Lubaczów
Ten artykuł należy dopracować |
miasto i gmina | |||
Rynek Miejski | |||
| |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Województwo | |||
Powiat | |||
Prawa miejskie | 1376 | ||
Burmistrz | Krzysztof Szpyt | ||
Powierzchnia | 25,73[1] km² | ||
Populacja (31.12.2017) • liczba ludności • gęstość | |||
Strefa numeracyjna | +48 16 | ||
Kod pocztowy | 37-600 | ||
Tablice rejestracyjne | RLU | ||
Położenie na mapie Polski (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de | |||
50°09′33″N 23°07′19″E/50,159167 23,121944 | |||
TERC (TERYT) | 1809011 | ||
SIMC | 0972447 | ||
Hasło promocyjne: Lubaczów – miasto z sercem! | |||
Urząd miejski ul. Rynek 2637-600 Lubaczów | |||
Strona internetowa |
Lubaczów (ukr. Любачів, Lubacziw, jid. ליבעטשויוו) – miasto w południowo-wschodniej Polsce, w województwie podkarpackim, siedziba powiatu lubaczowskiego, położone na Płaskowyżu Tarnogrodzkim, u ujścia rzeczki Sołotwy do Lubaczówki, blisko granicy państwa z Ukrainą. Leży w historycznej ziemi bełskiej[4].
Miasto stanowi centrum życia społeczno-gospodarczego i kulturalnego regionu. Jest samodzielną gminą miejską, a równocześnie siedzibą władz dużej gminy wiejskiej, obejmującej 21 okolicznych miejscowości. Lubaczów jest również siedzibą powiatu i rzymskokatolickiego dekanatu diecezji zamojsko-lubaczowskiej. Na terenie miasta znajdują się banki, biura adwokackie i notarialne, jednostki szkoleniowo-usługowe, organizacje społeczne, polityczne i zawodowe.
Według danych z 1 stycznia 2018 Lubaczów liczył 12 101 mieszkańców[2].
Miasto królewskie lokowane w 1376 roku położone było w XVI wieku w województwie bełskim[5].
Położenie
Lubaczów znajduje się we wschodniej części województwa podkarpackiego, w środkowej części powiatu lubaczowskiego. Miasto jest położone na Płaskowyżu Tarnogrodzkim, u ujścia rzeczki Sołotwy do Lubaczówki (dopływu Sanu), blisko granicy państwa z Ukrainą.
W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do województwa przemyskiego.
Lubaczów sąsiaduje z gminą Oleszyce, gminą wiejską Lubaczów i gminą Cieszanów.
Środowisko naturalne
Według danych z roku 2006[6] Lubaczów ma obszar 26 km², w tym:
- użytki rolne: 72%
- użytki leśne: 11%
Miasto stanowi 1,97% powierzchni powiatu.
Siedziba Starostwa Powiatowego
Demografia
Według danych z 31 grudnia 2016 miasto miało 12 179 mieszkańców. Dane z 31 grudnia 2016[7]:
Opis | Ogółem | Kobiety | Mężczyźni | |||
---|---|---|---|---|---|---|
Jednostka | osób | % | osób | % | osób | % |
Populacja | 12179 | 100 | 6364 | 52,25 | 5815 | 47,75 |
Gęstość zaludnienia [mieszk./km²] | 473,3 | 247,3 | 226,0 |
- Piramida wieku mieszkańców Lubaczowa w 2014 roku[7]
Historia
Ta sekcja od 2009-03 wymaga zweryfikowania podanych informacji. |
Pierwsza wzmianka o Lubaczowie pochodzi z 1214 roku. Wówczas na mocy traktatu spiskiego zawartego pomiędzy Leszkiem Białym, księciem krakowskim i sandomierskim, a królem węgierskim Andrzejem, gród otrzymał wojewoda Pakosław Lasocic. Początkowo istniał pod nazwą Lubacew (Ljubacew). Od 1376 roku utrwala się forma Lubaczów. Prawa miejskie uzyskał w 1376 roku. Po śmierci ostatniego księcia rawsko-mazowieckiego, miasto przeszło w 1462 roku pod zarząd królewski. Starostwu lubaczowskiemu liczne przywileje nadał w 1523 roku król Zygmunt Stary. Marcin Broniowski, burgrabia krakowski i dworzanin królewski, nagrodzony został przez Jana Olbrachta starostwem w Lubaczowie i wójtostwami. Potwierdzone zostały one przez Zygmunta Starego. Utorowały one drogę do dworu królewskiego następnym z rodu. 1498 rok to pierwsza znana data pojawienia się Żydów w Lubaczowie[8]. W XV i XVI w. był siedzibą sądu grodzkiego[9].
