Louis Pierre Martin Norblin
| ||
 Portret Norblina, mal. Julien-Léopold Boilly | ||
| Data i miejsce urodzenia | 2 grudnia 1781 Warszawa | |
|---|---|---|
| Pochodzenie | francuskie | |
| Data i miejsce śmierci | 14 lipca 1854 Commentry | |
| Instrumenty | wiolonczela | |
| Gatunki | muzyka poważna, muzyka romantyczna | |
| Zawód | wiolonczelista | |
Louis Pierre Martin Norblin (ur. 2 grudnia 1781 w Warszawie, zm. 14 lipca 1854 w Commentry w departamencie Marna[1][2]) – francuski wiolonczelista.
Syn malarza Jana Piotra Norblina[1][2]. Dzieciństwo spędził w Polsce[2]. W 1798 roku wyjechał do Paryża, gdzie podjął studia w École des beaux-arts[1]. Po pewnym czasie przeniósł się do Konserwatorium Paryskiego, gdzie jego nauczycielami byli Charles Baudiot i Pierre-François Levasseur[1]. Studia ukończył w 1803 roku z I nagrodą[1]. Od 1809 roku pracował w Théâtre-Italien, w latach 1811–1841 był natomiast pierwszym wiolonczelistą Opéra de Paris[1]. Od 1826 do 1846 roku wykładał w Konserwatorium Paryskim[1]. Był członkiem kwartetu Pierre’a Baillota[1][2]. Grał też jako pierwszy wiolonczelista w kapeli nadwornej króla Ludwika Filipa I[2]. W 1828 roku wspólnie z François-Antoine’em Habeneckiem założył Société des concerts du Conservatoire[1][2]. W 1846 roku przeszedł na emeryturę i zamieszkał w swojej posiadłości na wsi[2].
Pasjonował się numizmatyką, pozostawiając po sobie kolekcję cennych monet[2]. Do jego uczniów należeli Auguste Franchomme i Jacques Offenbach[1].
Przypisy
- ↑ a b c d e f g h i j Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 7. Część biograficzna n–pa. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2002, s. 85. ISBN 978-83-224-0808-7.
- ↑ a b c d e f g h Valerie Walden: One Hundred Years of Violoncello. A History of Technique and Performance Practice, 1740–1840. Cambridge: Cambridge University Press, 2004, s. 24. ISBN 0-521-60761-2.
Media użyte na tej stronie
French cellist Louis Pierre Martin Norblin (1784-1851) by Julien Léopold Boilly (1796-1874).