Lotar Udo II

Lotar Udo II, w literaturze określany też niekiedy jako Udo III (zm. 4 marca lub maja 1082) – hrabia Stade, od 1057 margrabia Marchii Północnej.

Życiorys

Lotar Udo II był synem hrabiego Stade Lotara Udona I oraz Adelajdy z Oeningen. W 1057 zmarł jego ojciec, w związku z czym Lotar Udo odziedziczył zarówno rodowe dobra w Stade i Dithmarschen, jak również otrzymał od cesarza Henryka III nadanie Marchii Północnej (ojciec Lotara Udona otrzymał to lenno krótko przed swoją śmiercią).

W 1062 arcybiskup Bremy Adalbert uzyskał zwierzchność lenną nad dobrami Lotara Udona w Stade. Jednak hrabstwo Lotara Udona zostało spustoszone przez Ordulfa Billunga, a krótko potem, w 1066, gdy Ordulf doprowadził do ucieczki Adalberta z jego biskupstwa, przejął też dużą część dóbr Lotara Udona. Ten jednak odzyskał stracone ziemie i korzystając z osłabienia Adalberta umocnił swoją pozycję w Saksonii.

W 1073 Lotar Udo stanął po stronie buntujących się panów saskich przeciwko królowi Niemiec Henrykowi IV Salickiemu. W 1075 brał udział w bitwie pod Homburgiem, podczas której odznaczył się w starciu ze swym kuzynem Rudolfem z Rheinfelden. Wskutek porażki, po bitwie poddał się królowi, oddając mu swego syna za zakładnika. Jednak już w 1077 Lotar Udo prawdopodobnie wziął udział w elekcji Rudolfa z Rheinfelden (który w międzyczasie przeszedł do obozu przeciwnego królowi) na antykróla Niemiec.

Rodzina

Żoną Lotara Udona była Oda (zm. w 1110), córka hrabiego Werl Hermana III. Mieli sześcioro dzieci:

• Henryk I, następca ojca jako margrabia Marchii Północnej,
• Lotar Udo III, następca brata Henryka jako margrabia Marchii Północnej,
• Zygfryd, kanonik i prepozyt w Magdeburgu,
• Rudolf I, następca brata Lotara Udona jako margrabia Marchii Północnej,
• Adelajda, żona palatyna saskiego Fryderyka z Goseck, a następnie hrabiego z Turyngii Ludwika Skoczka,
• córka nieznanego imienia, ksieni w Alsleben.

Bibliografia

• Wolfgang Giese: Lothar (Luder-Udo) II.. W: Neue Deutsche Biographie. T. 15. Berlin: Duncker & Humblot, 1987, s. 228–229.
• Karl Ernst Hermann Krause: Lothar Udo II. und das Stader Grafenhaus. W: Allgemeine Deutsche Biographie. T. 19. Leipzig: Verlag von Dunckler & Humblot, 1884, s. 257–261.
• Lothar-Udo II.. W: Genealogie Mittelalter: Mittelalterliche Genealogie im Deutschen Reich bis zum Ende der Staufer: Materialsammlung [on-line]. [dostęp 2017-08-02].
• Udo III. Graf v.Stade Markgraf v.d.Nordmark. W: WW-Person [on-line]. [dostęp 2017-08-02].

Władcy Brandenburgii Margrabiowie Marchii Północnej Pierwsi hrabiowie Dytryk (965–983) Hodo (985–993) Lotar (993–1003) Werner (1003–1009) Bernard I (1009–1018) Bernard II (1018–1045) Wilhelm (1045–1056) Lotar Udo I (1056–1057) Lotar Udo II (1057–1082) Henryk I (1082–1087) Lotar Udo III (1087–1106) Rudolf I (1106–1111) Helperich z Plötzkau (1111–1112) Rudolf I (1112–1114) Henryk II (1114–1128) Lotar Udo IV (1128–1130) Konrad z Plötzkau (1130–1133) Askańczycy Albrecht I Niedźwiedź (1134–1157) Margrabiowie Brandenburgii Askańczycy Albrecht I Niedźwiedź (1157–1170) Otto I (1170–1184) Otto II Szczodry (1184–1205) Albrecht II (1205–1220) Linia na Salzwedel Otto III (1220–1267) Jan III (1267–1268) Otto V Długi (1267–1298) Albrecht III (Brandenburgia) (1267–1300) Otto VI Mały (1280–1286) Herman (1298–1308) Jan V (1308–1317) Linia na Stendal Jan I Askańczyk (1220–1266) Jan II (1266–1281) Konrad (1266–1304) Otto IV ze Strzałą (1266–1308) Otto VII (1291–1297) Henryk I bez Ziemi (1294–1318) Jan IV (1304–1305) Waldemar Wielki (1304–1319) Henryk II Dziecię (1318–1320) Wittelsbachowie Ludwik I (1320–1351) Ludwik VI Rzymianin (1351–1356) Elektorzy Brandenburgii Wittelsbachowie Ludwik VI Rzymianin (1356–1366) Otto V Leniwy (1366–1373) Luksemburgowie Karol IV (1373–1378) Zygmunt (1378–1388) Jodok z Moraw (1388–1411) Zygmunt (1411–1415) Hohenzollernowie Fryderyk I (1411–1440) Fryderyk Gruby (1440–1463) Fryderyk II Żelazny (1440–1470) Albrecht III Achilles (1470–1486) Jan Cycero (1486–1499) Joachim I Nestor (1499–1535) Jan (1535–1571) Joachim II Hektor (1535–1571) Jan Jerzy (1571–1598) Joachim Fryderyk (1598–1608) Jan Zygmunt (1608–1620) Jerzy Wilhelm (1620–1640) Fryderyk Wilhelm I (Wielki Elektor) (1640–1688) Fryderyk III (1688–1701) Elektorzy Brandenburgii (w ramach Królestwa Prus) Hohenzollernowie Fryderyk I (1701-1713) Fryderyk Wilhelm I (1713–1740) Fryderyk II Wielki (1740–1786) Fryderyk Wilhelm II (1786–1797) Fryderyk Wilhelm III (1797–1806)