Podczas wyprawy Sobieskiego na czambuły tatarskie w ramach wojny polsko-tureckiej 1672–1676, w czasie działań operacyjnych bitwy pod Niemirowem miały miejsce tu potyczki (7–8 października 1672).
Od 1772 miasto znajdowało się pod zaborem austriackim aż do 1918 roku. W 1817 r. dobra starościńskie sprzedano, a w 1868 władze austriackie przeniosły urzędy do Cieszanowa. Po I wojnie miasto ponownie uzyskało rangę powiatu.
W obronie Galicji Wschodniej przed Ukraińcami w grudniu 1918 roku toczyły się tu walki, w których brała udział m.in. kompania lubaczowska WP pod dowództwem kpt. Stanisława Dąbka. Ks. mjr Stanisław Sinkowski szedł wtedy w tyralierze z atakującymi żołnierzami, opatrywał i wynosił rannych, pomagał strzelającym, wygłaszał przemówienia zagrzewając żołnierzy do walki, oraz służył jako kapłan.
Podhalańska 21 Dywizja Piechoty Górskiej ze swoim dowódcą gen. bryg. Józefem Kustroniem znalazła się na Ziemi Lubaczowskiej 14 września 1939 roku i miała za sobą 13 dni morderczych bojów i przemarszów siedemnastu tysięcy stanu wyjściowego. W Lubaczowskiem walczyło ok. 3500 – 4000 żołnierzy WP, mających na wyposażeniu 47 ciężkich karabinów maszynowych, 19 działek przeciwpancernych, 13 dział, 3 czołgi „Vickers”. 21 DPG w Lubaczowskiem przeorganizowała się i stoczyła tu ciężkie walki z Niemcami. 16 września 1939 dywizja, usiłując przebić się, stoczyła zaciekłą walkę pod Oleszycami z przeważającą niemiecką 45. Dywizją Piechoty. Około godz. 14 w lesie, między Koziejówką a Ułazowem, generał Kustroń został zabity, uczestnicząc w ataku podczas próby przebicia. Po pokonaniu wojsk polskich do Lubaczowa wkroczyły wojska niemieckie, ale 26 września ustąpiły miejsca wojskom sowieckim na mocy paktu Ribbentrop-Mołotow. Ponowna okupacja niemiecka rozpoczęła się z wybuchem wojny niemiecko-sowieckiej 22 czerwca 1941 i skutkowała w latach 1942–1943 eksterminacją dużej części ludności żydowskiej (której przed wojną było prawie 2000 na ponad 6 tys. mieszkańców miasteczka). Koniec okupacji niemieckiej nastąpił w Lubaczowie 22 lipca 1944, kiedy to miasto zostało zdobyte przez wojska sowieckie[10].
Po wojnie siedziba gminy Lisie Jamy[11]. W 1945 do Lubaczowa tymczasowo przeniesiono stolicę arcybiskupów lwowskich, w związku z czym kościół parafialny został mianowany kościołem prokatedralnym. Obszar pozostały po Archidiecezji Lwowskiej w granicach Polski został mianowany „Archidiecezją w Lubaczowie” (jedynie na taką nazwę wyraziły zgodę komunistyczne władze, nazwa nie mogła przypominać o polskości Lwowa). Czasowo przewieziono tu pamiątki narodowe z kościołów na Wschodzie, wśród nich cudowny obraz Matki Bożej z Bełza (1951–1974) obecnie w Tarnoszynie, relikwie patrona konkatedry bł. Jakuba Strzemię (20 października 1966), urnę z sercem abpa Józefa Bilczewskiego. Przez lata 1946–1980 w prokatedrze znajdował się oryginał (obecnie koronowana kopia) cudownego obrazu Matki Bożej Łaskawej przeniesiony przez ówczesnego metropolitę lwowskiego abpa Eugeniusza Baziaka z katedry lwowskiej, ten sam, przed którym król Polski Jan Kazimierz w 1656 roku po potopie szwedzkim składał śluby zawierzenia Polski Bogarodzicy[12][13]. 25 marca 1992 roku w miejsce Archidiecezji w Lubaczowie została erygowana diecezja zamojsko-lubaczowska, na podstawie bulli papieża Jana Pawła II Totus Tuus Poloniae Populus i włączona do metropolii przemyskiej obrządku łacińskiego.
