

W 1720 spotkał się w pałacu Potala z VII Dalajlamą. W tym samym roku udzielił mu święceń nowicjatu, natomiast w 1726 pełnych święceń. Przez wiele lat był jego głównym nauczycielem i opiekunem duchowym. Po zakończeniu studiów przez Dalajlamę, powrócił do macierzystego klasztoru. Do końca życia utrzymywał bliskie stosunki z podopiecznym - np. w latach 1736–1737 gościł go w klasztorze Taszilhunpo.

Jego grobowiec znajduje się w macierzystym klasztorze panczenlamów, Taszilhunpo^[2].

Twórczość

• Bezpośrednia ścieżka

Przypisy

Bibliografia

• Gonbodżab Cybikow: Buddyjski pielgrzym w świątyniach Tybetu według dziennika prowadzonego w latach 1899-1902. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1975, s. 222.
• Glenn H. Mullin: Czternastu dalajlamów. Spadkobiercy oświeconej mądrości. Elżbieta Smolarz (red.). Warszawa: Jacek Santorski& Co Agencja Wydawnicza, 2008, s. 289, 290, 327, 329, 332, 333. ISBN 978-83-7554-010-9.