Los Angeles Lakers
 | |||
| Pełna nazwa | Detroit Gems 1946–1947 | ||
|---|---|---|---|
| Przydomek | Jeziorowcy | ||
| Barwy | żółte, purpurowe, białe i czarne. | ||
| Data założenia | 1947 (do NBA dołączyli w 1948) | ||
| Liga | |||
| Państwo | |||
| Adres | |||
| Hala sportowa | Crypto.com Arena | ||
| Właściciel | rodzina Buss, | ||
| Prezes | Jeanie Buss | ||
| Menedżer | Rob Pelinka | ||
| Trener | |||
| Asystent trenera | Chris Jent | ||
| |||
| |||
| Strona internetowa | |||
Los Angeles Lakers – amerykański klub koszykarski, mający siedzibę w Los Angeles, w stanie Kalifornia. Występują w Dywizji Pacyficznej, Konferencji Zachodniej w National Basketball Association (NBA). Swoje domowe spotkania Lakers rozgrywają w Staples Center, którą dzielą z lokalnym rywalem z NBA, Los Angeles Clippers, z Los Angeles Kings z ligi NHL i drużyną Los Angeles Sparks występującą w WNBA[1]. Lakers są jedną z najbardziej utytułowanych drużyn w historii NBA. Mają na swoim koncie 17 tytułów mistrzowskich, a ostatnie z nich zdobyli w 2020 roku. W 2012 roku Lakers zostali wybrani przez magazyn Forbes najdroższą drużyną NBA, a ich wartość wyszacowano na 900 milionów dolarów[2]. Rok później magazyn Forbes oszacował ich wartość na miliard dolarów, jednakże kwota ta dała im dopiero drugie miejsce za New York Knicks[3][4]. W 2018 dziennikarze magazynu Forbes wycenili wartość klubu na 3,3 mld dolarów[5].
Początki zespołu sięgają 1947 roku, gdy zakupiono rozwiązany klub Detroit Gems. Nowa drużyna miała swoją siedzibę w Minneapolis, w stanie Minnesota, i przyjęła nazwę „Lakers” („Jeziorowcy”), na cześć przydomku stanu, w którym grali – „Kraina 10 000 Jezior”[6]. W Minneapolis Lakers zdobyli pięć tytułów mistrzowskich, mając w swoim składzie centra George’a Mikana, który przez NBA został nazwany jej „pierwszą supergwiazdą”[7]. Wkrótce po zakończeniu kariery przez Mikana, przed sezonem 1960/61 drużyna przeniosła swoją siedzibę do Los Angeles.
Prowadzeni przez członków Koszykarskiej Galerii Sław, Elgina Baylora i Jerry Westa, Los Angeles sześć razy w latach 60. awansowali do finałów NBA, ale za każdym razem przegrywali z Boston Celtics, rozpoczynając długą i legendarną już rywalizację między obydwoma klubami. W 1968 roku Lakers pozyskali czterokrotnego MVP rozgrywek Wilta Chamberlaina, który grał na pozycji centra. Po kolejnych porażkach w finałach 1969 i 1970 roku prowadzeni przez nowego trenera Billa Sharmana Lakers wygrali sześć kolejnych tytułów mistrzowskich. Po zakończeniu kariery przez Westa i Chamberlaina, drużyna sprowadziła innego centra, Kareema Abdula-Jabbara, który wygrał wcześniej kilka tytułów MVP ligi, ale pod koniec lat 70. nie był w stanie awansować ze swoją poprzednią drużyną do finałów NBA. Lata 80. w wykonaniu Lakers zostały okrzyknięte mianem „Showtime’u”, głównie dzięki duetowi Magic Johnson i Abdul-Jabbar, którzy prowadzali w Lakers szybką ofensywną grę i wygrali w przeciągu dziewięciu lat pięć tytułów mistrzowskich, w tym pokonując w 1985 roku po raz pierwszy w finale Celtics. Drużynę prowadził Pat Riley, a oprócz Johnsona i Abdul-Jabbara w zespole czołową rolę odgrywał James Worthy – wszyscy zostali później członkami Koszykarskiej Galerii Sław. Po zakończeniu kariery przez Abdul-Jabbara i Magica zespół przez wiele lat borykał się z problemami, do czasu, gdy w 1996 roku do drużyny trafili Shaquille O’Neal i Kobe Bryant. Prowadzeni przez innego członka Galerii Sław, trenera Phila Jacksona, Lakers wygrali trzy kolejne tytuły mistrzowskie w latach 2000–2002, zdobywając po raz drugi w historii zespołu tzw. „three-peat”. Po porażkach w latach 2004–2008 Lakers wrócili na tron w latach 2009 i 2010, pokonując w finałach kolejno Orlando Magic i, po raz kolejny, Boston Celtics.
Lakers są posiadaczami rekordu w liczbie zwycięstw z rzędu (33), który ustanowili w sezonie 1971/72, co jest również najdłuższą zwycięską passą w historii amerykańskiego zawodowego sportu[8][9]. Zawodnikami Lakers było szesnastu obecnych członków Galerii Sław, jak również czterech trenerów. Czterech koszykarzy Lakers: Kareem Abdul-Jabbar, Magic Johnson, Shaquille O’Neal i Kobe Bryant zdobywało nagrodę dla najbardziej wartościowego koszykarza NBA, dając wspólnie drużynie osiem takich tytułów[10].
Historia
1946–1959 – Dominacja Mikana
Zespół powstał w 1946 w Detroit pod nazwą Detroit Gems. Występował przez jeden sezon w lidze NBL i osiągnął fatalny bilans 4-40. W 1947 klub został sprzedany, a nowi właściciele przenieśli go do Minneapolis. Tam otrzymał nową nazwę – Lakers od nazwy stanu Minnesota – „Krainy 10 000 jezior”. Jako najgorszy w lidze, klub miał pierwsze miejsce w drafcie 1947 i skorzystał z tego, wybierając centra George’a Mikana. Mikan i nowy trener John Kundla poprowadzili zespół do mistrzostwa już w pierwszym roku po przenosinach. W następnym sezonie drużyna przeniosła się do ligi BAA, gdzie także zdobyła mistrzostwo. Liga BAA rok później przekształciła się w NBA, więc mistrzostwo z 1949 liczy się jako pierwsze w historii Lakers.
W nowej lidze zespół, prowadzony przez Mikana, Verna Mikkelsena i Jima Pollarda, zdobył cztery następne tytuły: w latach 1950 oraz 1952/1954. 22 listopada 1950 mecz Lakers z Fort Wayne Pistons zakończył się najniższym wynikiem w historii ligi: 19 – 18. Nowe przepisy (24-sekundowy czas na rzut, limit 6 fauli) oraz zakończenie kariery przez Mikana ograniczyły dominację Lakers, w sezonie 1956/1957 zespół zajął nawet ostatnie miejsce w lidze. Efektem był jednak pierwsze miejsce w drafcie i znów bardzo trafny wybór skrzydłowego Elgina Baylora. Nowy zawodnik, wraz z Mikkelsenem, ożywił zespół, który znów wystąpił w finałach. Tam przegrał z, wchodzącymi na mistrzowską ścieżkę, Boston Celtics, rozpoczynając wieloletnią rywalizację obu zespołów.
1960–1978 – Rywalizacja z Celtics
W 1960, aby uratować finanse, poważnie nadwątlone po odejściu George’a Mikana, drużyna przeniosła się do Los Angeles. Jednocześnie przybył następny wielki gracz – obrońca Jerry West. Lakers wciąż osiągali sukcesy, ale przez całą dekadę nie mogli zdobyć mistrzostwa, powstrzymywani przez niepokonanych Celtów. W 1965 do zespołu dołączył Gail Goodrich, a w 1968 Wilt Chamberlain, który miał powstrzymać Billa Russella. Bez powodzenia – Lakers grali w latach 60. w siedmiu z dziewięciu kolejnych finałów, ale wszystkie przegrali. W finałach 1969 MVP został Jerry West – jedyny raz w historii, kiedy tytuł trafił do rąk zawodnika przegranej drużyny.
W 1971 na emeryturę odszedł filar zespołu Elgin Baylor, a nowym trenerem został Bill Sharman. Pod jego kierownictwem zespół osiągnął historyczny wynik – na przełomie lat 1971–1972 odniósł kolejne 33 zwycięstwa – do dziś najwięcej w historii wszystkich amerykańskich lig zawodowych. Sezon skończył się również rekordowym bilansem 69-13, a rok uwieńczyło upragnione mistrzostwo, pierwsze od 18 lat. Po następnym finale, przegranym z New York Knicks, zespół opuścił następny wielki gracz – Wilt Chamberlain. Dwa lata później znalazł się jego następca – trzykrotny MVP ligi, Kareem Abdul-Jabbar. W nowej drużynie Jabbar zdobędzie następne trzy tytuły najwartościowszego gracza ligi.
1979–1996 – Era Magica
W 1979 właścicielem Lakers został Jerry Buss, a do zespołu trafiła następna wielka gwiazda, Magic Johnson. Już w pierwszym roku Magic poprowadził Lakersów do tytułu mistrza NBA, pierwszego, ale nie ostatniego w latach 80., a sam zdobył swój pierwszy tytuł MVP finałów. W 1982 trenerem został niedawny gracz, Pat Riley, który doprowadził zespół do mistrzowskiego tytułu w pierwszym roku swojej pracy. Był to zarazem pierwszy z czterech występów w finałach ligi z rzędu, kolejny tytuł Lakers zdobyli w 1985 Po roku przerwy w występach finałowych Jeziorowcy wrócili w 1987, silniejsi niż kiedykolwiek, zdobywając dwa tytuły z rzędu. Drużynę tę ocenia się jako jeden z najsilniejszych teamów wszech czasów, w składzie którego występowali: Magic Johnson, James Worthy, Kareem Abdul-Jabbar, Michael Cooper, Byron Scott, A.C. Green, Mychal Thompson i Kurt Rambis. Lansowany przez nich „Showtime” do dziś pozostaje wzorem radosnej, ofensywnej i efektownej, a zarazem skutecznej gry dla wielu zespołów NBA. W tym czasie Magic trzykrotnie został wybrany MVP ligi oraz trzykrotnie MVP finałów.