7 listopada 1953 roku został odsłonięty przy ul. Mickiewicza Pomnik Wdzięczności upamiętniający żołnierzy radzieckich, poległych przy oswobadzaniu miasta[14]. 12 września 1961 roku przy ul. Kościuszki odsłonięto kolejny pomnik – Pomnik Bohaterów – upamiętniający żołnierzy WP, partyzantów oraz funkcjonariuszy MO i UBP poległych w latach 1939–1948[15].
Architektura
Zasadnicza, a zarazem najstarsza historycznie ukształtowana część miasta, tworząca małe śródmieście, usadowiła się na wysoczyźnie pomiędzy Sołotwą a Lubaczówką. Niespełna 0,5 km na południowy wschód od tego centrum, po lewej stronie Lubaczówki wznosi się wzgórze dawnego grodu, nazywane zamkiem. Dookoła śródmieścia umiejscowione są zespoły zabudowy o charakterze podmiejskim, tworzące jego części, osiedla i przysiółki. Na zachodnim krańcu miasta leży Zaprzekop. Na południowym wschodzie, po lewej stronie Lubaczówki, rozciąga się Ostrowiec, będący niegdyś oddzielną wsią, a na zachodzie przysiółek Mazury. W tej części miasta znajduje się park miejski z pozostałościami zamku oraz muzeum.
Zabytki
Lista zabytków znajdujących się w Lubaczowie[16]:
- cerkiew św. Mikołaja,
- Ratusz,
- dworzec kolejowy z 1880, z zabytkową wodociągową wieżą ciśnień,
- cmentarz żydowski,
- cmentarz komunalny z 2. poł. XIX w.,
- wzgórze zamkowe z zabudową dworską w tym: pozostałości zamku i fortyfikacji z XVI-XVII w., spichrz z początku XIX w. (obecnie muzeum), park założony po 1915 roku,
- budynek handlowy przy ul. Kościuszki 75, z przełomu XIX/XX,
- dom przy ul. Kościuszki 78, wybudowany w latach 1932–1934,
- dom przy ul. Mickiewicza 26 z 1900 roku,
- rogatka przy ul. Handlowej z 1929 roku,
Oświata
- Miejskie Przedszkole nr 1 „Kraina Uśmiechu”
- Miejskie Przedszkole nr 2 „Tęczowe Przedszkole”
- Miejskie Przedszkole nr 3 „Wesoła Trójeczka”
- Niepubliczne Przedszkole „Magiczny Zakątek”
- Niepubliczne Przedszkole i Żłobek "Ekomaluchy"[17]
- Szkoła Podstawowa nr 1 im. gen. Stanisława Dąbka
- Szkoła Podstawowa nr 2 im. Obrońców Lubaczowa
- Państwowa Szkoła Muzyczna I st. im. Krzysztofa Komedy
- Liceum Ogólnokształcące im. Tadeusza Kościuszki
- Zespół Szkół im. gen. Józefa Kustronia (obejmuje liceum ogólnokształcące, technika: ekonomiczne, mechaniczne, informatyczne, budowlane, geodezyjne, logistyczne oraz zasadniczą szkołę zawodową)
- Zespół Placówek im. Jana Pawła II (obejmuje szkołę podstawową nr 3 oraz szkołę specjalną przysposabiającą do pracy)
- Ośrodek Kształcenia dla Dorosłych
- Ośrodek Kształcenia Zawodowego
- PROMAR Szkoła Językowa – Ośrodek Lubaczów
- Szkoła Językowa Oliwer
- Szkoła Językowa Lingua
Kultura
- Muzeum Kresów
- Miejska Biblioteka Publiczna
- Miejski Dom Kultury
- Galeria Oficyna
- Powiatowa Biblioteka Publiczna
- Biblioteka Pedagogiczna
- Powiatowe Centrum Kultury
- Galeria Sztuki Stowarzyszenia Twórców Ludowych
Sport
- Miejski Ośrodek Sportu i Rekreacji
- Miejski Klub Sportowy Pogoń-Sokół
- Uczniowskie Kluby Sportowe
- Lubaczowska Akademia Sztuk Walki
- Akademia Sportu w Lubaczowie
- Biegomania Lubaczów
Hala sportowa przy Zespole Szkół
Wspólnoty wyznaniowe
Kościół rzymskokatolicki
- Parafia pw. św. Stanisława
- Konkatedra bł. Jakuba Strzemię w Lubaczowie
- Kościół św. Stanisława Biskupa w Lubaczowie
- Parafia pw. św. Karola Boromeusza
Kościół greckokatolicki
Świadkowie Jehowy
Byłe wyznania
- Judaizm. W mieście istniało niegdyś pięć synagog:
- Stara synagoga w Lubaczowie
- Nowa synagoga w Lubaczowie
- Mała synagoga w Lubaczowie
- Zachodnia synagoga w Lubaczowie
- Wschodnia synagoga w Lubaczowie
Obecnie jedyną pamiątką po tutejszej gminie żydowskiej jest cmentarz.
