Longin (Tomić)
| Ljubomir Tomić | |
| Biskup zwornicko-tuzlański | |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 29 kwietnia 1893 |
| Data i miejsce śmierci | 25 sierpnia 1977 |
| Biskup zwornicko-tuzlański | |
| Okres sprawowania | 1955–1977 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Inkardynacja | |
| Śluby zakonne | 1919 |
| Diakonat | 1919 |
| Prezbiterat | 1938 |
| Nominacja biskupia | 1951 |
| Chirotonia biskupia | 1 czerwca 1951 |
| Data konsekracji | 1 czerwca 1951 | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość | |||||
| Miejsce | Sobór św. Michała Archanioła | ||||
| Konsekrator | |||||
| |||||
Longin, imię świeckie Ljubomir Tomić (ur. 29 kwietnia 1893 w Felnaku, zm. 25 sierpnia 1977 w monasterze Tavna) – serbski biskup prawosławny.
Życiorys
Syn Timotija i Misirki Tomiciów. Po ukończeniu szkoły podstawowej wstąpił jako posłusznik do monasteru Grgeteg. Wieczyste śluby mnisze złożył w 1919 przed przełożonym klasztoru archimandrytą Danielem. W tym samym roku został wyświęcony na hierodiakona przez biskupa temesvarskiego Jerzego. Będąc już mnichem, ukończył świecką szkołę średnią, seminarium duchowne w Bitoli, a następnie studia teologiczne na Uniwersytecie Belgradzkim[1].
W 1938, gdy posiadał już wyższe wykształcenie teologiczne, przyjął święcenia kapłańskie z rąk patriarchy Serbii Gabriela V. Ten sam hierarcha nadał mu godność archimandryty. Archimandryta Longin nie wrócił do monasteru Grgeteg, ale został ekonomem seminarium duchownego w Sremskich Karlovcach, następnie ekonomem przy rezydencji patriarszej w Belgradzie i przełożonym monasteru Mala Ravanica (Vrdnik)[1]. Po zajęciu Jugosławii przez III Rzeszę archimandryta Longin wywiózł z klasztoru relikwie świętych Stefana Štiljanovicia, cara Stefana Urosza V oraz księcia Łazarza Hrebeljanovicia i przeniósł je do soboru św. Michała Archanioła w Belgradzie[1].
W 1951 został nominowany na biskupa zahumsko-hercegowińskiego i 1 czerwca tego samego roku przyjął chirotonię biskupią. Na katedrze tej pozostał przez cztery lata. Wzniósł szereg nowych cerkwi, zwracał uwagę na poziom wykształcenia duchowieństwa. W 1955 został ordynariuszem eparchii zwornicko-tuzlańskiej, na której działał w podobnym duchu. Zmarł w 1977 i został pochowany w monasterze Tavna[1].
Przypisy
- ↑ a b c d biskup Sawa (Vuković), Srpski jerarsi od devetog do dvatesetog veka, Evro Beograd, Unireks Podgorica, Kalenić Kragujevac, 1996, s.288.