Następny rok, szumnie zapowiadany jako „Three-peat” (skrót od three repeat), przyniósł jednak porażkę w finałach z Detroit Pistons i koniec kariery Abdul-Jabbara. Po następnej klęsce, w play-offach 1990 z Phoenix Suns, Riley zrezygnował z prowadzenia zespołu. Paradoksalnie, otrzymał wtedy swój pierwszy tytuł trenera roku. Nowym centrem został Serb – Vlade Divac, a trenerem Mike Dunleavy. W 1991 Magic Johnson zaszokował świat, oznajmiając o swoim zakażeniu wirusem HIV i przedwczesnym zakończeniu kariery sportowej. Zespół nie mógł podnieść się po odejściu swych frontmanów przez połowę dekady. Nie pomagały nawet desperacki kroki, jak zatrudnienie Magica na stanowisku trenera. Jasne punkty w tym okresie to sezon 1994/1995, kiedy pod wodzą Dela Harrisa zespół dotarł do finału konferencji, przynosząc swemu trenerowi tytuł coacha roku, a menedżerowi Jerry’emu Westowi tytuł menedżera roku.
1996–2016 – Shaq & Kobe
Właśnie Jerry West w następnym roku wykonał dwa ruchy, które przywróciły wielkość zespołowi: zatrudnił perspektywicznego centra Shaquille’a O’Neala, oraz wymienił Divaca za 18-letniego rzucającego obrońcę Kobego Bryanta. Jako jedyna drużyna w lidze Lakers nie mieli wtedy gracza powyżej 30 roku życia. Młody zespół, mający w składzie m.in. Roberta Horry’ego, Dereka Fishera i Ricka Foksa, odnosił umiarkowane sukcesy w play-offach. W 1999 do drużyny dołączyli Glen Rice i, na krótko, charyzmatyczny Dennis Rodman, ale decydująca zmiana przyszła rok później, z zatrudnieniem na stanowisku trenera Phila Jacksona. W nowej hali Staples Center Lakers zdominowali ligę w nowym millenium. Zdobyli kolejne trzy tytuły mistrzowskie z rzędu, w latach 2000–2002, a O’Neal trzykrotnie otrzymał tytuł MVP finałów, w 2000 dokładając tytuł MVP ligi i MVP Meczu Gwiazd. Phil Jackson zdobywając dziewiąty tytuł mistrza w ciągu dwunastu lat, dogonił legendarnego Reda Auerbacha. Oprócz wymienionych w mistrzowskiej drużynie prym wiedli Ron Harper i Brian Shaw, a po jednym sezonie zaliczyli weterani: John Salley, A.C. Green, Horace Grant i Mitch Richmond.
Następne lata to schyłek potęgi Lakersów, spowodowany w dużej mierze gwiazdorskimi kaprysami liderów. Mimo pozyskania takich gwiazd jak Karl Malone czy Gary Payton, zespół nie osiągnął niczego ponad mistrzostwo konferencji i przegrany finał w 2004. Po tym sezonie zespół opuścili Phil Jackson i Shaquille O’Neal, a efektem było niezakwalifikowanie się do fazy play-off. Kolejne sezony, mimo powrotu Phila Jacksona, to właściwie tylko indywidualne popisy Kobego Bryanta, które jednak nie dawały niczego zespołowi.
Dopiero sezon 2007/08 przyniósł pozytywne zmiany. Pozyskano młodego centra z Hiszpanii Pau Gasola, a Kobe Bryant stał się prawdziwym liderem zespołu. Swoją grą zasłużył na pierwszy w karierze tytuł MVP NBA, ale drużyna przegrała w finałach ze znakomitymi Boston Celtics. W sezonie 2008/09 Lakers skończyli sezon zasadniczy z bilansem 65-17 i tym samym zajęli pierwsze miejsce w Konferencji Zachodniej. Po zwycięstwie nad Utah Jazz w pierwszej rundzie playoffów 4-1, drużyna z Los Angeles potrzebowała aż siedmiu meczów żeby zwyciężyć z Houston Rockets i sześciu aby pokonać Denver Nuggets w finale Konferencji Zachodniej. W finałach NBA drużyna wygrała w pięciu meczach z Orlando Magic i tym samym zdobyła mistrzostwo NBA piętnasty raz w swojej historii. Kobe Bryant zdobył tytuł MVP finałów. W sezonie 2009/10 Lakers w finałach ponownie zmierzyli się z Celtics – w siedmiomeczowej serii Lakers ostatecznie zwyciężyli 4:3, zdobywając swoje 16. mistrzostwo NBA. Tytuł MVP finałów ponownie zdobył Kobe Bryant. Dla coacha Phila Jacksona były to kolejne, dziesiąty i jedenasty, pierścienie mistrzowskie, co uczyniło go najbardziej utytułowanym trenerem w historii NBA.
W kolejnym sezonie Lakers zakończyli sezon na drugim miejscu w konferencji. W pierwszej rundzie play-offów, Lakers spotkali się z New Orleans Hornets i pokonali ich 4-2[11]. Jednak ich droga po kolejne mistrzostwo została przerwana w kolejnej rundzie przez przyszłych mistrzów, Dallas Mavericks, którzy pokonali ich 4-0[12]. W przerwie międzysezonowej ze stanowiska trenera odszedł Phil Jackson, a na jego miejscu pojawił się młody coach, Mike Brown[13]. W związku z zablokowaną przez komisarza NBA, Davida Sterna wymianą Chrisa Paula do Lakers[14], z zespołu odszedł też najlepszy rezerwowy poprzedniego sezonu, Lamar Odom[15]. Lakers, po zakończeniu sezonu na trzecim miejscu, natrafili w pierwszej rundzie na Denver Nuggets. Po czterech meczach, prowadząc 3-1[16], Lakers przegrali kolejne dwa, wyrównując stan serii 3-3[17]. Zdołali jednak wygrać mecz nr 7 i awansowali do półfinałów Konferencji Zachodniej[18], gdzie czekali na nich Oklahoma City Thunder. Mimo bardzo dobrej postawy Bryanta, który w tej serii zdobywał średnio 31,2 punktu na mecz, Lakers udało się ostatecznie wygrać tylko jedno spotkanie, odpadając ponownie w drugiej rundzie play-offów[19].
Po zakończeniu kolejnego nieudanego sezonu nic w obozie Lakers nie wskazywało na poważne zmiany kadrowe. Brak środków potrzebnych do zaangażowania najlepszych wolnych agentów na rynku oraz zawodników, którzy mogliby być atrakcyjni w wymianie z innym zespołem wskazywało na to, że Lakers przystąpią do sezonu 2012/2013 z jedynie kosmetycznymi zmianami w składzie. Wbrew tym oczekiwaniom, już 11 czerwca 2012 roku, Lakers pozyskali na zasadzie sign-and-trade 38-letniego wybitnego rozgrywającego Phoenix Suns, Steve’a Nasha[20]. W zamian do klubu z Arizony powędrowały przyszłe wybory w drafcie należące do Lakers. W dniu 10 sierpnia, w wymianie obejmującej również Denver Nuggets oraz Philadelphia 76ers, do Lakers trafił również gwiazdor Orlando Magic – Dwight Howard[21]. Uzupełnienie składu podpisanymi jako wolni agenci Jodie Meeksem[22] oraz Antawnem Jamisonem[23] sprawiło, że Lakers zostali okrzyknięci głównym, obok broniących tytułu Miami Heat, faworytem do zdobycia mistrzostwa w 2013 roku. Trenerem początkowo był Mike Brown, ale wkrótce zastąpił go Mike D’Antoni. Sezon okazał się jednak dość przeciętny, drużyna zakończyła go bilansem 45-37. Lakers startując z 7. miejsca w play-offach zostali zdecydowanie pokonani przez San Antonio Spurs w pierwszej rundzie. 18 lutego 2013 zmarł w wieku 80 lat właściciel Lakers Jerry Buss.
Przez kolejne 6 sezonów drużyna nie zdołała awansować nawet do fazy play-off. Z Los Angeles do Houston odszedł Dwight Howard, zaś Kobe Bryant przez serię kontuzji rozegrał tylko 6 meczów w sezonie. W kwietniu 2014 po sezonie zakończonym bilansem 27-55 ze stanowiska głównego trenera zrezygnował Mike D’Antoni. W lipcu nowym trenerem został były zawodnik Lakersów, Byron Scott.
Przed kolejnym sezonem z drużyny odeszli Pau Gasol do Chicago i Jodie Meeks do Detroit. W drafcie 2014 roku, Lakers wybrali z siódmym numerem Juliusa Randle’a, który szybko odniósł poważną kontuzję i nie mógł wspomóc drużyny w trakcie sezonu. Po kolejnej pladze kontuzji (w tym Bryanta) i zakończeniu kariery przez Steve’a Nasha, Lakersi zakończyli sezon bijąc niechlubny rekord nieskuteczności: 21–61 i zajmując ostatnie miejsce w swojej dywizji.
W sezonie 2015-2016 do drużyny dołączyli Lou Williams, Larry Nance Jr. i, wybrany w drafcie z nr 2., rozgrywający Ohio State D’Angelo Russell[24]. Zespół opuścił play-offy trzeci rok z rzędu. 13 kwietnia 2016 roku po 20 latach karierę zakończył Kobe Bryant. W swoim ostatnim meczu w karierze zdobył 60 punktów i poprowadził Los Angeles Lakers do zwycięstwa nad Utah Jazz 101:96[25]. Niestety, w przekroju całego sezonu drużyna osiągnęła najgorszy wynik w swojej historii, kończąc sezon z bilansem 17–65 i zajmując ostatnie miejsce w całej konferencji.
2016 – dziś
24 kwietnia 2016 władze Lakers rozstały się z trenerem Byronem Scottem po najgorszym w historii klubu sezonie – z 82 meczów wygrali zaledwie 17[26]. Stanowisko pierwszego trenera objął były zawodnik Lakersów, Luke Walton[27]. Zmiany dotknęły także pion zarządzający – z zespołem pożegnali się prezes ds. koszykarskich, Jim Buss i generalny menedżer, Mitch Kupchak. Zastąpili ich legenda drużyny, Magic Johnson i Rob Pelinka. W tym samym sezonie ogłoszono, że głównym właścicielem drużyny została córka byłego właściciela Jerry’ego Bussa, Jeanie Buss[28]. Lakers w drafcie 2016 wybrali z 2. numerem skrzydłowego Duke – Brandona Ingrama oraz z 32. sięgnęli po Chorwata, Ivicę Zubaca[29]. Oprócz dwójki zawodników wybranych w drafcie do zespołu dołączyła dwójka wolnych agentów, Timofiej Mozgow oraz Luol Deng. Zespół rozpoczął sezon od bilansu 10-10, niestety dalsza część sezonu nie wyglądała już tak dobrze – w wyniku urazów z gry wypadali kolejni zawodnicy. 23 lutego 2017 oddano do Houston Rockets Lou Williamsa i Marcelinho Huertas w zamian za Coreya Brewera i Tylera Ennisa oraz wybór w pierwszej rundzie draftu 2017. W trakcie sezonu odsunięto od gry nowe nabytki, Mozgova i Denga, stawiając na młodych zawodników i ostatecznie Lakers skończyli sezon jako trzecia najgorsza drużyna w lidze z bilansem 26–56.