Kościół św. Karola Boromeusza
Transport
W mieście znajduje się dworzec kolejowy.
W mieście krzyżują się drogi wojewódzkie łączące cztery polsko-ukraińskie przejścia graniczne: droga wojewódzka nr 866, prowadząca do położonego w odległości 13 km drogowego przejścia w Budomierzu, a także droga wojewódzka nr 867, biegnąca do odległego o 33 km przejścia kolejowego w Werchracie oraz do oddalonego o 50 km Hrebennego i znajdujących się tam dwóch przejść: drogowego i kolejowego.
Z Lubaczowa prowadzą również drogi do Korczowej (przejście graniczne z Ukrainą – 25 km) i dalej do: Przemyśla, Jarosławia, Bełżca i dalej do Tomaszowa Lubelskiego.
Gospodarka
W Lubaczowie funkcjonuje przemysł maszynowy, meblarski, drzewny i materiałów budowlanych. Do największych zakładów w mieście należą: DAAL sp. z o.o., zajmująca się produkcją mebli, Fabryka Maszyn Lubaczów sp. z o.o., produkująca podzespoły maszyn budowlanych, Zakład Wyrobów Galanteryjnych sp. z o.o., Kowalski Okna sp. z o.o. oraz Nadleśnictwo Lubaczów. Ponadto istnieją mniejsze firmy w branżach meblarskich, mechanicznych, metalowych, drzewnych i budowlanych.
W 2015 roku w Lubaczowie został utworzony Park Przemysłowy Lubaczów, znajdujący się na terenie Podstrefy Lubaczów SSE Euro-Park Mielec. Park zajmuje obszar około 24 ha. Całość terenów inwestycyjnych została w pełni uzbrojona i wyposażona w niezbędną infrastrukturę. W miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego obszar przeznaczony jest pod przemysł, usługi oraz usługi handlowe (o powierzchni sprzedaży poniżej 2000 m2). Inwestorzy, którzy zdecydują się na działalność w Lubaczowie, mogą liczyć na pomoc publiczną w postaci zwolnienia podatkowego z tytułu kosztów realizacji nowej inwestycji lub utworzenia nowych miejsc pracy.[19]
Handel
W mieście funkcjonują m.in.:
- markety spożywcze: Netto, Biedronka (2), Lidl, Delikatesy Centrum (3), Piotruś Pan, DOMUS, Euro Sklep
- elektroniczne: Media Expert, Neopunkt, myCenter, Max Elektro
- budowlane: Majster, Fachowiec, Chemifarb, PSB-Mrówka, SMIB Lubaczów.
Miasta partnerskie[20]
- Tostedt, Niemcy (od 1993)
- Jaworów, Ukraina (od 1997)
- Érd, Węgry (od 2003)
- Sobrance, Słowacja (od 2009)
- Reghin, Rumunia (od 2014)
- Levice, Słowacja[21] (od 2018)
Honorowi obywatele[22]
- XIX wiek
- Agenor Romuald Gołuchowski[23]
- Ignacy Szydłowski[24]
- Albin Turzański
- Zygmunt Nawratil (1868)[25]
- Franciszek Jan Smolka[26]
- Leon Jan Piniński
- Józef Seifert[27]
- Seweryn Chrząszczewski[28]
- Jacek Jabłoński
- XX wiek
- Józef Kapko (1905)[29]
- Stanisław Dąbek (1929)[30]
- Ignacy Mościcki (1939)[30]
- Edward Śmigły-Rydz (1939)[30]
- Felicjan Sławoj Składkowski (1939)[30]
- Eugeniusz Kwiatkowski (1939)[30]
- Agenor Maria Joachim Gołuchowski (1939)[30]
- Kazimierz Górski (1992)
- Marian Jaworski (1994)
- Ruth Zuther (1996)
- Stanisław Skorodecki (1999)
- Robert Korzeniowski (2001)
- Klaus-Dieter Feindt (2001)
- Jan Paweł II (2001)
- István Kovács (2005)
- Béla Döcsakovszky (2006)
- Mirosław Karapyta (2012)
- András T. Mészáros (2013)
- Zygmunt Kubrak (2017)
Zobacz też
- Placówka Straży Granicznej w Lubaczowie
Przypisy
- ↑ Dane Głównego Urzędu Statystycznego: Bank Danych Lokalnych (Stan w dniu 31 XII 2016 r.) .
