Lublewo Gdańskie
| Artykuł | 54°17′5″N 18°30′14″E |
|---|---|
| - błąd | 38 m |
| WD | 54°17'4.9"N, 18°13'14.2"E, 54°17'4.45"N, 18°30'14.00"E |
| - błąd | 14 m |
| Odległość | 19430 m |
| wieś | |
 Kościół pw. NMP Królowej Polski | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2020[1]) | 1559 |
| Strefa numeracyjna | 58 |
| Tablice rejestracyjne | GDA |
| SIMC | 0164003 |
Położenie na mapie gminy Kolbudy _location_map.png "Mapa lokalizacyjna gminy Kolbudy") | |
Położenie na mapie Polski  (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de | |
Położenie na mapie województwa pomorskiego  | |
Położenie na mapie powiatu gdańskiego  | |
 54°17′05″N 18°30′14″E/54,284722 18,503889 | |
| Strona internetowa | |
Lublewo Gdańskie[2] (kaszb. Lëblewò, niem. Löblau)[3] – wieś w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie gdańskim, w gminie Kolbudy przy drodze wojewódzkiej nr 221. W kierunku północno-wschodnim od Lublewa znajduje się rezerwat przyrody Bursztynowa Góra.
W latach 1945-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa gdańskiego.
W miejscowości znajduje się rzymskokatolicka parafia Najświętszej Maryi Panny Królowej Korony Polskiej, należąca do dekanatu Kolbudy, archidiecezji gdańskiej.
Wieś posiada połączenia autobusowe z Gdańskiem, Pruszczem Gdańskim oraz Kościerzyną.
Historia wsi
Pierwsza wzmianka o istnieniu Lublewa Gdańskiego pochodzi z 1148 roku, co oznacza, że Lublewo jest najstarszą wsią gminy Kolbudy. Pod koniec XII wieku wieś należała do podkomorzego gdańskiego – Unisława, a następnie jego dwóch synów, którzy sprzedali wieś Krzyżakom. "Księga urzędowa Komturii Gdańskiej" obejmująca lata 1284-1453 mówi o nadaniu Lublewa w 1349 na prawie chełmińskim wieśniakowi Henrykowi Rychterowi i jego spadkobiercom.
Po 1453 wieś była własnością Miasta Gdańska, a w 1472 została oddana rajcy gdańskiemu Mertenowi Boch, a następnie w 1506 roku rajcy Piotrowi Mellyn. Wieś należąca do Gdańskiej Wyżyny terytorium miasta Gdańska położona była w drugiej połowie XVI wieku w województwie pomorskim[4].
Po upadku państwa krzyżackiego we wsi powstał młyn, który przejął niektórych klientów młyna w Bielkowie, należącego do zakonu kartuzów. Jednak pod wpływem ustępstw względem burmistrza gdańskiego Andrzeja Borkmana, który zbudował lublewski młyn, zobowiązał się on, że w ciągu 12 lat zlikwiduje młyn w Lublewie lub zamieni go na inny zakład pracy.
W XVI wieku patronat gdański spowodował przejście miejscowej parafii na luteranizm – powstał tu zbór protestancki. W 1683 doszło do pożaru, który zniszczył kościół, plebanię i 13 zabudowań. W rok później zbudowano nowy kościół, który istnieje do dziś.
Po I rozbiorze Polski w 1772 Lublewo pozostało w granicach Polski jako posiadłość miasta Gdańska. Z uwagi na graniczne położenie oraz pruskie restrykcje handlowe (wysokie cła), Lublewo w okresie tym znajdowało się w stagnacji gospodarczej.
W 1899 roku Lublewo Gdańskie wraz z przyległościami Kolbudy Dolne liczyło 841 mieszkańców.
Przed II wojną światową Lublewo było wsią bogatą, zamieszkaną przez ludność niemiecką, w której mieszkało około 150 rodzin i znajdowało się szesnaście dużych gospodarstw rolnych. Wieś leżała przy głównym trakcie do Gdańska, co sprzyjało jej rozwojowi.
Zabytki
Według rejestru zabytków NID[5] na listę zabytków wpisany jest kościół NMP Królowej Polski, XIV w., 1683, nr rej.: 28 z 20.08.1949.
Ochotnicza Straż Pożarna w Lublewie
Miejscowa Ochotnicza Straż Pożarna powstała w 1947 r. Jej remizę umieszczono w budynku dawnej stajni przy miejscowej karczmie przy ulicy Wybickiego 58a. W czerwcu 2014 rozpoczęto budowy nowej siedziby OSP, przy ulicy Strażackiej 2 połączonej ze świetlicą wiejską. Oddanie budynku do użytku nastąpiło 20 czerwca 2015 roku. Straż otrzymała w 2012 roku nagrodę dla najlepszej jednostki OSP niewłączonej do Krajowego Systemu Ratowniczo-Gaśniczego (obecnie funkcjonuje jako jednostka włączona do K.S.R.G) na terenie województwa pomorskiego.
Zobacz też
Przypisy
- ↑ dane Urzędu Gminy dot. ludności sołectwa, www.kolbudy.pl, 30 czerwca 2020.
- ↑ Rozporządzenie Ministrów: Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z dnia 12 listopada 1946 r. o przywróceniu i ustaleniu urzędowych nazw miejscowości (M.P. z 1946 r. nr 142, poz. 262)
- ↑ Dr F. Lorentz "Polskie i kaszubskie nazwy miejscowości na Pomorzu Kaszubskiem" (ISBN 83-60437-22-X) (ISBN 978-83-60437-22-3)
- ↑ Mapy województwa pomorskiego w drugiej połowie XVI w.: rozmieszczenie własności ziemskiej, sieć parafialna / Marian Biskup, Andrzej Tomczak. Toruń 1955, s. 128.
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo pomorskie, Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2021, s. 33 [dostęp 2017-01-15].
Bibliografia
- Strona mieszkańców Lublewa Gdańskiego. [dostęp 2015-02-19].
- OSP Lublewo. [dostęp 2015-02-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-02-20)].
- Historia wsi Lublewo. [dostęp 2017-08-19].
- Lublewo, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. V: Kutowa Wola – Malczyce, Warszawa 1884, s. 420.
Media użyte na tej stronie
(c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de
Location map of Poland
Autor: SANtosito, Licencja: CC BY-SA 4.0
Location map of Pomeranian Voivodeship. Geographic limits of the map:
- N: 54.92 N
- S: 53.40 N
- W: 16.65 E
- E: 19.75 E
Autor:
Mapa gminy Kolbudy, Polska
Autor:
Mapa powiatu gdańskiego, Polska