Lockheed F-80 Shooting Star
 | |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent | |
| Typ | |
| Konstrukcja | metalowa |
| Załoga | 1 |
| Historia | |
| Wycofanie ze służby | 1959 (USA) |
| Liczba egzemplarzy | 1731 |
| Dane techniczne | |
| Napęd | Allison J33-A-35 Turbojet |
| Ciąg | 24.0 kN |
| Wymiary | |
| Rozpiętość | 11,81 m |
| Długość | 10,49 |
| Wysokość | 3,43 m |
| Powierzchnia nośna | 22,07 m² |
| Masa | |
| Własna | 3819 kg |
| Startowa | 7646 kg |
| Osiągi | |
| Prędkość maks. | 966 km/h |
| Prędkość wznoszenia | 1140 m/min |
| Pułap | 14000 m |
| Zasięg | 1328 km |
| Dane operacyjne | |
| Uzbrojenie | |
| 6 × karabin maszynowy kal. 12,7 mm 450 kg bomb pod skrzydłami 10-16 niekierowanych pocisków rakietowych | |
| Użytkownicy | |
| Stany Zjednoczone, Brazylia, Chile, Ekwador, Kolumbia, Peru, Urugwaj | |
| Rzuty | |
 | |
Lockheed F-80 Shooting Star (do 1948 roku – Lockheed P-80 Shooting Star) – amerykański samolot myśliwski, pierwszy odrzutowiec użyty operacyjnie przez USAAF (pierwszym odrzutowym myśliwcem USAAF-u, nigdy jednak nie użytym bojowo, był P-59A Airacomet).
Prace projektowe nad nowym samolotem rozpoczęły się w 1943. Napęd samolotu stanowił angielski silnik turboodrzutowy De Havilland Goblin. Pierwszy lot prototypu XP-80 odbył się 8 stycznia 1944. W trakcie prób nowego samolotu doszło do wielu wypadków. M.in. 20 października 1944 w tragicznej katastrofie drugiego prototypu zginął główny pilot Lockheeda Milo Burcham.
Shooting Star wszedł do służby na początku 1945. 45 egzemplarzy zostało dostarczonych do dywizjonów przed zakończeniem II wojny światowej. Z tego 4 egzemplarze dotarły do Europy – dwa do Włoch i dwa do Anglii. Niemniej kiedy w wypadku spowodowanym pożarem silnika zginął pilot doświadczalny major Fred Borsodi, zakazano dalszych lotów na P-80 i nie zostały one użyte bojowo do końca wojny.
Po wojnie zmniejszono początkowe zamówienie z 5000 do 2000 egzemplarzy. Do końca 1950 wyprodukowano łącznie 1715 sztuk P-80 w trzech wersjach: P-80A, B i C. Zmodyfikowany P-80B nazwany XP-80R ustanowił 19 czerwca 1947 rekord prędkości osiągając 1003,9 km/h. Produkcję ostatniej wersji P-80C rozpoczęto w 1948. W czerwcu tego roku, samolot otrzymał nowe oznaczenie – F-80C.
F-80 wzięły udział w wojnie koreańskiej, gdzie 8 listopada 1950 doszło do pierwszej w historii walki powietrznej między samolotami odrzutowymi z udziałem F-80 i MiG-a-15. Zakończyła się ona zwycięstwem pilota chińskiego. Radzieckie MiG-i o skośnych skrzydłach były konstrukcją znacznie lepszą od Shooting Starów. Już na początku wojny F-80 były wymieniane na nowsze F-86 Sabre. Po wycofaniu z roli samolotu myśliwskiego F-80 były jeszcze przez pewien czas używane jako samoloty szturmowe.
Istniała także dwumiejscowa wersja treningowa Lockheed T-33, znana popularnie jako T-bird. Produkcja tego modelu zakończyła się dopiero w 1959. Był on także produkowany na licencji w Japonii i Kanadzie. Łącznie wyprodukowano ponad 6000 T-birdów. Samoloty te były używane w ponad 40 krajach.
Rozwinięciem konstrukcji jest samolot Lockheed F-94 Starfire.
Użytkownicy
- Força Aérea Brasileira: 33× F-80C od 1958 do 1973, Ex-USA
- Fuerza Aérea de Chile: 30× F-80C od 1958 do 1974, Ex-USA
- Fuerza Aérea Ecuatoriana: 18× F-80C od 1958 do 1973, Ex-USA
- Fuerza Aérea Colombiana: 18× F-80C od 1958 do 1966, Ex-USA – MAP
- Fuerza Aérea del Perú: 16× F-80C od 1958 do 1973, Ex-USA
- United States Air Force: 525× F-80A, 240× F-80B, 798× F-80C od 1945 do 1954, 152× RF-80A od 1947 do 1957
- United States Navy: 50 Ex-USAF F-86C (jako TO-1/TV-1)
- Fuerza Aérea Uruguaya: 17× F-80C od 1956 do 1971, Ex-USA
Linki zewnętrzne
- F-80 na www.Globalsecurity.org, (ang.)
- Zdjęcia samolotu
- Opis konstrukcji (po angielsku) + galeria zdjęć
| Samoloty myśliwskie | |
|---|---|
| Samoloty bombowe i torpedowe | |
| Samoloty rozpoznawcze i łącznikowe | |
| Samoloty szkolne | |
| Samoloty transportowe i szybowce | |
| Śmigłowce | |
| Konstrukcje prototypowe i doświadczalne |
Media użyte na tej stronie
.svg)
US Flag with 48 stars. In use for 47 years from July 4, 1912, to July 3, 1959.
Łatwo można dodać ramkę naokoło tej grafiki
Made by author of Xramp, first uploaded by Denelson83 as Flag of Ecuador.svg, modifications by Husunqu.
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
The 38th FS(SE), 55th FG at Giebelstadt, south of Würzburg (Germany) kept 30-32 Lockheed P-80A-1-LO Shooting Star jetfighters (s/n 44-85163 to -85216) in April 1946. Five month later, on 30 Sept 1946, the 38th FS(SE), now 307th FS(SE) transferred to AAF Station Kitzingen (Germany). PN-155 (s/n 44-85155) was not included.
Autor: Shannon Lucas, Licencja: CC BY-SA 3.0
Lockheed T-33 Shooting Star belonging to the Central Texas wing of the Commemorative Air Force in San Marcos, Texas, USA.
Roundel used by US armed forces from 6 May 1942 to 28 June 1943 when white bars and a red outline were added as the result of studies which showed that shape was more important than color from a distance.
Autor: NiD.29, Licencja: CC-BY-SA-3.0
Roundel used by all US armed forces from 31 July 1943 to 14 January 1947, replacing roundel having red outline, or no outline, but with white bars, and was replaced some nine months before the USAF was formed, by roundel having a single lengthwise red bar inset in white bars (bisecting them), giving the insignia the trio of red-white-red stripes evocative of the non-canton areas of the Flag of the United States.
3-side-view of a Lockheed TO-1 Shooting Star. The U.S. Navy used 53 F-80C as TO-1 (later redesignated TV-1) mainly for training. 16 also equipped Marine fighter squadron VMF-311 in 1948, others served with fighter squadron VF-52.
Roundel used by the United States armed forces from 19 August 1919 to 6 May 1942 until red dot removed to avoid confusion with Japanese insignia. Superseded very similar roundel whose colors and proportions differed slightly - the original version having the colors from the US flag, and a center dot 1/3 of the outer radius. This version has a center dot constrained by the inner vertices of the star, a size that does not translate into an even fraction.