Lotnictwo myśliwsko-bombowe

Lotnictwo myśliwsko-bombowe - rodzaj lotnictwa bojowego, wyposażony w samoloty o cechach samolotów lotnictwa myśliwskiego, mogące zabierać znaczny ładunek bomb. Mają one pokaźny zasięg (ok. 1000 km) i są przeznaczone do zwalczania celów w strefie operacyjnej i dalszej taktycznej - głównie ruchomych. Do zwalczania celów naziemnych (morskich) może wykorzystywać pociski rakietowe, bomby klasyczne i jądrowe oraz broń pokładową. Samoloty lotnictwa myśliwsko-bombowego (bez ładunku bomb) mogą być użyte jako samoloty myśliwskie do zwalczania celów powietrznych lub wykonywania zadań rozpoznania.

W czasie II wojny światowej pododdziałem lotnictwa myśliwsko-bombowego Polskich Sił Powietrznych w Wielkiej Brytanii był 305 Dywizjon Bombowy Ziemi Wielkopolskiej im. Marszałka Józefa Piłsudskiego uzbrojony w samoloty Mosquito FB VI.

Po wojnie w polskich Wojskach Lotniczych funkcjonowały dywizje i pułki lotnictwa myśliwsko-bombowego:

Bibliografia

  • Mała Encyklopedia Wojskowa, tom II (K – P), Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, Warszawa 1970, wyd. I, s. 201.

Zobacz też