Lodewijk Prins

Lodewijk Prins
Ilustracja
Lodewijk Prins, Amsterdam 1965
Państwo

 Holandia

Data i miejsce urodzenia

27 stycznia 1913
Amsterdam

Data śmierci

11 listopada 1999

Tytuł szachowy

arcymistrz (1982)

Gnome-go-next.svg Holenderscy arcymistrzowie szachowi

Lodewijk Prins (ur. 27 stycznia 1913 w Amsterdamie, zm. 11 listopada 1999) – holenderski szachista i dziennikarz, arcymistrz od 1982 roku.

Kariera szachowa

Od połowy lat 30. do końca 60. należał do czołówki holenderskich szachistów. Pomiędzy 1937 a 1968 rokiem wziął udział we wszystkich w tym okresie rozegranych 12 szachowych olimpiadach, zdobywając 3 medale za wyniki indywidualne: 2 srebrne (1939 - na IV oraz 1950 - na III szachownicy) oraz brązowy w roku 1968 (na VI szachownicy). Łącznie rozegrał 166 olimpijskich partii, w których zdobył 97½ pkt[1]. W roku 1951 zakwalifikował się do rozegranego rok później turnieju międzystrefowego w Sztokholmie, jednak występ ten nie był udany (w turnieju zajął ostatnie miejsce)[2]. Zwyciężył bądź podzielił I miejsca m.in. w Birmingham (1937, 1939), Gijón (1947), Beverwijk (1948), Nijmegen (1948), Madrycie (1951) i Tarragonie (1954). W 1965 r. zdobył w Hadze tytuł mistrza Holandii[3].

Był szachowym redaktorem w holenderskim dzienniku Het Parool. Wraz z Maxem Euwe napisał w roku 1949 książkę Het Schaakphenomen Capablanca. W 1982 r. Międzynarodowa Federacja Szachowa przyznała mu honorowy tytuł arcymistrza w uznaniu osiągnięć z przeszłości.

Według retrospektywnego systemu Chessmetrics, najwyżej sklasyfikowany był w grudniu 1951 r., zajmował wówczas 47. miejsce na świecie[4].

Przypisy

Bibliografia

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Lodewijk Prins 1965.jpg
Autor: Evers, Joost / Anefo, Licencja: CC0
Tweekamp tussen de schakers Coen Zuidema en Lodewijk Prins (rechts) in het kader van het Nederlands Kampioenschap schaken 1965 in het gebouw van het GAK te Amsterdam (Lodewijk Prins werd hierbij Nederlands kampioen).