Lok Agnesi
Inaczej wersjera[1]; krzywa zwana lokiem Agnesi była badana przez Guido Grandiego, który, opisując ją, używał włoskiego wyrazu versorio, co znaczy „mający możliwość ruchu w dowolnym kierunku”. Funkcjonuje też druga nazwa czarownica Agnesi. To określenie jest być może wynikiem błędnego tłumaczenia – w połowie XVIII wieku Maria Agnesi błędnie myślała, że Grandi używał włoskiego słowa versiera, oznaczającego „żona diabła” lub „czarownica”[2].
Aby skonstruować krzywą:
- Wykreśl okrąg o środku w punkcie i o promieniu
- Z początku układu współrzędnych poprowadź prostą przecinającą w punkcie ten okrąg.
- Znajdź punkt przecięcia tej prostej z prostą o równaniu
- Znajdź punkt przecięcia prostej pionowej przechodzącej przez i prostej poziomej przechodzącej przez
- Otrzymany punkt leży na krzywej zwanej czarownicą.
Niech t oznacza kąt pomiędzy osią pionową i prostą przechodzącą przez punkty i gdzie to promień okręgu.
Wzory
Krzywą możemy opisać równaniem
- dla
lub parametrycznie
Wykres ma asymptotę o równaniu
maksimum w punkcie:
promień krzywizny w tym punkcie wynosi
Pole powierzchni ograniczonej wykresem i asymptotą krzywej jest równe
Lok Agnesi jest szczególnym przypadkiem krzywej Breita-Wignera, opisywanej równaniem
- dla
Przypisy
- ↑ Agnesi lok, [w:] Encyklopedia PWN [online] [dostęp 2022-06-20] .
- ↑ John Oprea, Geometria różniczkowa i jej zastosowania, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2002.
Media użyte na tej stronie
Lok Agnesi