Lotar
 XII-wieczne popiersie Lotara, muzeum w Reims | |
| Król Franków Zachodnich | |
| Okres | |
|---|---|
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Dane biograficzne | |
| Dynastia | |
| Data urodzenia | |
| Data śmierci | |
| Ojciec | |
| Matka | |
| Żona | Emma |
| Dzieci | Ludwik V Gnuśny |
Lotar określany jako Lotar III, lub Lotar IV (ur. w 941[1], zm. 2 marca 986[1]) – król zachodniofrankijski w latach 954-986, syn Ludwika IV Zamorskiego, z dynastii Karolingów francuskich.
Za panowania Lotara ustały groźne najazdy Węgrów na zachodnie i południowe prowincje królestwa zachodniofrankijskiego. Główną tego przyczyną była wielka klęska jaką ponieśli Węgrzy w 955 roku w bitwie na Lechowym Polu z rąk cesarza rzymskiego Ottona I. Węgrzy zrezygnowali wówczas ze swych wypraw łupieżczych, przeszli na osiadły tryb życia i przyjęli wiarę chrześcijańską.
Południowej Francji przestali zagrażać Saraceni po klęskach, jakie zadał im w 973 roku książę Awinionu, Wilhelm.
W 966 roku poślubił Emmę, córkę Lotara II z Arles, króla Italii, z którą miał synów Ludwika i Eudesa (lub Ottona)[1]. Miał również nieślubnego syna Arnulfa, który został arcybiskupem Reims[2].
Po Lotarze królem zachodniofrankijskim został jego syn Ludwik V Gnuśny
Zobacz też
Przypisy
- ↑ a b c E. Brandenburg, Die Nachkommen Karls des Großen, Leipzig 1935, s. 10.
- ↑ Genealogia Karolingów na stronie "Medieval Lands" (j. ang.)
Media użyte na tej stronie
Redirect arrow, to be used in redirected articles in Wikipedias written from left to right. Without text.
Lothaire (941-986,roi de France en 954).Statue du XIIème siècle.Musée St Rémi à Reims.