Loteria wizowa

Zielona karta

Loteria wizowa (ang. Diversity Immigrant Visa lub Diversity Visa Program, DV) – amerykański program imigracyjny umożliwiający uzyskanie prawa stałego pobytu w USA, czyli tzw. „zielonej karty”. Loteria jest organizowana corocznie przez Departament Stanu USA i skierowana dla obywateli państw, z których imigracja do Stanów Zjednoczonych w ciągu ostatnich pięciu lat nie przekroczyła 50 000[1]. Pula wszystkich wiz wynosi 50 000, jednakże żaden kraj nie może przekroczyć 7 procent tej liczby, czyli 3500.

Historia

W 1990 r. powstała ustawa imigracyjna, wraz z którą Kongres USA uchwalił program „Wiz dla Imigrantów Różnych Narodowości”, zakładający, że każdego roku będzie się losować 55 000 wiz dla osób pochodzących z państw o niskim wskaźniku imigracji do Stanów Zjednoczonych. Głównym promotorem loterii wizowej był kongresmen Charles Schumer, od nazwiska którego program bywa nazywany „loterią Schumera”. Pierwsze losowanie odbyło się w 1993 roku[2].

Program udostępnia pulę maksymalnie 55 000 wiz, jednak uchwalona w 1997 r. Ustawa o Pomocy Nikaragui i Ameryce Centralnej (NACARA) przewiduje, że 5000 z nich będzie corocznie przeznaczanych na program NACARA, więc ogólna liczba wiz wynosi 50 000[1].

W pierwszej loterii wizowej DV-1995 z programu zostało wykluczonych trzynaście państw: Kanada, Chiny (część kontynentalna), Dominikana, Salwador, Haiti, Indie, Jamajka, Meksyk, Filipiny, Korea Południowa, Tajwan, Wielka Brytania (oprócz Irlandii Północnej) i Wietnam.

Kolejne loterie i kraje, które były z niej wyłączone lub włączone:

Przebieg loterii

Wszystkie kraje, które mają prawo do wzięcia udziału w loterii są przydzielone do jednego z sześciu regionów geograficznych: Europy, Afryki, Azji, Ameryki Południowej i Środkowej, Ameryki Północnej oraz Oceanii. Każde zgłoszenie jest przydzielane do właściwego regionu i nadawany jest mu numer. Na podstawie tego ile wiz imigracyjnych otrzymali mieszkańcy poszczególnych krajów, ustalany jest przydział wiz loteryjnych. Tradycyjnie najwięcej przypada ich na Europę i Afrykę (ok. 80%), gdyż pozostałe kontynenty, w szczególności Azja i Ameryka Południowa dominują w innych kategoriach wizowych. Jednakże żaden kraj nie może otrzymać więcej niż 7% z całkowitej puli wiz, czyli 3500[3].

W loterii może wziąć udział osoba, której kraj znajduje się aktualnie na liście państw kwalifikujących się do programu. Musi ona posiadać minimum wykształcenie średnie lub w ciągu ostatnich pięciu lat przepracować dwa w zawodzie, do wykonywania którego niezbędne są co najmniej dwa lata szkolenia lub praktyk. Zgłoszenia przyjmowane są wyłącznie na stronie loterii, zwykle w październiku lub listopadzie. Jedna osoba może wysłać tylko jedno zgłoszenie, a jeśli wyśle ich więcej, wszystkie zostaną zdyskwalifikowane. Od 2003 r. można je nadsyłać wyłącznie przez Internet. Po zakończeniu przyjmowania zgłoszeń odbywa się komputerowe losowanie, którego wyniki są udostępniane zawsze 1 maja. Samo wylosowanie nie oznacza automatycznego uzyskania zielonej karty. Aby ją otrzymać trzeba w określonym czasie spełnić szereg wymogów kwalifikacyjnych, m.in. przejść szczegółowe badania medyczne i udowodnić, że nie będzie się obciążeniem dla państwa amerykańskiego[4]. Ponieważ nie wszyscy wyłonieni są w stanie spełnić wymagania lub uregulować potrzebnych formalności – losowanych jest więcej niż 50 000 osób[2].

Z uwagi na to, że rok podatkowy w USA rozpoczyna się 1 października i kończy 30 września następnego roku, zgłoszenia przyjmowane np. w 2013 r. dotyczą DV-2015. Wynika to z tego, że wylosowane osoby muszą dostać wizę i przybyć do Stanów w roku podatkowym 2015, czyli pomiędzy 1 października 2014 a 30 września 2015 r. Po tym terminie otrzymanie zielonej karty nie jest już możliwe i to pomimo wylosowania[2].

Krytyka systemu loteryjnego

Do DV-2010 r. osoby biorące udział w loterii nie mogły w żaden sposób sprawdzić, czy zostały wylosowane. Jedynie zwycięzcy byli powiadamiani listownie. Później wprowadzono specjalne numery, które otrzymuje każda osoba startująca w programie. Dzięki niemu, po ogłoszeniu wyników losowania, można sprawdzić swój status na stronie loterii. Wcześniej brak tych informacji był często krytykowany, ponieważ poczta w wielu krajach rozwijających się lub politycznie niestabilnych była zawodna albo niegodna zaufania.

Loteria spotkała się też z krytyką ze strony tymczasowych, ale legalnie przebywających w Stanach osób, które twierdzą, że często wysoko wykwalifikowani pracownicy przebywają w USA na tymczasowych wizach przez całe lata bez żadnej jasnej ścieżki dostania obywatelstwa, a 50 tys. przypadkowych ludzi z całego świata otrzymuje kartę stałego pobytu, która umożliwia im zdobycie obywatelstwa w ciągu kilku lat[5].

Przypisy

  1. ↑ a b Instrukcje do programu „Wiz dla Imigrantów Różnych Narodowości”. photos.state.gov. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-10-20)]..
  2. ↑ a b c Antoni Mariusz Romanowicz: USA kilka godzin stąd. Wschowa: Empatia, 2003, s. 182. ISBN 83-919521-0-X.
  3. ↑ Charactristics of Diversity Legal Permanent Residents: 2004.
  4. ↑ Antoni Mariusz Romanowicz: USA kilka godzin stąd. Wschowa: Empatia, 2003, s. 189. ISBN 83-919521-0-X.
  5. ↑ Diversity Visa Program and Its Susceptibility to Fraud and Abuse.

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

US Permanent Resident Card 2010-05-11.JPG
'USCIS To Issue Redesigned Green Card'