Nowi włodarze klubu latem wysłali D’Angelo Russella i Timofieja Mozgowa do Brooklyn Nets w zamian za Brooka Lopeza i 27. wybór w pierwszej rundzie draftu Kyle’a Kuzmę[30] oraz związali się roczną umową z utalentowanym 24-latkiem, Kentaviousem Caldwellem-Pope. W drafcie Jeziorowcy wybrali Lonzo Balla, Josha Harta oraz Thomasa Bryanta[31]. W przedsezonowych zmaganiach Los Angeles Lakers wygrali turniej Ligi Letniej NBA w Las Vegas, w finale pokonując Portland Trail Blazers 110:98. Statuetkę dla MVP Ligi w Vegas otrzymał Lonzo Ball[32]. Niemniej w sezonie 2017/18 po raz piąty z rzędu Lakers nie zakwalifikowali się do play-off, kończąc z bilansem 35–47.
9 lipca 2018 Lakers podpisali kontrakt z trzykrotnym mistrzem NBA, LeBronem Jamesem[33][34] w nadziei, że zagrają po raz pierwszy od 2013 w fazie play-off. Do zespołu dołączyli także Rajon Rondo i Tyson Chandler. Do świąt Bożego Narodzenia drużyna legitymowała się z przyzwoitym bilansem 20 wygranych i 14 porażek. W ciągu sezonu doszło do kilku kontuzji, w tym Jamesa[35], Rajona Rondo[36], Lonzo Balla[37], Brandona Ingrama[38], a Lakers tuż przed przerwą na Weekend Gwiazd, mieli 28 wygranych i 29 porażek. W marcu zostali ostatecznie wyeliminowani z rywalizacji o fazę play-off.
10 kwietnia, po zakończeniu sezonu, Magic Johnson zrezygnował z funkcji prezesa[39], zaś trzy dni później z drużyną rozstał się trener Luke Walton[40]. W maju 2019 nowym szkoleniowcem został Frank Vogel, a jego asystentem były znakomity rozgrywający, Jason Kidd[41]. 6 lipca Jeziorowcy dokonali wymiany z New Orleans Pelicans, na mocy której do Kalifornii powędrował Anthony Davis w zamian za Lonzo Balla, Brandona Ingrama oraz Josha Harta[42]. Sezon 2019–2020 Lakers zakończyli rekordem 52-19, wchodząc do playoffów po raz pierwszy od 2013 i jako pierwszy rozstawiony zespół po raz pierwszy od 2010 roku. W fazie play-off pokonali kolejno: Portland Trail Blazers, Houston Rockets i Denver Nuggets w finale konferencji – wszystkie pojednynki w pięciu meczach, i awansowali do finałów NBA po raz pierwszy od 2010. W finale pokonali Miami Heat 4–2, zdobywając swoje 17. mistrzostwo w historii, wyrównując rekord Boston Celtics jako najbardziej utytułowanej drużyny wszech czasów. LeBron James został MVP finałów po raz czwarty w swojej karierze.
Rywalizacje
Boston Celtics
Rywalizacja pomiędzy Los Angeles Lakers a Boston Celtics obejmuje dwa najbardziej utytułowane zespoły w historii National Basketball Association. Została ona wybrana najlepszą rywalizacją w historii ligi[43]. Obie drużyny spotykały się rekordową liczbę razy (12) w Finałach NBA, poczynając od pierwszego spotkania, które odbyło się w 1959 roku. Lakers z Celtics zdominowali ligę w latach 60. i 80. XX wieku, stając naprzeciw siebie sześć razy w latach 60. i trzy razy w latach 80.
Ich rywalizacja osłabła na początku lat 90., po odejściu na emeryturę Magica Johnsona i Larry’ego Birda, ale w 2008 roku została odbudowana, gdyż Lakers i Celtics spotkali się w finałach NBA, po raz pierwszy od 1987 roku[44]. Celtics wygrali tą serie 4-2, zostając mistrzami NBA. Ich kolejne spotkanie w Finałach NBA miało miejsce w 2010 roku, wtedy jednak Lakers wygrali w siedmiu meczach. Oba zespoły zdobyły największą liczbę mistrzostw, spośród wszystkich drużyn – po 17. Razem zdobyli 34 tytuły, co daję blisko połowę wszystkich możliwych do zdobycia mistrzostw (74).
Los Angeles Clippers
Rywalizacja pomiędzy Los Angeles Lakers a Los Angeles Clippers jest wyjątkowa, ponieważ są to dwie jedyne drużyny w NBA, które korzystają z tej samej hali – Staples Center. Jest również jednym z dwóch pojedynków, w którym biorą udział dwie drużyny z tego samego miasta, obok New York Knicks i Brooklyn Nets.
Fani z Los Angeles historycznie kibicowali Lakers[45][46]. Niektórzy twierdzą ze termin „rywalizacja” jest nieodpowiedni, gdyż Clippers od lat prezentowali niższy poziom[47], jednakże, po dołączeniu do drużyny Chrisa Paula i Blake’a Griffina, stali się oni pretendentami do playoffs, a ich wspólna rywalizacja przybrała znacznie wyższej skali ważności. Ich pojedynek z 2012, transmitowany przez stację ESPN osiągnął najwyższą oglądalność transmisji w historii obu drużyn w sezonie zasadniczym[48].
San Antonio Spurs
San Antonio Spurs i Los Angeles Lakers to dwie drużyny Konferencji Zachodniej, które grały ze sobą od lat 70. Pod koniec lat 90. i na początku XXI wieku ich rywalizacja nabrała rozmachu. Od 1999 roku obie drużyny spotykały się w playoffs pięć razy, wymieniając się w siedmiu kolejnych występach w finałach NBA od 1999 do 2005 roku. Dodatkowo oba zespoły podzieliły pomiędzy siebie wszystkie mistrzostwa NBA od 1999 do 2003 roku. Spurs zdobywali tytuł w 1999, 2003, 2005 i 2007 roku, zaś Lakers w 2000, 2001, 2002, 2009 i 2010. Od 1999 do 2004 roku rywalizacja obu zespołów była uznawana za czołowe pojedynki NBA, i z każdym razem stawali oni naprzeciw siebie w finałach konferencji[49]. Rywalizacja zagasła w latach 2005–2007, gdy Lakers nie awansowali do playoffs w 2005 roku i w dwóch kolejnych latach ulegali w pierwszej rundzie Phoenix Suns. Ich rywalizacja odnowiła się w 2008 roku, gdy mierzyli się ze sobą w Finale Konferencji Zachodniej.
Kibice
.JPG)
Los Angeles Lakers to najpopularniejsza drużyna koszykarska w Stanach Zjednoczonych[50]. Dzięki niedalekiemu położeniu od hali Hollywood, fanami Lakers są liczne gwiazdy, do których zaliczają się przedstawiciele baraży filmowej (Dyan Cannon[51], Andy García[51], Denzel Washington[51][52][53], Penny Marshall[51], Leonardo DiCaprio[51][53], Arsenio Hall[51], Doris Day[51], Chris Rock[54], Tobey Maguire[54], Jessica Alba[54], Matthew Perry[54], Michael Clarke Duncan[54], Cuba Gooding Jr.[54], Adam Sandler[54], Edward Norton[54], Demi Moore[54], Charlize Theron[54], Antonio Banderas[54], Jim Carrey[54], Jaden Smith[54], Will Ferrell[54], Jonah Hill[54] czy Cameron Diaz[54]), muzycznej (Ice Cube[55]), Kanye West[56], Anthony Kiedis[51] czy Snoop Dogg[57], jak i również celebryci (jak siostry Kholé i Kim Kardashian[56]). Do fanów Lakers zaliczają się również sportowcy uprawiający inne dyscypliny: David Beckham[53] czy Robbie Keane[58]. Za najsłynniejszego kibica Lakers uznaje się Jacka Nicholsona[59][60], który jest posiadaczem sezonowego karnetu od lat 70. XX wieku[51].
Nazwa, logo i stroje
.jpg)
Nazwa
Po przeniesieniu zespołu do Minneapolis postanowiono że klub otrzyma nową nazwę. Max Winter menedżer zespołu i zarazem udziałowiec klubu miał skandynawskie korzenie, więc chciał, aby zespół nazywał się Minneapolis Vikings. Posunął się nawet do tego, że zamówił materiały z zaprojektowanym przez siebie logo Vikings. Nie zdołał jednak przekonać do swojego pomysłu pozostałych udziałowców, więc postanowiono, że to kibice wybiorą nazwę. W lokalnej stacji radiowej KSTP urządzono oficjalny konkurs. Nagrodą był karnet na inauguracyjny sezon albo obligacje oszczędnościowe o wartości 100$. Wśród wielu pomysłów były tak zaskakujące nazwy, jak Aquacagers i Millcitians. Ben Frank właściciel lokalnej firmy zadzwonił i zasugerował Lakers. I wygrał. Nowa nazwa odzwierciedlała stan Minnesota, który znany jest jako „Kraina 10 000 jezior”[6]. Lakers to potoczna nazwa statków, które przewoziły rudę żelaza, wapień i inny ładunek z Minnesoty do portów wokół Wielkich Jezior. Zwycięski wpis został ogłoszony w Minneapolis Times 2 października 1947 roku[61].
Logo
Pierwsza wersja została stworzona w 1948 roku, kiedy zespół miał siedzibę w Minneapolis i nosił nazwę Minneapolis Lakers. Najstarsze logo Lakersów zawierało białą mapę stanu Minnesota, na tle złotej piłki do koszykówki. Na mapie stanu została umieszczona żółta gwiazda w pobliżu miejsca, gdzie znajduje się Minneapolis. Nad piłką znajdował się napis „MPLS.” z gwiazdą na początku i na końcu.
W 1960 roku, kiedy zespół przeprowadził się z Minneapolis do Los Angeles, pojawiło się zapotrzebowanie na nowe logo. W następnym roku powstało całkowicie nowe godło. Zawierał on słowa „Lakers” i „Los Angeles” napisane czerwoną purpurą na złotej piłce do koszykówki. Po raz pierwszy pojawiły się charakterystyczne smugi na logo.
W sezonie 1976/1977 symbol Lakers został odświeżony. Piłka została obrócona i uzyskała czarny zarys, dzięki czemu projekt był wyraźniejszy. Ponadto odcienie zostały nieznacznie zmodyfikowane. Złoty kolor piłki zbliżył się do żółtego, a purpurowy napis został zastąpiony jasnofioletowym bzem.
