Lodowiec Szelfowy Riiser-Larsena

Lodowiec Szelfowy Riiser-Larsena
Riiser-Larsen Ice Shelf
Riiser-Larsenisen
Ilustracja
Lodowiec Szelfowy Riiser-Larsena (1995)
Terytorium

 Antarktyda

Rodzaj

lodowiec szelfowy

Klasa lodowca

lodowiec szelfowy

Położenie na mapie Antarktyki
Mapa konturowa Antarktyki, u góry znajduje się punkt z opisem „Lodowiec Szelfowy Riiser-Larsena”
Ziemia72°40′S 16°00′W/-72,666667 -16,000000

Lodowiec Szelfowy Riiser-Larsena[1][2] (ang. Riiser-Larsen Ice Shelf, norw. Riiser-Larsenisen[1]) – lodowiec szelfowy w Antarktydzie Wschodniej, rozciągający się przez ok. 400 km wzdłuż wybrzeża Ziemi Królowej Maud między przylądkiem Cape Norvegia na północy a wyspą Lyddan Island i lodowcem Stancomb-Wills Glacier na południu.

Nazwa

Nazwa lodowca upamiętnia norweskiego pioniera lotnictwa i polarnika Hjalmara Riiser-Larsena (1890–1965), który badał ten obszar od 1930 roku[3].

Geografia

Lodowiec Szelfowy Riiser-Larsena w Antarktydzie Wschodniej rozciąga się przez ok. 400 km wzdłuż wybrzeża Ziemi Królowej Maud między przylądkiem Cape Norvegia na północy a wyspą Lyddan Island i lodowcem Stancomb-Wills Glacier na południu[3]. Lyddan Island i lodowcem Stancomb-Wills Glacier wyznaczają granicę między Lodowcem Szelfowym Riiser-Larsena i Brunt Ice Shelf, które czasem łączone są w jeden lodowiec[4].

Powierzchnia Lodowca Szelfowego Riiser-Larsena wynosi 48 180 km² (stan na 2014 rok)[4].

Lodowiec jest ostoją ptaków IBA z uwagi na kolonię pingwinów cesarskich[5]. Według badań zdjęć lotniczych z 1986 roku liczba piskląt w kolonii wynosiła ok. 5000 ptaków[5]. Analiza zdjęć satelitarnych z 2009 roku wykazała, że kolonia liczyła około 4013 osobników[5].

Historia

Fragmenty lodowca zostały dostrzeżone przez Williama Speirsa Bruce’a (1867–1921) w 1904 roku, Ernesta Shackletona (1874–1922) w 1915 roku i Riiser-Larsena w 1930 roku[3]. Większość lodowca została obfotografowana z powietrza w latach 1951–1952 przez Norwesko-Brytyjsko-Szwedzką Ekspedycję Antarktyczną[3]. W latach 1967–1969, podczas amerykańskiej operacji „Deep Freeze”, wykonano kolejne zdjęcia lotnicze, na podstawie których wytyczono południową i lądową granicę lodowca[3].

Przypisy

Bibliografia

Media użyte na tej stronie