- ↑ a b http://www.polskawliczbach.pl/Lubaczow, w oparciu o dane GUS.
- ↑ Powierzchnia i ludność w przekroju terytorialnym w 2018 r.
- ↑ Historia miasta na stronie powiatu lubaczowskiego. powiatlubaczowski.pl. [dostęp 2019-08-07].
- ↑ Zenon Guldon, Jacek Wijaczka, Skupiska i gminy żydowskie w Polsce do końca XVI wieku, w: Czasy Nowożytne, 21, 2008, s. 173.
- ↑ Portal Regionalny i Samorządowy REGIOset. regioset.pl. [dostęp 2010-09-14]. (pol.).
- ↑ a b Portal polskawliczbach.pl.
- ↑ Maurycy Horn, Najstarszy rejestr osiedli żydowskich w Polsce w 1507 r., w: Biuletyn Żydowskiego Instytutu Historycznego 1974, nr 3 (91), s. 14.
- ↑ M. Pawlikowski, Sądownictwo grodzkie w przedrozbiorowej Rzeczypospolitej, Strzałków 2012.
- ↑ ВОВ-60 – Сводки. victory.mil.ru. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-08-10)]..
- ↑ Informator adresowy miast i gmin wiejskich Rzeczypospolitej Polskiej. Warszawa: Instytut Wydawniczy Kolumna, 1948.
- ↑ Homilia papieża Jana Pawła II wygłoszona 3 czerwca 1991 w Lubaczowie. diecezja.zamojskolubaczowska.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-04-05)]..
- ↑ Wersja audio homilii papieża Jana Pawła II wygłoszonej 2 czerwca 1991 w Lubaczowie.
- ↑ Rada Ochrony Pomników Walki i Męczeństwa Przewodnik po upamiętnionych miejscach walk i męczeństwa lata wojny 1939–1945. Sport i Turystyka 1988, ISBN 83-217-2709-3, s. 296589.
- ↑ Rada Ochrony Pomników Walki i Męczeństwa Przewodnik po upamiętnionych miejscach walk i męczeństwa lata wojny 1939–1945. Sport i Turystyka 1988, ISBN 83-217-2709-3, s. 589.
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo podkarpackie, Narodowy Instytut Dziedzictwa, 24 listopada 2022 .
- ↑ Strona elubaczów.com
- ↑ Dane według wyszukiwarki zborów, na oficjalnej stronie Świadków Jehowy jw.org [dostęp 2017-01-15] .
- ↑ Strona Parku Przemysłowego Lubaczów.
- ↑ Strona internetowa miasta, miasta partnerskie.
- ↑ Informacja o zawarciu umowy partnerskiej Lubaczowa i Levic.
- ↑ Strona internetowa miasta, honorowi obywatele.
- ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1872. Lwów: 1872, s. 1.
- ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi...1879, s. 289; ibidem, 1882, s. 297; ibidem, 1887, s. 377; ibidem, 1895, s. 309.
- ↑ Kronika. Odpis protokołu obrad pełnej rady gminnej miasta Lubaczowa. „Gazeta Narodowa”, s. 3, nr 195 z 25 sierpnia 1868.
- ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi...1876, s. 106; Etat zbiorowy wszystkich kategoryi służbowych przy c.k. sądach kolegialnych i powiatowych w okręgu Lwowskiego c.k. Wyższego Sądu Krajowego na rok 1885, Lwów 1885, s. 75; „Gazeta Narodowa” 1879, Nr 149, s. 3; „Gazeta Lwowska” 1883, Nr 121, s. 2; 1890, Nr 92, s. 8; 1895, Nr 8, s. 11; 1897, Nr 14; „Gazeta Warszawska” 1885, Nr 122, s. 3; J. Mazur, Zabytkowa architektura dworsko – pałacowa Ziemi Lubaczowskiej, Lubaczów 2013, s. 15.