W sezonie 2001/2002 ponownie logo zostało odświeżone. Napis „Los Angeles Lakers” został rozciągnięty i zastąpiony ciemny fioletem. W porównaniu z poprzednią wersją kolory są mocniejsze, dzięki czemu emblemat się wyróżnia. Jednak kształt napisu i piłki jest dokładnie taki sam.
Stroje
Kolorami drużyny są purpura, złoto i biel[62]. Purpurowe stroje są używane w meczach wyjazdowych, a złote w meczach u siebie. Drużyna posiada także białe stroje, które zawodnicy przywdziewają podczas spotkań odbywających się w niedzielę i święta[63]. Od sezonu 2013/14 do sezonu 2016/17 Lakers występowali również w czarnych strojach w których grali wybranych meczach tzw. „Hollywódzkich wieczorach” był to hołd dla gwiazd filmów, które od wielu lat wspierają drużynę.
Zawodnicy
Kadra w sezonie 2022/23
Stan na 3 grudnia 2022[64]
| Nr | Poz. | Nar. | Nazwisko i imię | Data urodzenia | Wzrost | Masa ciała |
|---|---|---|---|---|---|---|
| 21 | PG |  | Beverley, Patrick | 1988-07-12 | 188 cm | 82 kg |
| 7 | SF | | Brown, Troy | 1999-07-28 | 201 cm | 98 kg |
| 31 | C | | Bryant, Thomas | 1997-07-31 | 208 cm | 112 kg |
| 10 | SG | | Christie, Max | 2003-02-10 | 196 cm | 86 kg |
| 3 | F/C | | Davis, Anthony | 1993-03-11 | 208 cm | 115 kg |
| 35 | PF |  / | Gabriel, Wenyen | 1997-03-26 | 206 cm | 93 kg |
| 6 | SF | | James, LeBron | 1984-12-30 | 206 cm | 113 kg |
| 30 | C | | Jones, Damian | 1995-06-30 | 211 cm | 111 kg |
| 12 | PG | | Nunn, Kendrick | 1995-08-03 | 191 cm | 86 kg |
| 14 | PG | | Pippen Jr., Scotty | 2000-11-10 | 185 cm | 77 kg |
| 15 | SG | | Reaves, Austin | 1998-05-29 | 196 cm | 89 kg |
| 17 | PG |  | Schröder, Dennis | 1993-09-15 | 185 cm | 78 kg |
| 20 | PF | | Swider, Cole | 1999-05-08 | 206 cm | 100 kg |
| 95 | PF |  / | Toscano-Anderson, Juan | 1993-04-10 | 198 cm | 95 kg |
| 4 | SG | | Walker, Lonnie | 1998-12-14 | 193 cm | 93 kg |
| 0 | PG | | Westbrook, Russell | 1988-11-12 | 191 cm | 91 kg |
Międzynarodowe prawa
| Draft | Runda | Wybór | Zawodnik | Poz. | Nar. | Aktualny zespół | Adnotacje | Przyp. |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 2016 | 2 | 57 | Wang Zhelin | C |  | Fujian Sturgeons (Chiny) | [65] | |
| 2009 | 2 | 59 | Chinemelu Elonu | C |  | Zamalek SC (Egipt) | [65] | |
| 2007 | 2 | 54 | Brad Newley | SF |  | Sydney Kings (Australia) | [66] |
Trenerzy
| Legenda | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| S | Liczba sezonów | M | Liczba meczów | Z | Liczba zwycięstw | P | Liczba porażek | |||
Stan na koniec sezonu 2020/21
| Imię i nazwisko | od | do | Sezon zasadniczy | Play-off | Mistrz | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| S | M | Z | P | S | M | Z | P | Div | Conf | NBA | |||
| John Kundla | 1949 | 1959 | 11 | 725 | 423 | 302 | 10 | 95 | 60 | 35 | 6 |  5 | |
| George Mikan | 1958 | 1958 | 1 | 39 | 9 | 30 | |||||||
| John Castellani | 1960 | 1960 | 1 | 36 | 11 | 25 | |||||||
| Jim Pollard | 1960 | 1960 | 1 | 39 | 14 | 25 | 1 | 9 | 5 | 4 | |||
| Fred Schaus | 1961 | 1967 | 7 | 560 | 315 | 245 | 7 | 71 | 33 | 38 | 4 | ||
| Butch Van Breda Kolff | 1968 | 1969 | 2 | 164 | 107 | 57 | 2 | 33 | 21 | 12 | 2 | ||
| Joe Mullaney | 1970 | 1971 | 2 | 164 | 94 | 70 | 2 | 30 | 16 | 14 | 1 | 1 | |
| Bill Sharman | 1972 | 1976 | 5 | 410 | 246 | 164 | 3 | 37 | 22 | 15 | 3 | 2 | 1 |
| Jerry West | 1977 | 1979 | 3 | 246 | 145 | 101 | 3 | 22 | 8 | 14 | 1 | ||
| Jack McKinney | 1980 | 1980 | 1 | 14 | 10 | 4 | |||||||
| Paul Westhead | 1980 | 1982 | 3 | 161 | 111 | 50 | 2 | 19 | 13 | 6 | 1 | 1 | 1 |
| Pat Riley | 1982 | 1990 | 9 | 727 | 533 | 194 | 9 | 149 | 102 | 47 | 9 | 7 | 4 |
| Mike Dunleavy | 1991 | 1992 | 2 | 164 | 101 | 63 | 2 | 23 | 13 | 10 | 1 | ||
| Randy Pfund | 1993 | 1994 | 2 | 146 | 66 | 80 | 1 | 5 | 2 | 3 | |||
| Bill Bertka | 1994 | 1999 | 2 | 3 | 2 | 1 | |||||||
| Magic Johnson | 1994 | 1994 | 1 | 16 | 5 | 11 | |||||||
| Del Harris | 1995 | 1999 | 5 | 340 | 224 | 116 | 4 | 36 | 17 | 19 | |||
| Kurt Rambis | 1999 | 1999 | 1 | 37 | 24 | 13 | 1 | 8 | 3 | 5 | |||
| Rudy Tomjanovich | 2005 | 2005 | 1 | 43 | 24 | 19 | |||||||
| Frank Hamblen | 2005 | 2005 | 1 | 39 | 10 | 29 | |||||||
| Phil Jackson | 2000 | 2011 | 11 | 902 | 610 | 292 | 11 | 181 | 118 | 63 | 7 | 7 | 5 |
| Mike Brown | 2011 | 2012 | 2 | 71 | 42 | 29 | 1 | 12 | 5 | 7 | 1 | ||
| Bernie Bickerstaff | 2012 | 2012 | 1 | 5 | 4 | 1 | |||||||
| Mike D’Antoni | 2012 | 2014 | 2 | 154 | 67 | 87 | 1 | 4 | 0 | 4 | |||
| Byron Scott | 2014 | 2016 | 2 | 164 | 38 | 126 | |||||||
| Luke Walton | 2016 | 2019 | 3 | 246 | 98 | 148 | |||||||
| Frank Vogel | 2019 | – | 2 | 143 | 94 | 49 | 2 | 27 | 18 | 9 | 1 | 1 | 1 |
Zastrzeżone numery
.jpg)
| Los Angeles Lakers zastrzeżone numery | ||||
| Nr | Imię i nazwisko | Pozycja | Lata gry | Data ceremonii |
|---|---|---|---|---|
| 8 | Kobe Bryant | SG | 1996–2016 | 18 grudnia 2017[67] |
| 13 | Wilt Chamberlain | C | 1968–1973 | 9 listopada 1983 |
| 22 | Elgin Baylor | F | 1958–1971 | 9 listopada 1983 |
| 24 | Kobe Bryant | SG | 1996–2016 | 18 grudnia 2017[67] |
| 25 | Gail Goodrich | PG | 1965–1968, 1970–1976 | 20 listopada 1996 |
| 32 | Magic Johnson | PG | 1979–1991, 1996 | 16 lutego 1992 |
| 33 | Kareem Abdul-Jabbar | C | 1975–1989 | 20 marca 1989 |
| 34 | Shaquille O’Neal | C | 1996–2004 | 2 kwietnia 2013 |
| 42 | James Worthy | SF | 1982–1994 | 10 grudnia 1995 |
| 44 | Jerry West | SG | 1960–1974 | 19 listopada 1983 |
| 52 | Jamaal Wilkes | SF | 1977–1985 | 28 grudnia 2012 |
| 99 | George Mikan | C | 1948–1954, 1956 | 30 października 2022 |
 | Chick Hearn | Spiker | 1961–2002 | 2 grudnia 2002 |
Ponadto kilku zawodników i trenerów, którzy przyczynili się do sukcesu, podczas gdy drużyna miała swoją siedzibę w Minneapolis została uhonorowana banerem, lecz ich numery nie zostały zastrzeżone. Ceremonia odbyła się w przerwie meczu z Minnesotą 11 kwietnia 2002 roku[68].
- 17 Jim Pollard, SF, 1948–1955, trener – 1960
- 19 Vern Mikkelsen, PF, 1949–1959
- 22 Slater Martin, PG, 1949–1956
- 34 Clyde Lovellette, PF/C, 1953–1957
- 99 George Mikan, C, 1948–1954; 1955–1956, trener – 1957–1958
- John Kundla, trener – 1948–1957; 1958–1959
Włączeni do Koszykarskiej Galerii Sław
36 osób związanych z Lakers zostało włączonych do Basketball Hall of Fame. (27 graczy, 5 trenerów, 1 asystent trenera i 3 współpracowników.)
