Louis Aragon

Louis Aragon
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia3 października 1897[1]
Paryż[1]
Data i miejsce śmierci24 grudnia 1982
Paryż
Narodowośćfrancuska
Językfrancuski
Dziedzina sztukipoezja, powieść
Ważne dzieła

Podróże Telemacha

Odznaczenia
Leninowska Nagroda Pokoju

Louis Aragon fr.: lwi aʀa'gɔ̃ (ur. 3 października 1897[1] w Paryżu[1], zm. 24 grudnia 1982[1] tamże) – francuski powieściopisarz i poeta, długoletni zwolennik polityki partii komunistycznej, członek Académie Goncourt, przedstawiciel francuskiego surrealizmu[1].

Początkowo studiował medycynę[1]. W latach 1915–1918 brał udział w działaniach wojennych[1]. W tym czasie na kursie dla felczerów poznał André Bretona. Po przejściu w 1918 do rezerwy razem z nim oraz z Paulem Éluardem i Philippe Soupaultem rozpoczął działalność literacką zakładając czasopismo "Litteraturé" (1919). W latach 1919–1924 zwolennik dadaizmu; w 1924 roku wraz z André Bretonem i Philippe Soupaultem twórca kierunku surrealizmu. Współzałożyciel surrealistycznego pisma La Révolution Surréaliste (1924). W Wieśniaku paryskim (1926) eksploruje pojęcie przypadku obiektywnego. W 1931 zerwał z tą dziedziną literatury i został przedstawicielem realizmu krytycznego.

W styczniu 1927 wstąpił razem z innymi surrealistami w szeregi Francuskiej Partii Komunistycznej[1], której członkiem pozostał aż do samej śmierci, pisząc wiele poematów politycznych (wśród nich jeden dedykowany Maurice'owi Thorezowi), chociaż był krytycznie nastawiony do Związku Radzieckiego, zwłaszcza w latach 50. XX wieku. Walczył w hiszpańskiej wojnie domowej, a podczas II wojny światowej był po stronie ruchu oporu[1]. Sygnatariusz apelu sztokholmskiego (1950)[2]. W latach 1953–1972 był redaktorem naczelnym tygodnika „Les Lettres françaises”.

Poza powieściami wydał liczne zbiory poezji (m.in. liryki miłosne poświęcone żonie, Elzie Triolet, również pisarce) oraz eseje literackie. Po śmierci żony 16 czerwca 1970 Aragon ujawnił się jako osoba biseksualna i wziął udział w paradzie CSD (Ivry 1996, strona 134). Popularny w latach 60-80 XX wieku francuski piosenkarz Jean Ferrat włączył niektóre wiersze Louisa Aragona do swojego repertuaru, komponując do nich muzykę (album Ferrat chante Aragon).

Wybrana twórczość

Przypisy

  1. a b c d e f g h i j Autoren in Wort... ↓.
  2. Dziennik Polski, rok VI, nr 91 (1861), Kraków 1 kwietnia 1950 roku, s. 2.

Bibliografia

  • Ivry, Benjamin (1996). Francis Poulenc, "20th-Century Composers series. Phaidon Press Limited". ​ISBN 0-7148-3503-X​.
  • Leksykon pisarzy świata XX wiek (autor hasła Wacław Sadkowski), Fundacja "Literatura Światowa" Warszawa 1993 s. 19-21 ​ISBN 83-900273-2-1
  • Elke Schwarck: Autoren in Wort und Bild. Gütersloh: Bartelsmann, Reinhardt Mohn. (niem.)

Media użyte na tej stronie

Leninpeace.jpg
Медаль лауреата Международной Ленинской премии «За укрепление мира между народами»
Portrait Aragon.jpg
Portrait de Louis Aragon