- ↑ Notatka o śmierci Seiferta. „Gazeta Narodowa”, s. 3, nr 287 z 17 grudnia 1881.
- ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1908. Lwów: 1908, s. 23.
- ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi..., 1900, s. 370; ibidem, 1901, s. 370; ibidem, 1904, s. 393.
- ↑ a b c d e f Rocznik Lubaczowski, Tom V, s. 61, Towarzystwo Miłośników Ziemi Lubaczowskiej, 1994.
Linki zewnętrzne
- lubaczow.pl – Oficjalny portal Miasta Lubaczowa
- Lubaczów na starych mapach. roztocze.horyniec.net. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-05-17)].
- Lubaczów, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. V: Kutowa Wola – Malczyce, Warszawa 1884, s. 370 .
Media użyte na tej stronie
(c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de
Location map of Poland
Autor: SANtosito, Licencja: CC BY-SA 4.0
Location map of Podkarpackie Voivodeship. Geographic limits of the map:
- N: 50.9 N
- S: 48.95 N
- W: 21.03 E
- E: 23.66 E
Flaga województwa podkarpackiego
Autor: Henryk Bielamowicz, Licencja: CC BY-SA 4.0
Lubaczów, Wodociągowa wieża ciśnień
Autor: Marek Kuziemski, Licencja: CC BY-SA 4.0
Budynek MBP w Lubaczowie
Autor: Henryk Bielamowicz, Licencja: CC BY-SA 4.0
Lubaczów, Cmentarz żydowski w Lubaczowie
(c) Gorczes at pl.wikipedia, CC BY 2.5
Kościół św. Karola Boromeusza w Lubaczowie
(c) Gorczes z polskiej Wikipedii, CC BY-SA 2.5
Hala sportowa przy Zespole Szkół w Lubaczowie
Autor: Marek Kuziemski, Licencja: CC BY-SA 4.0
Muzeum Kresów w Lubaczowie
Autor: Gorczes z polskiej Wikipedii, Licencja: CC BY-SA 1.0
Szkoła Muzyczna w Lubaczowie
Autor: LubaczowPL, Licencja: CC BY-SA 4.0
Rynek Miejski w Lubaczowie letnią porą.
Autor: Mirosław Toton (mir @), Licencja: CC BY-SA 2.5
Lubaczów County (in Polish powiat lubaczowski) coat of arms
Autor: Henryk Bielamowicz, Licencja: CC BY-SA 4.0
Lubaczów, Ratusz w Lubaczowie
Autor: Marek Kuziemski, Licencja: CC BY-SA 4.0
Sąd Rejonowy w jesiennych barawach
Autor: Marek Kuziemski, Licencja: CC BY-SA 4.0
Budynek LO w Lubaczowie
Autor: Marek Kuziemski, Licencja: CC BY-SA 4.0
Stadion Miejski w Lubaczowie
Autor: Marek Kuziemski, Licencja: CC BY-SA 4.0
Galeria Oficyna należąca do Muzeum Kresów
Autor: UM Lubaczów, Licencja: CC BY-SA 4.0
Panorama Lubaczowa w kierunku północnym
(c) Gorczes z polskiej Wikipedii, CC BY-SA 2.5
Siedziba Starostwa Powiatowego w Lubaczowie
Autor: Polskawliczbach, Licencja: CC BY-SA 2.5 pl
Piramida wieku mieszkańców Lubaczowa, 2014
Autor: Nieznany , Licencja: CC BY-SA 4.0
Fragment starego cmentarza komunalnego w Lubaczowie
Autor: Marek Kuziemski, Licencja: CC BY-SA 4.0
Cerkiew św. Mikołaja w Lubaczowie
Autor: Henryk Bielamowicz, Licencja: CC BY-SA 4.0
miasto Lubaczów
Autor: Henryk Bielamowicz, Licencja: CC BY-SA 4.0
Lubaczów, Ratusz w Lubaczowie
Autor: Henryk Bielamowicz, Licencja: CC BY-SA 4.0
Lubaczów, Budynek apteki, ob. dom mieszkalny