| Los Angeles Lakers: Galeria Sław | |||||||||
| Zawodnicy | |||||||||
| Numer | Imię i nazwisko | Pozycja | Lata gry | Rok włączenia | Numer | Imię i nazwisko | Pozycja | Lata gry | Rok włączenia |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 4 | Adrian Dantley | SF | 1977–1979 | 2008 | 24 | Lou Hudson | SG/SF | 1977–1979 | 2022 |
| 10 | Steve Nash | PG | 2012–2015 | 2018 | 25 | Gail Goodrich | SG/PG | 1965–1968 1970–1976 | 1996 |
| 11 | Bob McAdoo | PF/C | 1981–1985 | 2000 | 31 | Spencer Haywood | PF | 1979–1980 | 2015 |
| 11 | Karl Malone | PF | 2003–2004 | 2010 | 31 | Zelmo Beaty | C | 1974–1975 | 2016 |
| 11 | Charlie Scott | SG | 1977–1978 | 2018 | 32 | Magic Johnson | PG | 1979–1991 1996 | 2002 |
| 12 | Vlade Divac | C | 1989–1996 2004–2005 | 2019 | 33 | Kareem Abdul-Jabbar | C | 1975–1989 | 1995 |
| 13 | Wilt Chamberlain | C | 1968–1973 | 1979 | 34 | Clyde Lovellette | PF/C | 1953–1957 | 1988 |
| 17 | Jim Pollard | SF | 1948–1955 | 1978 | 34 | Shaquille O’Neal | C | 1996–2004 | 2016 |
| 19 | Vern Mikkelsen | PF | 1949–1959 | 1995 | 42 | Connie Hawkins | PF/SF | 1973–1975 | 1992 |
| 20 | Gary Payton | PG | 2003–2004 | 2013 | 42 | James Worthy | SF/PF | 1982–1994 | 2003 |
| 22 | Elgin Baylor | SF | 1958–1971 | 1977 | 44 | Jerry West | SG/PG | 1960–1974 | 1980 |
| 22 | Slater Martin | PG | 1949–1956 | 1982 | 52 | Jamaal Wilkes | SF/PF | 1977–1985 | 2012 |
| 23 | Mitch Richmond | SG | 2001–2002 | 2014 | 73 | Dennis Rodman | SF/PF | 1999 | 2011 |
| 8 24 | Kobe Bryant | SG | 1996–2016 | 2020 | 99 | George Mikan | C | 1948–1954 1955–1956 | 1959 |
| Trenerzy | |||||||||
| – | Imię i nazwisko | Stanowisko | Lata pracy | Rok włączenia | – | Imię i nazwisko | Stanowisko | Lata pracy | Rok włączenia |
| – | John Kundla | Trener | 1948–1957 1958–1959 | 1995 | – | Phil Jackson | Trener | 1999–2004 2005–2011 | 2007 |
| – | Bill Sharman | Trener | 1971–1976 | 2004 | – | Tex Winter | Asystent trenera | 1999–2008 | 2011 |
| – | Pat Riley | Asystent trenera/Trener | 1979–1981 (Asystent) 1981–1990 (Trener) | 2008 | – | Rudy Tomjanovich | Trener | 2004–2005 | 2020 |
| Pozostali | |||||||||
| – | Imię i nazwisko | Stanowisko | Lata pracy | Rok włączenia | – | Imię i nazwisko | Stanowisko | Lata pracy | Rok włączenia |
| – | Jerry Buss | Właściciel | 1979–2013 | 2010 |  | Chick Hearn | Spiker | 1961–2002 | 2003 |
| – | Pete Newell | Dyrektor generalny | 1972–1976 | 1979 | |||||
Włączeni do Koszykarskiej Galerii Sław FIBA
| Los Angeles Lakers: Galeria Sław | |||||||||
| Zawodnicy | |||||||||
| Numer | Imię i nazwisko | Pozycja | Lata gry | Rok włączenia | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 10 | Steve Nash | PG | 2012–2015 | 2020 | |||||
| 12 | Vlade Divac | C | 1989–1996 2004–2005 | 2010 | |||||
| 34 | Shaquille O’Neal | C | 1996–2004 | 2017 | |||||
Areny
Staples Center obecna siedziba Lakers (od 1999)
Kia Forum (1967–1999)
Los Angeles Memorial Sports Arena (1960–1967)
Minneapolis Armory (1959–1960)
Minneapolis Auditorium (1947–1959)
Nagrody indywidualne
Sezon
NBA All-Star Weekend
Statystyczni liderzy NBA
Liderzy w zbiórkach[86]
Liderzy w asystach[87]
Liderzy w przechwytach[88]
| Liderzy w blokach[89]
Liderzy w skuteczności rzutów z gry[90]
Liderzy w skuteczności rzutów wolnych[91]
Liderzy w skuteczności rzutów za 3 punkty[92]
|
Sukcesy
| Tytuł | Liczba | Rok |
|---|---|---|
Mistrz NBA  | 17 | 1949, 1950, 1952, 1953, 1954, 1972, 1980, 1982, 1985, 1987, 1988, 2000, 2001, 2002, 2009, 2010, 2020 |
| Mistrz Konferencji | 32 | 1949, 1950, 1952, 1953, 1954, 1959, 1962, 1963, 1965, 1966, 1968, 1969, 1970, 1972, 1973, 1980, 1982, 1983, 1984, 1985, 1987, 1988, 1989, 1991, 2000, 2001, 2002, 2004, 2008, 2009, 2010, 2020 |
| Mistrz dywizji | 24 | 1971, 1972, 1973, 1974, 1977, 1980, 1982, 1983, 1984, 1985, 1986, 1987, 1988, 1989, 1990, 2000, 2001, 2004, 2008, 2009, 2010, 2011, 2012, 2020 |
| Występy w play-off | 62 | 1949, 1950, 1951, 1952, 1953, 1954, 1955, 1956, 1957, 1959, 1960, 1961, 1962, 1963, 1964, 1965, 1966, 1967, 1968, 1969, 1970, 1971, 1972, 1973, 1974, 1977, 1978, 1979, 1980, 1981, 1982, 1983, 1984, 1985, 1986, 1987, 1988, 1989, 1990, 1991, 1992, 1993, 1995, 1996, 1997, 1998, 1999, 2000, 2001, 2002, 2003, 2004, 2006, 2007, 2008, 2009, 2010, 2011, 2012, 2013, 2020, 2021 |
Poszczególne sezony
Na podstawie[93]:. Stan na koniec sezonu 2021/22
| Sezon | Liga | Konferencja | Miejsce w konferencji | Dywizja | Miejsce w dywizji | Sezon regularny | Playoffs | |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Wygrane | Porażki | |||||||
| Minneapolis Lakers | ||||||||
| 1948/49 | NBA | Zachodnia | 2 | – | – | 44 | 16 | Zwycięstwo w półfinale Konferencji z Chicago Stags (2-0) Zwycięstwo w finale Konferencji z Rochester Royals (2-0) Zwycięstwo w finale NBA z Washington Capitols (4-2) |
| 1949/50 | NBA | Zachodnia | 1 | – | – | 51 | 17 | Zwycięstwo w półfinale Konferencji z Chicago Stags (2-0) Zwycięstwo w finale Konferencji z Fort Wayne Pistons (2-0) Zwycięstwo w półfinale NBA z Anderson Packers (2-0) Zwycięstwo w finale NBA z Syracuse Nationals (4-2) |
| 1950/51 | NBA | Zachodnia | 1 | – | – | 44 | 24 | Zwycięstwo w półfinale Konferencji z Indianapolis Olympians (2-1) Porażka w finale Konferencji z Rochester Royals (1-3) |
| 1951/52 | NBA | Zachodnia | 2 | – | – | 40 | 26 | Zwycięstwo w półfinale Konferencji z Indianapolis Olympians (2-0) Zwycięstwo w finale Konferencji z Rochester Royals (3-1) Zwycięstwo w finale NBA z New York Knicks (4-3) |
| 1952/53 | NBA | Zachodnia | 1 | – | – | 48 | 22 | Zwycięstwo w półfinale Konferencji z Indianapolis Olympians (2-0) Zwycięstwo w finale Konferencji z Fort Wayne Pistons (3-2) Zwycięstwo w finale NBA z New York Knicks (4-1) |
| 1953/54 | NBA | Zachodnia | 1 | – | – | 46 | 26 | Zwycięstwo w finale Konferencji z Rochester Royals (2-1) Zwycięstwo w finale NBA z Syracuse Nationals (4-3) |
| 1954/55 | NBA | Zachodnia | 2 | – | – | 40 | 32 | Zwycięstwo w półfinale Konferencji z Rochester Royals (2-1) Porażka w finale Konferencji z Fort Wayne Pistons (1-3) |
| 1955/56 | NBA | Zachodnia | 2 | – | – | 33 | 39 | Porażka w półfinale Konferencji z Saint Louis Hawks (1-2) |
| 1956/57 | NBA | Zachodnia | 2 | – | – | 34 | 48 | Zwycięstwo w półfinale Konferencji z Fort Wayne Pistons (2-0) Porażka w finale Konferencji z Saint Louis Hawks (0-3) |
| 1957/58 | NBA | Zachodnia | 4 | – | – | 19 | 53 | |
| 1958/59 | NBA | Zachodnia | 2 | – | – | 33 | 39 | Zwycięstwo w półfinale Konferencji z Detroit Pistons (2-1) Zwycięstwo w finale Konferencji z Saint Louis Hawks (4-2) Porażka w finale NBA z Boston Celtics (0-4) |
| 1959/60 | NBA | Zachodnia | 3 | – | – | 25 | 50 | Zwycięstwo w półfinale Konferencji z Detroit Pistons (2-0) Porażka w finale Konferencji z Saint Louis Hawks (3-4) |
| Los Angeles Lakers | ||||||||
| 1960/61 | NBA | Zachodnia | 2 | – | – | 36 | 43 | Zwycięstwo w półfinale Konferencji z Detroit Pistons (3-2) Porażka w finale Konferencji z Saint Louis Hawks (3-4) |
| 1961/62 | NBA | Zachodnia | 1 | – | – | 54 | 26 | Zwycięstwo w finale Konferencji z Detroit Pistons (4-2) Porażka w finale NBA z Boston Celtics (3-4) |
| 1962/63 | NBA | Zachodnia | 1 | – | – | 53 | 27 | Zwycięstwo w finale Konferencji z Saint Louis Hawks (4-3) Porażka w finale NBA z Boston Celtics (2-4) |
| 1963/64 | NBA | Zachodnia | 3 | – | – | 42 | 38 | Porażka w półfinale Konferencji z Saint Louis Hawks (2-3) |
| 1964/65 | NBA | Zachodnia | 1 | – | – | 49 | 31 | Zwycięstwo w finale Konferencji z Baltimore Bullets (4-2) Porażka w finale NBA z Boston Celtics (1-4) |
| 1965/66 | NBA | Zachodnia | 1 | – | – | 53 | 27 | Zwycięstwo w finale Konferencji z Saint Louis Hawks (4-3) Porażka w finale NBA z Boston Celtics (3-4) |
