Louis Niedermeyer
| ||
 | ||
| Imię i nazwisko | Abraham Louis Niedermeyer | |
|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 27 kwietnia 1802 Nyon | |
| Pochodzenie | szwajcarskie | |
| Data i miejsce śmierci | 14 marca 1861 Paryż | |
| Gatunki | muzyka poważna | |
| Zawód | kompozytor, pedagog | |
Abraham Louis Niedermeyer (ur. 27 kwietnia 1802 w Nyon, zm. 14 marca 1861 w Paryżu[1]) – szwajcarski kompozytor i pedagog.
Życiorys
Początkowo uczył się muzyki u ojca[2], w latach 1817–1819 kształcił się w Wiedniu u Ignaza Moschelesa (fortepian) i Emanuela Aloysa Förstera (kompozycja)[1][2]. W 1819 roku przebywał we Włoszech, gdzie pobierał naukę u Vincenzo Fioravantiego w Rzymie i Niccolò Antonio Zingarelliego w Neapolu[1][2]. Przyjaźnił się z Gioacchino Rossinim[2]. Od 1821 roku pracował jako nauczyciel fortepianu w Genewie, a w latach 1834–1836 w instytucie Gaggii w Brukseli[2]. Od 1836 roku mieszkał w Paryżu[2]. W 1852 roku przekształcił istniejącą od 1818 roku szkołę muzyki kościelnej Alexandre’a-Étienne’a Chorona w nową uczelnię, zwaną École Niedermeyer[1][2]. Dzięki osobistemu talentowi Niedermeyera jako pedagoga oraz dotacji państwowej szkoła ta stała się w niedługi czas wiodącym ośrodkiem kształcenia w zakresie chorału rzymskiego i klasycznej polifonii, zdobywając sobie międzynarodową sławę[2]. Sam Niedermeyer, mimo iż był protestantem, zaangażowany był w ruch reformy liturgicznej w Kościele katolickim związany z ośrodkiem benedyktyńskim w Solesmes, prowadził badania nad liturgią rzymską i chorałem, organizował wykonania dawnej muzyki religijnej i zajmował się jej wydawaniem[2]. Od 1857 do 1862 roku wspólnie z Josephem d’Ortigue’em wydawał poświęcone muzyce religijnej czasopismo „La Maîtrise”[1][2]. Razem z d’Ortigue’em napisał także pracę Traité théoretique et pratique de l’accompagnement du plain-chant (Paryż 1857, 2. wydanie 1876)[1].
Był autorem czterech oper: La casa nel bosco (wyst. 1828), Stradella (wyst. 1837), Marie Stuart (wyst. 1844) i La Fronde (wyst. 1853), jednak premiery wszystkich zakończyły się niepowodzeniami[1]. Większy sukces odniósł jako autor pieśni, pisanych do tekstów czołowych literatów francuskich ówczesnej epoki takich jak Alphonse de Lamartine czy Victor Hugo[2]. Zerwał w nich z tradycją francuskiego romansu i koncentrując się na związkach słowno-muzycznych wysunął na pierwszy plan znaczenie tekstu[2].
Przypisy
- ↑ a b c d e f g Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 4 Levy–Pisa. New York: Schirmer Books, 2001, s. 2603. ISBN 0-02-865529-X.
- ↑ a b c d e f g h i j k l Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 7. Część biograficzna n–pa. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2002, s. 48. ISBN 978-83-224-0808-7.
Linki zewnętrzne
- Louis Niedermeyer – nuty w bibliotece Polona
Media użyte na tej stronie