Luba Blum-Bielicka

Luba Blum-Bielicka
Data urodzenia

1905

Data śmierci

1973

Zawód, zajęcie

pielęgniarka

Odznaczenia
Medal Florence Nightingale
Grób Luby Blum-Bielickiej na cmentarzu żydowskim w Warszawie
Tablica upamiętniająca Lubę Blum-Bielicką na budynku Ubezpieczalni Społecznej przy ul. Mariańskiej 1 w Warszawie

Luba Blum-Bielicka (ur. 1905, zm. 1973) – polska pielęgniarka, instruktorka pielęgniarstwa społecznego i działaczka żydowskiego pochodzenia, żona działacza Bundu i powstańca w getcie warszawskim Abraszy Bluma.

Życiorys

W 1925 roku ukończyła Szkołę pielęgniarstwa w warszawie przy Szpitalu Starozakonnych, której od sierpnia 1939 roku była dyrektorką. Odbyła również przeszkolenie w dziale otwartej opieki zdrowotnej w Paryżu i Brukseli. Szkoliła pielęgniarki w uruchomionym w 1930 roku IX Ośrodku Zdrowia przy ulicy Świętojerskiej.

Mieszkała wraz z mężem, córką Wiktorią i synem Aleksandrem przy ulicy Mylnej 9[1]. Po wybuchu II wojny światowej dzięki jej staraniom Szkoła Pielęgniarstwa kontynuowała działalność. W listopadzie 1941 roku szkołę przeniesiono na teren getta warszawskiego, do budynku mieszczącego się na rogu ulic Mariańskiej 1 i Pańskiej 34. Po wielkiej akcji deportacyjnej latem 1942 roku szkołę przeniesiono na ulicę Gęsią 33.

Szkoła została w brutalny sposób zlikwidowana w 1943 roku. W tym czasie Lubie udało się przejść na stronę aryjską, gdzie wcześniej dzięki jej staraniom przebywał jej syn. Mąż Luby, Abrasza Blum, był znanym działaczem Bundu oraz współorganizatorem podziemia w getcie i uczestnikiem powstania; został zamordowany przez gestapo po stronie aryjskiej w maju 1943 roku.

Po zakończeniu wojny kierowała Domem Dziecka w Otwocku, a w 1949 roku została ponownie dyrektorką Szkoły Pielęgniarskiej nr 3 w Warszawie. Prócz licznych odznaczeń państwowych posiadała najwyższe odznaczenie pielęgniarskie – Medal Florence Nightingale przyznany przez Międzynarodowy Czerwony Krzyż.

Pochowana w alei głównej cmentarza żydowskiego przy ulicy Okopowej w Warszawie (kwatera 12, rząd 4)[2][3].

Upamiętnienie

W latach 90. XX na frontowej ścianie budynku przy ul. Mariańskiej 1 odsłonięto tablicę upamiętniającą Lubę Blum-Bielicką[4].

Przypisy

  1. Aviva Blum-Wachs, Yad Waschem 2020
  2. Grób Luby Blum-Bielickiej w bazie danych Cmentarza Żydowskiego przy ul. Okopowej w Warszawie
  3. Cmentarze m. st. Warszawy. Cmentarze żydowskie. Warszawa: Rokart, 2003. ISBN 83-916419-3-7.
  4. Stanisław Ciepłowski: Wpisane w kamień i spiż. Inskrypcje pamiątkowe w Warszawie XVII–XX w.. Warszawa: Argraf, 2004, s. 167. ISBN 83-912463-4-5.

Bibliografia

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Grob Luby Blum-Grave of Luba Blum.JPG
Autor: Mzungu, Licencja: CC BY 3.0
Grób Luby Blum
ICRC Florence Nightingale Medal BAR.svg
Baretka: Medal Florence Nightingale – Międzynarodowy Komitet Czerwonego Krzyża.
Tablica Luba Blum-Bielicka ul. Mariańska 1 w Warszawie 2021.jpg
Autor: Adrian Grycuk, Licencja: CC BY-SA 3.0 pl
Tablica upamiętniająca Lubę Blum-Bielicką przy ul. Mariańskiej 1 w Warszawie