| 1966/67 | NBA | Zachodnia | 3 | – | – | 36 | 45 | Porażka w półfinale Konferencji z San Francisco Warriors (0-3) |
| 1967/68 | NBA | Zachodnia | 2 | – | – | 52 | 30 | Zwycięstwo w półfinale Konferencji z Chicago Bulls (4-1) Zwycięstwo w finale Konferencji z San Francisco Warriors (4-0) Porażka w finale NBA z Boston Celtics (2-4) |
| 1968/69 | NBA | Zachodnia | 1 | – | – | 55 | 27 | Zwycięstwo w półfinale Konferencji z San Francisco Warriors (4-2) Zwycięstwo w finale Konferencji z Atlanta Hawks (4-1) Porażka w finale NBA z Boston Celtics (3-4) |
| 1969/70 | NBA | Zachodnia | 2 | – | – | 46 | 36 | Zwycięstwo w półfinale Konferencji z Phoenix Suns (4-3) Zwycięstwo w finale Konferencji z Atlanta Hawks (4-0) Porażka w finale NBA z New York Knicks (3-4) |
| 1970/71 | NBA | Zachodnia | 2 | Pacific | 1 | 48 | 34 | Zwycięstwo w półfinale Konferencji z Chicago Bulls (4-3) Porażka w finale Konferencji z Milwaukee Bucks (1-4) |
| 1971/72 | NBA | Zachodnia | 1 | Pacific | 1 | 69 | 13 | Zwycięstwo w półfinale Konferencji z Chicago Bulls (4-0) Zwycięstwo w finale Konferencji z Milwaukee Bucks (4-2) Zwycięstwo w finale NBA z New York Knicks (4-1) |
| 1972/73 | NBA | Zachodnia | 2 | Pacific | 1 | 60 | 22 | Zwycięstwo w półfinale Konferencji z Chicago Bulls (4-3) Zwycięstwo w finale Konferencji z Golden State Warriors (4-1) Porażka w finale NBA z New York Knicks (1-4) |
| 1973/74 | NBA | Zachodnia | 2 | Pacific | 1 | 47 | 35 | Porażka w półfinale Konferencji z Milwaukee Bucks (1-4) |
| 1974/75 | NBA | Zachodnia | 9 | Pacific | 5 | 30 | 52 | |
| 1975/76 | NBA | Zachodnia | 6 | Pacific | 4 | 40 | 42 | |
| 1976/77 | NBA | Zachodnia | 1 | Pacific | 1 | 53 | 29 | Zwycięstwo w półfinale Konferencji z Golden State Warriors (4-3) Porażka w finale Konferencji z Portland Trail Blazers (0-4) |
| 1977/78 | NBA | Zachodnia | 5 | Pacific | 4 | 45 | 37 | Porażka w pierwszej rundzie z Seattle SuperSonics (1-2) |
| 1978/79 | NBA | Zachodnia | 5 | Pacific | 3 | 47 | 35 | Zwycięstwo w pierwszej rundzie z Denver Nuggets (2-1) Porażka w półfinale Konferencji z Seattle SuperSonics (1-4) |
| 1979/80 | NBA | Zachodnia | 1 | Pacific | 1 | 60 | 22 | Zwycięstwo w półfinale Konferencji z Phoenix Suns (4-1) Zwycięstwo w finale Konferencji z Seattle SuperSonics (4-1) Zwycięstwo w finale NBA z Philadelphia 76ers (4-2) |
| 1980/81 | NBA | Zachodnia | 3 | Pacific | 2 | 54 | 28 | Porażka w pierwszej rundzie z Houston Rockets (1-2) |
| 1981/82 | NBA | Zachodnia | 1 | Pacific | 1 | 57 | 25 | Zwycięstwo w półfinale Konferencji z Phoenix Suns (4-0) Zwycięstwo w finale Konferencji z San Antonio Spurs (4-0) Zwycięstwo w finale NBA z Philadelphia 76ers (4-2) |
| 1982/83 | NBA | Zachodnia | 1 | Pacific | 1 | 58 | 24 | Zwycięstwo w półfinale Konferencji z Portland Trail Blazers (4-1) Zwycięstwo w finale Konferencji z San Antonio Spurs (4-2) Porażka w finale NBA z Philadelphia 76ers (0-4) |
| 1983/84 | NBA | Zachodnia | 1 | Pacific | 1 | 54 | 28 | Zwycięstwo w pierwszej rundzie z Kansas City Kings (3-0) Zwycięstwo w półfinale Konferencji z Dallas Mavericks (4-1) Zwycięstwo w finale Konferencji z Phoenix Suns (4-2) Porażka w finale NBA z Boston Celtics (3-4) |
| 1984/85 | NBA | Zachodnia | 1 | Pacific | 1 | 62 | 20 | Zwycięstwo w pierwszej rundzie z Phoenix Suns (3-0) Zwycięstwo w półfinale Konferencji z Portland Trail Blazers (4-1) Zwycięstwo w finale Konferencji z Denver Nuggets (4-1) Zwycięstwo w finale NBA z Boston Celtics (4-2) |
| 1985/86 | NBA | Zachodnia | 1 | Pacific | 1 | 62 | 20 | Zwycięstwo w pierwszej rundzie z San Antonio Spurs (3-0) Zwycięstwo w półfinale Konferencji z Utah Jazz (4-3) Porażka w finale Konferencji z Houston Rockets (1-4) |
| 1986/87 | NBA | Zachodnia | 1 | Pacific | 1 | 65 | 17 | Zwycięstwo w pierwszej rundzie z Denver Nuggets (3-0) Zwycięstwo w półfinale Konferencji z Golden State Warriors (4-1) Zwycięstwo w finale Konferencji z Seattle SuperSonics (4-0) Zwycięstwo w finale NBA z Boston Celtics (4-2) |
| 1987/88 | NBA | Zachodnia | 1 | Pacific | 1 | 62 | 20 | Zwycięstwo w pierwszej rundzie z San Antonio Spurs (3-0) Zwycięstwo w półfinale Konferencji z Utah Jazz (4-3) Zwycięstwo w finale Konferencji z Dallas Mavericks (4-3) Zwycięstwo w finale NBA z Detroit Pistons (4-3) |
| 1988/89 | NBA | Zachodnia | 1 | Pacific | 1 | 57 | 25 | Zwycięstwo w pierwszej rundzie z Portland Trail Blazers (3-0) Zwycięstwo w półfinale Konferencji z Seattle SuperSonics (4-0) Zwycięstwo w finale Konferencji z Phoenix Suns (4-0) Porażka w finale NBA z Detroit Pistons (0-4) |
| 1989/90 | NBA | Zachodnia | 1 | Pacific | 1 | 63 | 19 | Zwycięstwo w pierwszej rundzie z Houston Rockets (3-1) Porażka w półfinale Konferencji z Phoenix Suns (1-4) |
| 1990/91 | NBA | Zachodnia | 3 | Pacific | 2 | 58 | 24 | Zwycięstwo w pierwszej rundzie z Houston Rockets (3-0) Zwycięstwo w półfinale Konferencji z Golden State Warriors (4-1) Zwycięstwo w finale Konferencji z Portland Trail Blazers (4-2) Porażka w finale NBA z Chicago Bulls (1-4) |
| 1991/92 | NBA | Zachodnia | 8 | Pacific | 6 | 43 | 39 | Porażka w pierwszej rundzie z Portland Trail Blazers (1-3) |
| 1992/93 | NBA | Zachodnia | 8 | Pacific | 5 | 39 | 43 | Porażka w pierwszej rundzie z Phoenix Suns (2-3) |
| 1993/94 | NBA | Zachodnia | 9 | Pacific | 5 | 33 | 49 | |
| 1994/95 | NBA | Zachodnia | 5 | Pacific | 3 | 48 | 34 | Zwycięstwo w pierwszej rundzie z Seattle SuperSonics (3-1) Porażka w półfinale Konferencji z San Antonio Spurs (2-4) |
| 1995/96 | NBA | Zachodnia | 4 | Pacific | 2 | 53 | 29 | Porażka w pierwszej rundzie z Houston Rockets (1-3) |
| 1996/97 | NBA | Zachodnia | 4 | Pacific | 2 | 56 | 26 | Zwycięstwo w pierwszej rundzie z Portland Trail Blazers (3-1) Porażka w półfinale Konferencji z Utah Jazz (1-4) |
| 1997/98 | NBA | Zachodnia | 3 | Pacific | 2 | 61 | 21 | Zwycięstwo w pierwszej rundzie z Portland Trail Blazers (3-1) Zwycięstwo w półfinale Konferencji z Seattle SuperSonics (4-1) Porażka w finale Konferencji z Utah Jazz (0-4) |
| 1998/99 | NBA | Zachodnia | 4 | Pacific | 2 | 31 | 19 | Zwycięstwo w pierwszej rundzie z Houston Rockets (3-1) Porażka w półfinale Konferencji z San Antonio Spurs (0-4) |
| 1999/00 | NBA | Zachodnia | 1 | Pacific | 1 | 67 | 15 | Zwycięstwo w pierwszej rundzie z Sacramento Kings (3-2) Zwycięstwo w półfinale Konferencji z Phoenix Suns (4-1) Zwycięstwo w finale Konferencji z Portland Trail Blazers (4-3) Zwycięstwo w finale NBA z Indiana Pacers (4-2) |
| 2000/01 | NBA | Zachodnia | 2 | Pacific | 1 | 56 | 26 | Zwycięstwo w pierwszej rundzie z Portland Trail Blazers (3-0) Zwycięstwo w półfinale Konferencji z Sacramento Kings (4-0) Zwycięstwo w finale Konferencji z San Antonio Spurs (4-0) Zwycięstwo w finale NBA z Philadelphia 76ers (4-1) |
| 2001/02 | NBA | Zachodnia | 3 | Pacific | 2 | 58 | 24 | Zwycięstwo w pierwszej rundzie z Portland Trail Blazers (3-0) Zwycięstwo w półfinale Konferencji z San Antonio Spurs (4-1) Zwycięstwo w finale Konferencji z Sacramento Kings (4-3) Zwycięstwo w finale NBA z New Jersey Nets (4-0) |
| 2002/03 | NBA | Zachodnia | 5 | Pacific | 2 | 50 | 32 | Zwycięstwo w pierwszej rundzie z Minnesota Timberwolves (4-2) Porażka w półfinale Konferencji z San Antonio Spurs (2-4) |
| 2003/04 | NBA | Zachodnia | 2 | Pacific | 1 | 56 | 26 | Zwycięstwo w pierwszej rundzie z Houston Rockets (4-1) Zwycięstwo w półfinale Konferencji z San Antonio Spurs (4-2) Zwycięstwo w finale Konferencji z Minnesota Timberwolves (4-2) Porażka w finale NBA z Detroit Pistons (1-4) |
| 2004/05 | NBA | Zachodnia | 11 | Pacific | 4 | 34 | 48 | |
