Lophodermium conigenum

Lophodermium conigenum
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

grzyby

Typ

workowce

Klasa

patyczniaki

Rząd

łuszczeńcowce

Rodzina

łuszczeńcowate

Rodzaj

Lophodermium

Gatunek

Lophodermium conigenum

Nazwa systematyczna
Lophodermium conigenum Věd. Spisy čsl. Akad. zeměd. 3: 76 (1929)
(Brunaud) Hilitzer

Lophodermium conigenum (Brunaud) Hilitzer – gatunek grzybów z rodziny łuszczeńcowatych (Rhytismataceae)[1]. Jeden z patogenów wywołujących chorobę sosny (Pinus) o nazwie wiosenna osutka sosny[2].

Systematyka i nazewnictwo

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Lophodermium, Rhytismataceae, Rhytismatales, Leotiomycetidae, Leotiomycetes, Pezizomycotina, Ascomycota, Fungi[1].

Po raz pierwszy takson ten opisał w 1888 r. Paul Brunaud nadając mu nazwę Lophodermium pinastri f. conigenum[1]. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu Alfred C. Hilitzer w 1929 r.[1]

Synonimy:

  • Leptostroma pinastri var. cembrae Bubák & Kabát 1915
  • Leptostroma pinorum Sacc. 1882
  • Leptostroma pinorum var. cembrae (Bubák & Kabát) Minter 1980
  • Leptostroma pinorum var. graupianum Minter 1981
  • Lophodermina conigena (Brunaud) Tehon 1935
  • Lophodermium pinastri f. conigenum Brunaud 1888[3].

Morfologia

Anamorfa

Pyknidia pod naskórkiem żywiciela, o długości 350–450 μm, często zlewające się z sobą. Konidia o długości 5–7,5 μm[4].

Teleomorfa

Apotecja zanurzone, o długości 900–2000 µm, powstające na obu stronach igieł (mniej niż 20% po stronie odosiowej), w stanie wilgotnym czarne, w stanie suchym czarne tylko na środku, na mniej niż 1/4 całkowitej powierzchni owocnika, pozostała część szara otoczona czarną linią. Pokryte są z obu stron naskórkiem żywiciela, ale ich środek wystaje powyżej naskórka. Na porażonych igłach występują rzadkie, rozproszone brązowe pasemka biegnące w poprzek igły. Wstawki o długości worka, z haczykowatymi końcami, wygięte lub proste i nienabrzmiałe. Worki 160–215 × 11,5–14 µm, cylindryczne, bardzo krótkie, z tępym lub ostrym wierzchołkiem, cienkościenne, niebarwiące się jodem. Askospory wydostają się z nich przez maleńki otwór na szczycie, 8-zarodnikowe. Askospory o długości 90–130 μm, szerokości około 2–3 μm, nitkowate, czasami zwinięte spiralnie na górnym końcu worka, bezprzegrodowe, otoczone szeroką galaretowatą osłoną[4].

Rozprzestrzenia się poprzez askospory[5].

Występowanie

W Europie jest rozprzestrzeniony, jego stanowiska podano także w USA, gdzie jednak nie jest pospolity. Występuje także w Nowej Zelandii[5].

Głównymi żywicielami Lophodermium conigenum są głównie sosny (Pinus) dwu i trzyigłowe, w tym Pinus brutia, P. densiflora, P. montana, P. mugo, P. nigra, P. resinosa, P. sylvestris, P. tabuliformis, P. contorta, P. halepensis, P. pinea i P. radiata. Zasiedla zielone igły na drzewie, nie dając żadnych objawów. Gdy igły takie obumrą porażone przez inne pasożyty, L. conigenum rozwija się na nich nadal jako grzyb saprotroficzny i wytwarza askospory[5].

Przypisy

  1. ↑ a b c d Index Fungorum [dostęp 2022-09-10] (ang.).
  2. ↑ Karol Manka, Fitopatologia leśna, Warszawa: PWRiL, 2005, ISBN 83-09-01793-6.
  3. ↑ Species Fungorum [dostęp 2022-09-10] (ang.).
  4. ↑ a b Lophodermium conigenum, Fungi of Great Britain and Ireland [dostęp 2022-09-10] (ang.).
  5. ↑ a b c Lophodermium conigenum, Mycobank [dostęp 2022-09-10] (ang.).