Lotniczy skaning laserowy

Ten artykuł od 2018-08 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła, najlepiej w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

(c) Peter Haas, CC BY-SA 3.0

Śmigłowiec z podwieszoną aparaturą do lotniczego skaningu laserowego

Lotniczy skaning laserowy (z ang. ALS – Airborne Laser Scanning) – fotogrametryczna metoda pomiarowa oparta na skaningu laserowym; pozwalająca na zapis powierzchni terenu w postaci chmury punktów stanowiącej reprezentację terenu. W wyniku pomiaru otrzymujemy bardzo dokładny model powierzchni. Idea działania lotniczego skaningu laserowego opiera się na pomiarze odległości pomiędzy aparaturą pomiarową znajdującą się na pokładzie samolotu, bądź też helikoptera, a punktami terenowymi.

Budowa

System ALS zbudowany jest z dwóch segmentów: lotniczego (pokładowego) i naziemnego.

Na system pokładowy składają się:

• dalmierz laserowy (LRF – Laser Range Finder),
• skaner optyczno-mechaniczny,
• system pozycjonowania trajektorii lotu oparty na GPS (ang. Global Positioning System),
• inercjalny system nawigacyjny INS(ang. Inertial Navigation System),
• blok rejestracji danych,
• kamera wideo,
• system planowania i zarządzania lotem.

Na segment naziemny składają się:

• naziemna referencyjna stacja GPS
• stacja robocza do obróbki i przetwarzania danych i generowania NMPT (Numeryczny Model Pokrycia Terenu) i NMT (numerycznego modelu terenu)

Ocena ALS

Zalety

• Niezależność od warunków atmosferycznych,
• Jest to system aktywny emitujący własne światło w trakcie pomiarów,
• Przeprowadzenie nalotów przy dużym zachmurzeniu, a także w nocy,
• Przenikanie lasera przez pokrywę roślinną.

Ograniczenia

• Brak odbić od powierzchni wody, co utrudnia lokalizację linii brzegowej.
• Trudności określenia linii szkieletowych i linii nieciągłości terenu.
• Stosunkowo wysoki koszt samej aparatury i usługi.