| 2005/06 | NBA | Zachodnia | 7 | Pacific | 3 | 45 | 37 | Porażka w pierwszej rundzie z Phoenix Suns (3-4) |
| 2006/07 | NBA | Zachodnia | 7 | Pacific | 2 | 42 | 40 | Porażka w pierwszej rundzie z Phoenix Suns (1-4) |
| 2007/08 | NBA | Zachodnia | 1 | Pacific | 1 | 57 | 25 | Zwycięstwo w pierwszej rundzie z Denver Nuggets (4-0) Zwycięstwo w półfinale Konferencji z Utah Jazz (4-2) Zwycięstwo w finale Konferencji z San Antonio Spurs (4-1) Porażka w finale NBA z Boston Celtics (2-4) |
| 2008/09 | NBA | Zachodnia | 1 | Pacific | 1 | 65 | 17 | Zwycięstwo w pierwszej rundzie z Utah Jazz (4-1) Zwycięstwo w półfinale Konferencji z Houston Rockets (4-3) Zwycięstwo w finale Konferencji z Denver Nuggets (4-2) Zwycięstwo w finale NBA z Orlando Magic (4-1) |
| 2009/10 | NBA | Zachodnia | 1 | Pacific | 1 | 57 | 25 | Zwycięstwo w pierwszej rundzie z Oklahoma City Thunder (4-2) Zwycięstwo w półfinale Konferencji z Utah Jazz (4-0) Zwycięstwo w finale Konferencji z Phoenix Suns (4-2) Zwycięstwo w finale NBA z Boston Celtics (4-3) |
| 2010/11 | NBA | Zachodnia | 2 | Pacific | 1 | 57 | 25 | Zwycięstwo w pierwszej rundzie z New Orleans Hornets (4-2) Porażka w półfinale Konferencji z Dallas Mavericks (0-4) |
| 2011/12 | NBA | Zachodnia | 3 | Pacific | 1 | 41 | 25 | Zwycięstwo w pierwszej rundzie z Denver Nuggets (4-3) Porażka w półfinale Konferencji z Oklahoma City Thunder (1-4) |
| 2012/13 | NBA | Zachodnia | 7 | Pacific | 3 | 45 | 37 | Porażka w pierwszej rundzie z San Antonio Spurs (0-4) |
| 2013/14 | NBA | Zachodnia | 14 | Pacific | 5 | 27 | 55 | |
| 2014/15 | NBA | Zachodnia | 14 | Pacific | 5 | 21 | 61 | |
| 2015/16 | NBA | Zachodnia | 15 | Pacific | 5 | 17 | 65 | |
| 2016/17 | NBA | Zachodnia | 15 | Pacific | 4 | 26 | 56 | |
| 2017/18 | NBA | Zachodnia | 10 | Pacific | 3 | 35 | 47 | |
| 2018/19 | NBA | Zachodnia | 10 | Pacific | 4 | 37 | 45 | |
| 2019/20 | NBA | Zachodnia | 1 | Pacific | 1 | 52 | 19 | Zwycięstwo w pierwszej rundzie z Portland Trail Blazers (4-1) Zwycięstwo w półfinale Konferencji z Houston Rockets (4-1) Zwycięstwo w finale Konferencji z Denver Nuggets (4-1) Zwycięstwo w finale NBA z Miami Heat (4-2) |
| 2020/21[94] | NBA | Zachodnia | 7 | Pacific | 3 | 42 | 30 | Wygrana w play in z Golden State Warriors (1-0) Porażka w pierwszej rundzie z Phoenix Suns (2-4) |
| 2021/22 | NBA | Zachodnia | 11 | Pacific | 4 | 33 | 49 | |
Przypisy
- ↑ About STAPLES Center. staplescenter.com. [dostęp 2008-09-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-09-25)]. (ang.).
- ↑ Kurt Badenhausen: L.A. Lakers Top 2012 List Of The NBA’s Most Valuable Teams. [w:] Forbes [on-line]. 25 stycznia 2012. [dostęp 2012-01-28]. (ang.).
- ↑ Jeff Zillgitt: Forbes’ ranks Knicks, Lakers atop annual valuations list. usatoday.com, 2013-01-23. [dostęp 2013-01-24]. (ang.).
- ↑ NBA. Knicks najbardziej wartościowym klubem według „Forbesa”. sport.pl, 2013-01-23. [dostęp 2013-01-24]. (pol.).
- ↑ Kurt Badenhausen: NBA Team Values 2018: Every Club Now Worth At Least $1 Billion. forbes.com, 2018-02-07. [dostęp 2018-02-07]. (ang.).
- ↑ a b Reavis, Tracey in Sacchare (ed) (2000). p. 95.
- ↑ Dan Barreiro: George Mikan: The First Icon. [w:] From the Official NBA Encyclopedia, Third Edition [on-line]. NBA.com. [dostęp 2010-11-20]. (ang.).
- ↑ All-Time Winning Streaks. NBA.com, 19 marca 2008. [dostęp 2008-10-28]. (ang.).
- ↑ Laker winning streak comes to an end. History.com. [dostęp 2012-07-05]. (ang.).
- ↑ Most Valuable Player Award Winners. basketball-reference.com. [dostęp 2008-07-07]. (ang.).
- ↑ Kobe Bryant scores 24 points as Lakers eliminate Hornets in six games. espn.go.com. [dostęp 2012-07-15]. (ang.).
- ↑ Jason Terry ties NBA playoff record as Mavs sweep defending champions. espn.go.com. [dostęp 2012-07-15]. (ang.).
- ↑ Mike Brown Becomes 22nd Head Coach in Lakers History. nba.com/lakers. [dostęp 2012-07-15]. (ang.).
- ↑ Chris Paul trade to Lakers off. espn.go.com. [dostęp 2012-07-15]. (ang.).
- ↑ LAKERS ACQUIRE FIRST ROUND DRAFT PICK FROM DALLAS IN EXCHANGE FOR LAMAR ODOM & SECOND ROUND DRAFT PICK. nba.com/lakers. [dostęp 2012-07-15]. (ang.).
- ↑ Supporting cast helps Lakers get past Nuggets and within one win of advancing. espn.go.com. [dostęp 2012-07-15]. (ang.).
- ↑ Nuggets dominate ill Kobe Bryant, Lakers to force Game 7. espn.go.com. [dostęp 2012-07-15]. (ang.).
- ↑ Pau Gasol-led Lakers top Nuggets in Game 7; Metta World Peace adds 15 points in return. espn.go.com. [dostęp 2012-07-15]. (ang.).
- ↑ Thunder power past Kobe Bryant’s 42 points, eliminate Lakers. espn.go.com. [dostęp 2012-07-15]. (ang.).
- ↑ Lakers to acquire PG Nash in sign-and-trade, „ESPN.com” [dostęp 2018-02-20].
- ↑ Howard blockbuster trade to Lakers finalized, „ESPN.com” [dostęp 2018-02-20].
- ↑ Lakers ink guard Meeks, keep forward Ebanks, „ESPN.com” [dostęp 2018-02-20].
- ↑ Jamison: ‘Great’ to be part of Lakers’ tradition, „ESPN.com” [dostęp 2018-02-20].
- ↑ Eric Pincus, Lakers sign rookies D’Angelo Russell and Larry Nance Jr., latimes.com [dostęp 2018-02-20].
- ↑ By GREG BEACHAM | The Associated Press, Kobe scores 60 points in unbelievable farewell victory, „NBA.com” [dostęp 2016-04-28] (ang.).
- ↑ Associated Press, Byron Scott fired as Lakers coach after worst season in franchise history, the Guardian, 25 kwietnia 2016 [dostęp 2018-02-20] (ang.).
- ↑ Luke Walton trenerem Lakers, „Przegląd Sportowy”, 30 kwietnia 2016 [dostęp 2018-02-20] (pol.).
- ↑ Why Lakers’ Jeanie Buss fired Jim Buss, Mitch Kupchak, „USA TODAY” [dostęp 2017-02-21] (ang.).
- ↑ 2016 Lakers Draft Hub, Los Angeles Lakers [dostęp 2016-06-24] (ang.).
- ↑ Lakers Acquire Brook Lopez, Kyle Kuzma In Trade With Brooklyn | Los Angeles Lakers, „Los Angeles Lakers” [dostęp 2017-06-22] (ang.).
- ↑ 2017 NBA Draft | Team Profile | Los Angeles Lakers | NBA.com, NBA.com [dostęp 2018-02-20] (ang.).
- ↑ Los Angeles Lakers mistrzami Ligi Letniej, „SzóstyGracz.pl” [dostęp 2018-07-18] (pol.).
- ↑ Lakers Sign LeBron James. Los Angeles Lakers, 2018-07-09. [dostęp 2018-11-05]. (ang.).
- ↑ LeBron James agrees to four-year, $154-million contract with Los Angeles Lakers. NBA.com, 2018-07-01. [dostęp 2018-11-05]. (ang.).
- ↑ NBA: Kontuzja LeBrona Jamesa!, probasket.pl [dostęp 2018-12-26] (pol.).
- ↑ Lakersi mają problem. Kolejna długa przerwa Rondo, eurosport.tvn24.pl [dostęp 2018-12-28] (pol.).
- ↑ W Lakers kontuzja goni kontuzję. Lonzo Ball wypada z gry, wp.pl [dostęp 2019-01-21] (pol.).
- ↑ Olbrzymie kłopoty LA Lakers. Brandon Ingram wypada do końca sezonu, to samo może czekać Lonzo Balla, wp.pl [dostęp 2019-03-09] (pol.).
- ↑ NBA. Magic Johnson zrezygnował z funkcji prezydenta Lakers, interia.pl [dostęp 2019-04-10] (pol.).
- ↑ NBA: Los Angeles Lakers zwolnili trenera. Luke Walton odchodzi po trzech latach, wp.pl [dostęp 2019-04-13] (pol.).
- ↑ Media: Los Angeles Lakers mają nowego trenera! Frank Vogel poprowadzi LeBrona Jamesa, wp.pl [dostęp 2019-05-12] (pol.).
- ↑ nba advanced stats, nba.com [dostęp 2019-07-06] (ang.).
- ↑ NBA;s Best Rivalries. Sports Illustrated. [dostęp 2011-06-03]. (ang.).
- ↑ NBA Finals: All-Time Champions. NBA.com. [dostęp 2011-06-13]. (ang.).
- ↑ Jon Gold: Clippers Becoming Relevant in Los Angeles. 29 stycznia, 2011. [dostęp 2012-11-01]. (ang.).
- ↑ Joan Niesen: NBA’s Western Conference hard to figure. Foxsportswest.com. [dostęp 2012-11-02]. (ang.).
- ↑ Andy Kamenetzky: Lakers vs. Clippers: What to watch – Los Angeles Lakers Blog – ESPN Los Angeles. [w:] ESPN.com [on-line]. [dostęp 2012-11-01]. (ang.).
- ↑ Brian Kamenetzky: Lakers vs. Clippers sets local TV record. [w:] ESPN.com [on-line]. 8 listopada 2012. [dostęp 2012-12-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (10 listopada 2012)]. (ang.).
