Lorenzo Bellotto
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Narodowość | |
| Dziedzina sztuki | |
| Epoka |
Lorenzo Bellotto (ur. 1744 w Wenecji, zm. 20 października 1770 w Warszawie)[1][2][3] – włoski malarz, jedyny syn i uczeń Bernarda.
Życiorys
W 1747 wraz z rodziną przybył do Drezna. Od ok. 1759 towarzyszył ojcu podczas jego pobytu w Wiedniu i w Monachium[2][3]. W 1762 wrócił do Drezna, gdzie przebywał do stycznia 1767. W tym czasie rozpoczęła się jego współpraca malarska z ojcem[3]. W latach 1765–1766 asystował ojcu przy prowadzeniu kursu malarstwa pejzażowego i architektury w drezdeńskiej Akademii Sztuk Pięknych[2][3]. Równocześnie rozwijał swoją własną twórczość, zyskując w Dreźnie pewien rozgłos jako malarz. W 1766 wystawiał na ekspozycji w Akademii oraz w galerii hrabiego Brühla, a Christian IV Wittelsbach, spokrewniony z dworem saskim książę palatyn Zweibrücken, posiadał w swoich zbiorach 12 obrazów Lorenza[2][3].
W styczniu 1767 rodzina Bellotto przeniosła się do Warszawy. Lorenzo został asystentem ojca, współpracując przy malarskich dekoracjach w Zamku Ujazdowskim oraz przy cyklu widoków Rzymu[2][3][4].
Zmarł w Warszawie w wieku 26 lat[2][3].
Przypisy
- ↑ Nigel Gauk-Roger, Bellotto [Belloto, Belotto; Canaletto], Bernardo (Michiel), Oxford Art Online. Grove Art Online, 2003, DOI: 10.1093/gao/9781884446054.article.T007713 [dostęp 2022-06-17] (ang.).
- ↑ a b c d e f Lorenzo Bellotto, Matthiesen Gallery [dostęp 2022-06-17] [zarchiwizowane z adresu 2013-04-27] (ang.).
- ↑ a b c d e f g Stefan Kozakiewicz, Lorenzo Bellotto, syn Bernarda i zagadnienie jego współpracy z ojcem, „Biuletyn Historii Sztuki” (XXII, nr 2), 1960, s. 140–157, ISSN 0006-3967 [dostęp 2022-06-17] (pol.).
- ↑ Drezno i Warszawa w twórczości Bernarda Bellotta Canaletta. Katalog wystawy, Warszawa: Muzeum Narodowe w Warszawie, listopad 1964, s. 18–19 (pol.).