Lonely Planet

Siedziba firmy w Footscray w Australii

Lonely Planet – wydawnictwo, zajmujące się przede wszystkim edycją przewodników turystycznych. Było jedną z pierwszych oficyn wydawniczych specjalizujących się w wydawaniu przewodników dla turystów o ograniczonych zasobach finansowych, w tym ludzi młodych i studentów. W 2007 r. spółka została wykupiona przez BBC Worldwide – komercyjną agendę BBC, która posiada 75 procent udziałów[1]. Lonely Planet wydało dotychczas ponad 500 pozycji, głównie przewodników turystycznych, poradników i rozmówek[2] w ośmiu językach, łączny nakład roczny publikacji sięga 6 milionów egzemplarzy[3]. Obecnie firma zatrudnia 500 osób i 300 autorów.

Historia

Wydawnictwo założone zostało przez małżeństwo Brytyjczyka Tony’ego Wheelera z Australijką Maureen. Pierwszym przewodnikiem, który napisali wspólnie, był wydany w r. 1972 Across Asia on the Cheap, będący de facto opisem ich podróży poślubnej[1]. Pozycja ta sprzedała się w nakładzie 1500 egzemplarzy w ciągu tygodnia. W ciągu następnych lat przewodniki wydawnictwa, pisane ostrym językiem pełnym kolokwializmów i zawierające informacje mogące zainteresować młodego czytelnika, zyskały przydomek Bible for backpackers („Biblii turystów z plecakiem”). W r. 2007 75% udziałów w firmie zostało sprzedane za 130,2 mln funtów szterlingów[4] brytyjskiemu koncernowi medialnemu BBC[5], który zapowiedział rozwijanie jej działalności w kierunku multimediów i technik cyfrowych[6].

W 2013 roku BBC Worldwide sprzedała 100% udziałów Lonely Planet amerykańskiej firmie NC2 Media[7].

Kontrowersje

Maureen i Tony Wheeler

Przewodniki Lonely Planet są krytykowane m.in. za wspieranie reżimów przez promocję turystyki w krajach, w których nie są przestrzegane prawa człowieka, głównie Birmie. Z tego powodu Kongres Związków Zawodowych (Trade Union Congress) wezwał w r. 2008 do bojkotu publikacji wydawnictwa[8]. Firma jest także pomawiana o plagiaty, a także pisanie o miejscach, w których nie byli ich autorzy[3]. Pozycjom wydawnictwa zarzuca się również narażanie opisywanych miejsc na niekontrolowaną inwazję turystów[9] i autorytarne sądy krzywdzące opisywane miejsca[10].

Przypisy

  1. ↑ a b Company history. [dostęp 2009-11-27].
  2. ↑ BBC buys Lonely Planet (ang.). [dostęp 2009-11-27].
  3. ↑ a b Lonely Planet’s bad trip. The Daily Telegraph, 13 kwietnia 2008. [dostęp 2009-11-28].
  4. ↑ BBC sells Lonely Planet to NC2 Media for a near £80 million loss – tnooz, „tnooz” [dostęp 2017-10-25] (ang.).
  5. ↑ Time to move on say Lonely Planet founders (ang.). [dostęp 2009-11-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-02-29)].
  6. ↑ BBC kauft Reise-Kultverlag (niem.). Stern, 11 października 2007. [dostęp 2009-11-28].
  7. ↑ [1].
  8. ↑ Unions call to boycott Lonely Planet. [dostęp 2009-11-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-02-25)].
  9. ↑ Chennai Tax Office and the Trail of the Banana Pancake (ang.). [dostęp 2009-11-28].
  10. ↑ Northern outpost dubbed ‘seedy’ (ang.). [dostęp 2009-11-28].

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

2008TIBE Day4 Hall1 AustraliaPavilion TheWheelers.jpg
(c) Rico Shen, CC BY-SA 4.0
2008 Taipei International Book Exhibition - Australia Pavilion: The Wheelers (Maureen Wheeler & Tony Wheeler), Co-Founders of Lonely Planet.
LonelyPlanetBuildingFootscray.jpg
Autor:

Oryginalnym przesyłającym był JohnnoShadbolt z angielskiej Wikipedii

(Tekst oryginalny: „John Shadbolt”), Licencja: CC BY 2.5
Siedziba firmy w Footscray w Australii.