- ↑ Ricardo Aparicio: Glamour vs. Grit: The perfect NBA rivalry. [w:] InsideHoops.com [on-line]. 23 kwietnia 2004. [dostęp 2007-04-14]. (ang.).
- ↑ Joshua Casey: Los Angeles Lakers: The NBA’s No. 1 Social Media Team. rantsports.com. [dostęp 2012-12-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-06)]. (ang.).
- ↑ a b c d e f g h i Top 10 Celebrity Lakers Fans. nba.com. [dostęp 2012-12-31]. (ang.).
- ↑ 13. Denzel Washington: New York Yankees, New York Jets, Los Angeles Lakers. bleacherreport.com. [dostęp 2012-12-31]. (ang.).
- ↑ a b c Gwiazdy kibicują LA Lakers. se.pl, 2008-10-30. [dostęp 2012-12-31]. (pol.).
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p Media Circus, czyli celebryci wśród fanów i fani wśród celebrytów. [dostęp 2012-12-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-06)]. (pol.).
- ↑ 16. Ice Cube: Oakland Raiders, Los Angeles Lakers. bleacherreport.com. [dostęp 2012-12-31]. (ang.).
- ↑ a b Kanye West, Kim Kardashian i Khloe na meczu.... [dostęp 2012-12-31]. (pol.).
- ↑ 18. Snoop Dogg: L.A. Dodgers, L.A. Lakers, USC Trojans, Pittsburgh Steelers. [dostęp 2012-12-31]. (ang.).
- ↑ Gwiazdor piłki „niezidentyfikowanym fanem”. [dostęp 2012-12-30]. (pol.).
- ↑ Media Circus, czyli celebryci wśród fanów i fani wśród celebrytów. [dostęp 2012-12-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-01-03)]. (pol.).
- ↑ Los Angeles Lakers: 5 Greatest Celebrity Fans – Jack Nicholson. bleacherreport.com. [dostęp 2012-12-31]. (ang.).
- ↑ Los Angeles Lakers Logos.
- ↑ Laker Jerseys. imageg.net. [dostęp 2008-08-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (24 marca 2007)]. (ang.).
- ↑ Los Angeles Lakers Logo – Design and History. dinesh.com. [dostęp 2008-08-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (26 czerwca 2012)]. (ang.).
- ↑ Los Angeles Lakers Roster. (ang.).
- ↑ a b Meet Chinemelu Elonu. NBA.com. [dostęp 2014-04-15]. (ang.).
- ↑ Lakers acquire draft rights to Brad Newley. NBA.com. [dostęp 2017-01-24]. (ang.).
- ↑ a b Los Angeles Lakers retire Kobe Bryant’s No8 and No24 jerseys in NBA first. theguardian.com. [dostęp 2017-12-19]. (ang.).
- ↑ L.A. to Honor Great Minneapolis Lakers Teams and Players. (ang.).
- ↑ a b NBA Championships: Year by Year Champions. landofbasketball.com. [dostęp 2014-07-02]. (ang.).
- ↑ NBA Defensive Player of the Year Award Winners. basketball-reference.com. [dostęp 2014-07-02]. (ang.).
- ↑ NBA Sixth Man of the Year Award Winners. basketball-reference.com. [dostęp 2014-07-02]. (ang.).
- ↑ NBA Rookie of the Year Award Winners. nba.com. [dostęp 2014-07-02]. (ang.).
- ↑ NBA Coach of the Year Award Winners. nba.com. [dostęp 2014-07-02]. (ang.).
- ↑ NBA Executive of the Year Award Winners. nba.com. [dostęp 2014-07-02]. (ang.).
- ↑ NBA Sportsmanship Award Winners. nba.com. [dostęp 2014-07-02]. (ang.).
- ↑ IBM Award Recipients. basketball.realgm.com. [dostęp 2014-06-17]. (ang.).
- ↑ a b c All-NBA Teams. basketball-reference.com. [dostęp 2014-07-02]. (ang.).
- ↑ a b All-Defensive Teams. basketball-reference.com. [dostęp 2014-07-02]. (ang.).
- ↑ a b All-Rookie Teams. basketball-reference.com. [dostęp 2014-07-02]. (ang.).
- ↑ NBA All-Star Game MVP’s. nba.com. [dostęp 2014-07-02]. (ang.).
- ↑ Rookie Game Year-by-Year Results/MVPs. nba.com. [dostęp 2014-07-02]. (ang.).
- ↑ NBA Slam Dunk Contest Winners. nba.com. [dostęp 2014-07-02]. (ang.).
- ↑ Los Angeles Lakers All-Star Game Selections. basketball-reference.com. [dostęp 2015-06-05]. (ang.).
- ↑ NBA ALL-STAR ROOKIE ROSTERS. nba-allstar.com. [dostęp 2014-07-02]. (ang.).
- ↑ NBA Scoring Leaders Year by Year. landofbasketball.com. [dostęp 2014-07-02]. (ang.).
- ↑ NBA Rebounds Leaders Year by Year. landofbasketball.com. [dostęp 2014-07-02]. (ang.).
- ↑ NBA Assists Leaders Year by Year. landofbasketball.com. [dostęp 2014-07-02]. (ang.).
- ↑ NBA Steals Leaders Year by Year. landofbasketball.com. [dostęp 2014-07-02]. (ang.).
- ↑ NBA Blocks Leaders Year by Year. landofbasketball.com. [dostęp 2014-07-02]. (ang.).
- ↑ NBA & ABA Year-by-Year Leaders and Records for Field Goal Pct. basketball-reference.com. [dostęp 2014-07-02]. (ang.).
- ↑ NBA & ABA Year-by-Year Leaders and Records for Free Throw Pct. basketball-reference.com. [dostęp 2014-07-02]. (ang.).
- ↑ NBA & ABA Year-by-Year Leaders and Records for 3-Pt Field Goal Pct. basketball-reference.com. [dostęp 2014-07-02]. (ang.).
- ↑ Los Angeles Lakers Franchise Index. basketball-reference.com. [dostęp 2022-04-11]. (ang.).
- ↑ Liga NBA – początek rywalizacji 22 grudnia, 72 mecze w sezonie regularnym. www.wirtualnemedia.pl. [dostęp 2020-11-10]. (pol.).
Bibliografia
- Historia Los Angeles Lakers (ang.)
- Dynastia Minneapolis Lakers (ang.)
- Statystyki i rekordy (ang.)
Linki zewnętrzne
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports - Basketball. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
Autor:
- Kit_body_basketball.gif: Original uploader was Rolando at en.wikipedia
- derivative work: Ante Perkovic (talk)
This image is a GIF duplicate of kit_body_basketball.png, which does not work as a superimposed image on the template en:Template:Basketball kit.
Flag of South Sudan (originally of the Sudan People's Liberation Army/Movement)
Autor: Ergotelis123, Licencja: CC BY-SA 4.0
Los Angeles Lakers Statement Uniform for the 2019-2020 season.
Autor: Ergotelis123, Licencja: CC BY-SA 4.0
Los Angeles Lakers Association Uniform for the 2019-2020 season.
Professional basketball player Jerry West
Autor: Oryginał: John Cross
Wektoryzacja: Shazz, Licencja: CC-BY-SA-3.0
Ikona - folder w ciemnoniebieskim heksagonie, do wykorzystania na stronie.
Autor:
- Kobe_Bryant_8.jpg: *Kobe_Bryant_7144.jpg: Sgt. Joseph A. Lee
Kobe Bryant, Lakers shooting guard, stands ready to shoot a free throw during Tuesday nights pre-season game against the Golden State Warriors. Bryant was essential in bringing together a large point gap late in the second quarter, after the Warriors took the early lead.
Autor: Ergotelis123, Licencja: CC BY-SA 4.0
Los Angeles Lakers City Edition uniform for the 2021-22 NBA season.
Autor: Copyright by Steve Lipofsky Basketballphoto.com, Licencja: CC BY-SA 3.0
Los Angeles Lakers Kobe Bryant
Autor: Ergotelis123, Licencja: CC BY-SA 4.0
Los Angeles Lakers Statement Uniform for the 2019-2020 season.
Autor: copyright Steve lipofsky www.Basketballphoto.com, Licencja: CC BY 3.0
Los Angeles Lakers Kareem Abdul-Jabbar with Boston Celtics Robert Parish and Kevin McHale late 1980s
Autor: Copyright by Steve Lipofsky Basketballphoto.com, Licencja: CC BY 3.0
Los Angeles Lakers Shaquille O'Neal 12/20/1999
The current logo for the Los Angeles Lakers National Basketball Association (NBA) team.
Autor: Prayitno from Los Angeles, USA, Licencja: CC BY 2.0
Home of the NHL Stanley Cup Champion LA KINGS also NBA Teams LA Lakers & LA Clippers
also WNBA Team LA Sparks
(c) Pelladon at en.wikipedia, CC BY 3.0
Los Angeles Memorial Sports Arena, Los Angeles
The Minneapolis Auditorium
Autor: Howcheng, Licencja: CC BY-SA 3.0
Los Angeles Lakers vs Denver Nuggets at the Staples Center. Display of retired team numbers.
Autor: Ergotelis123, Licencja: CC BY-SA 4.0
Los Angeles Lakers Association Uniform for the 2019-2020 season.
Autor: Ergotelis123, Licencja: CC BY-SA 4.0
Los Angeles Lakers Icon Uniform for the 2019-2020 season.
Autor: Xander89, Licencja: CC BY-SA 3.0
Iconadel trofeo Larry O'brien.
Autor: Ergotelis123, Licencja: CC BY-SA 4.0
Los Angeles Lakers City Edition uniform for the 2021-22 NBA season.
Autor: Ergotelis123, Licencja: CC BY-SA 4.0
Los Angeles Lakers Icon Uniform for the 2019-2020 season.
Autor: Howcheng, Licencja: CC BY-SA 3.0
Los Angeles Lakers vs Denver Nuggets at the Staples Center. Jack Nicholson in his courtside seat.
The Forum (former Great Western Forum) — indoor arena in Inglewood, Los Angeles area, California.
- Without the "Great Western" lettering.
Autor: Tim Kiser (w:User:Malepheasant), Licencja: CC BY-SA 2.5
The w:Minneapolis Armory, an Art Deco structure constructed in 1936 for the Minnesota National Guard, later used as a venue for the w:Minneapolis Lakers. The building is on the w:National Register of Historic Places and is currently used as a parking lot.
Autor: Steve Lipofsky www.Basketballphoto.com, Licencja: CC BY 3.0
Los Angeles Lakers Magic Johnson and Boston Celtics Dennis Johnson 1987 NBA Finals