Longin Majdecki

Longin Majdecki
Data i miejsce urodzenia

4 października 1925
Warszawa

Data i miejsce śmierci

14 lipca 1997
Warszawa

Praca
Styl

architektura krajobrazu

Projekty

Centralny Park Kultury na Powiślu

Odznaczenia
Medal 10-lecia Polski Ludowej
Grób Longina Majdeckiego na cmentarzu przy ul Renety.

Longin Majdecki (ur. 4 października 1925 w Warszawie, zm. 14 lipca 1997 tamże[1]) – polski architekt krajobrazu i historyk sztuki.

Życiorys

Ukończył Państwową Wyższą Szkołę Ogrodniczą II stopnia na Ursynowie. Uzyskał dyplom na Wydziale Ogrodniczym SGGW oraz na Studium Podyplomowym Planowania Przestrzennego na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej. W 1959 uzyskał dyplom historyka sztuki na Wydziale Historii Uniwersytetu Warszawskiego. Od 1949 pracował jako architekt-ogrodnik.

Był autorem takich założeń jak Centralny Park Kultury na Powiślu, Ogród Sejmowy (z Witoldem Plapisem), projekt rekonstrukcji i rozbudowy Parku Łazienkowskiego, Parku Kazimierzowskiego w Warszawie, projekty rewaloryzacji parków Królikarnia, Arkadia, Belwederskiego, Podzamcze, Kaskada, Agrykola i ogrodów przy Zamku Królewskim w Warszawie. Był także autorem projektów rewaloryzacji zabytkowych parków w Oborach, Opinogórze, Luszynie, Słubicach, Trembkach, Sterdyni, Świdnie, Sokołowie, Żeliszewie, Lubostroniu, Osuchowie, Pułtusku, Rozalinie, Guzowie, Sannikach, Warce oraz z Anną Majdecką-Strzeżek w Ostromecku, Cieplicach-Zdroju i Kikole, a także w Radziejowicach i Helenowie.

Majdecki zaprojektował również nowe założenia parkowe takie jak Park Dolina Służewiecka w Warszawie, ogród przy pałacu Towarzystwa Polonia przy Krakowskim Przedmieściu w Warszawie, zagospodarowanie Parku Lindego i Lasku Bielańskiego, zieleńce przy ul. Dzielnej i Świętojerskiej i inne.

Na liście jego dzieł znajdują się również Cmentarz Komunalny Północny w Warszawie, cmentarze komunalne w Chełmie, Skierniewicach, Tomaszowie Mazowieckim, Piasecznie i w Palmirach.

Od 1955 starszy asystent, a następnie wykładowca na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej. Od 1961 prowadził wykłady z historii ogrodów na SGGW, z kształtowania krajobrazu na Wydziale Architektury Politechniki Gdańskiej oraz podyplomowym Studium Planowania i Architektury Wsi na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej. Autor licznych publikacji m.in. „Historii Ogrodów” i „Rejestru Ogrodów Polskich”. Członek NOT i SARP. Odznaczony Medalem 10-lecia Polski Ludowej i Złotą Odznaką Odbudowy Warszawy[2].

Pochowany na starym cmentarzu na Służewie przy kościele św. Katarzyny w warszawskiej dzielnicy Ursynów[1].

Przypisy

  1. ↑ a b Baza Nekrologów. Nekrologi warszawskie. [dostęp 2013-04-14].
  2. ↑ Stowarzyszenie Polskich Architektów Krajobrazu. ckno6.ckno.up.wroc.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-12-27)]. [dostęp: 27 grudnia 2013]

Bibliografia

  • Sto warszawiaków i warszawianek. „Warszawski Kalendarz Ilustrowany „Stolicy” - 1967”, s. 40, 1966. Warszawa: Wydawnictwo Warszawskiego Tygodnika „Stolica”. 
  • Aleksander Böhm, Wojciech Kosiński. Pionierzy polskiej architektury krajobrazu. „Czasopismo Techniczne”, s. 265–266, 2007. Wydawnictwo PK. ISSN 1897-6271. 

Media użyte na tej stronie