Lublewo Gdańskie

Artykuł

54°17′5″N 18°30′14″E

- błąd

38 m

WD

54°17'4.9"N, 18°13'14.2"E, 54°17'4.45"N, 18°30'14.00"E

- błąd

14 m

Odległość

19430 m

Lublewo Gdańskie
wieś
Ilustracja
Kościół pw. NMP Królowej Polski
Państwo

 Polska

Województwo

 pomorskie

Powiat

gdański

Gmina

Kolbudy

Liczba ludności (2020[1])

1559

Strefa numeracyjna

58

Tablice rejestracyjne

GDA

SIMC

0164003

Położenie na mapie gminy Kolbudy
Mapa konturowa gminy Kolbudy, w centrum znajduje się punkt z opisem „Lublewo Gdańskie”
Położenie na mapie Polski
Położenie na mapie województwa pomorskiego
Mapa konturowa województwa pomorskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Lublewo Gdańskie”
Położenie na mapie powiatu gdańskiego
Mapa konturowa powiatu gdańskiego, blisko centrum na lewo u góry znajduje się punkt z opisem „Lublewo Gdańskie”
Ziemia54°17′05″N 18°30′14″E/54,284722 18,503889
Strona internetowa

Lublewo Gdańskie[2] (kaszb. Lëblewò, niem. Löblau)[3]wieś w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie gdańskim, w gminie Kolbudy przy drodze wojewódzkiej nr 221. W kierunku północno-wschodnim od Lublewa znajduje się rezerwat przyrody Bursztynowa Góra.

W latach 1945-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa gdańskiego.

W miejscowości znajduje się rzymskokatolicka parafia Najświętszej Maryi Panny Królowej Korony Polskiej, należąca do dekanatu Kolbudy, archidiecezji gdańskiej.

Wieś posiada połączenia autobusowe z Gdańskiem, Pruszczem Gdańskim oraz Kościerzyną.

Historia wsi

Pierwsza wzmianka o istnieniu Lublewa Gdańskiego pochodzi z 1148 roku, co oznacza, że Lublewo jest najstarszą wsią gminy Kolbudy. Pod koniec XII wieku wieś należała do podkomorzego gdańskiego – Unisława, a następnie jego dwóch synów, którzy sprzedali wieś Krzyżakom. "Księga urzędowa Komturii Gdańskiej" obejmująca lata 1284-1453 mówi o nadaniu Lublewa w 1349 na prawie chełmińskim wieśniakowi Henrykowi Rychterowi i jego spadkobiercom.

Po 1453 wieś była własnością Miasta Gdańska, a w 1472 została oddana rajcy gdańskiemu Mertenowi Boch, a następnie w 1506 roku rajcy Piotrowi Mellyn. Wieś należąca do Gdańskiej Wyżyny terytorium miasta Gdańska położona była w drugiej połowie XVI wieku w województwie pomorskim[4].

Po upadku państwa krzyżackiego we wsi powstał młyn, który przejął niektórych klientów młyna w Bielkowie, należącego do zakonu kartuzów. Jednak pod wpływem ustępstw względem burmistrza gdańskiego Andrzeja Borkmana, który zbudował lublewski młyn, zobowiązał się on, że w ciągu 12 lat zlikwiduje młyn w Lublewie lub zamieni go na inny zakład pracy.

W XVI wieku patronat gdański spowodował przejście miejscowej parafii na luteranizm – powstał tu zbór protestancki. W 1683 doszło do pożaru, który zniszczył kościół, plebanię i 13 zabudowań. W rok później zbudowano nowy kościół, który istnieje do dziś.

Po I rozbiorze Polski w 1772 Lublewo pozostało w granicach Polski jako posiadłość miasta Gdańska. Z uwagi na graniczne położenie oraz pruskie restrykcje handlowe (wysokie cła), Lublewo w okresie tym znajdowało się w stagnacji gospodarczej.

W 1899 roku Lublewo Gdańskie wraz z przyległościami Kolbudy Dolne liczyło 841 mieszkańców.

Przed II wojną światową Lublewo było wsią bogatą, zamieszkaną przez ludność niemiecką, w której mieszkało około 150 rodzin i znajdowało się szesnaście dużych gospodarstw rolnych. Wieś leżała przy głównym trakcie do Gdańska, co sprzyjało jej rozwojowi.

Zabytki

Według rejestru zabytków NID[5] na listę zabytków wpisany jest kościół NMP Królowej Polski, XIV w., 1683, nr rej.: 28 z 20.08.1949.

Ochotnicza Straż Pożarna w Lublewie

Miejscowa Ochotnicza Straż Pożarna powstała w 1947 r. Jej remizę umieszczono w budynku dawnej stajni przy miejscowej karczmie przy ulicy Wybickiego 58a. W czerwcu 2014 rozpoczęto budowy nowej siedziby OSP, przy ulicy Strażackiej 2 połączonej ze świetlicą wiejską. Oddanie budynku do użytku nastąpiło 20 czerwca 2015 roku. Straż otrzymała w 2012 roku nagrodę dla najlepszej jednostki OSP niewłączonej do Krajowego Systemu Ratowniczo-Gaśniczego (obecnie funkcjonuje jako jednostka włączona do K.S.R.G) na terenie województwa pomorskiego.

Zobacz też

Przypisy

  1. dane Urzędu Gminy dot. ludności sołectwa, www.kolbudy.pl, 30 czerwca 2020.
  2. Rozporządzenie Ministrów: Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z dnia 12 listopada 1946 r. o przywróceniu i ustaleniu urzędowych nazw miejscowości (M.P. z 1946 r. nr 142, poz. 262)
  3. Dr F. Lorentz "Polskie i kaszubskie nazwy miejscowości na Pomorzu Kaszubskiem" (ISBN 83-60437-22-X) (ISBN 978-83-60437-22-3)
  4. Mapy województwa pomorskiego w drugiej połowie XVI w.: rozmieszczenie własności ziemskiej, sieć parafialna / Marian Biskup, Andrzej Tomczak. Toruń 1955, s. 128.
  5. Rejestr zabytków nieruchomych – województwo pomorskie, Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2021, s. 33 [dostęp 2017-01-15].

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

Pomeranian Voivodeship location map.svg
Autor: SANtosito, Licencja: CC BY-SA 4.0
Location map of Pomeranian Voivodeship. Geographic limits of the map:
  • N: 54.92 N
  • S: 53.40 N
  • W: 16.65 E
  • E: 19.75 E
Powiat gdański location map.png
Autor:
OpenStreetMap contributors
, Licencja: CC BY-SA 2.0
Mapa powiatu gdańskiego, Polska
Kolbudy (gmina) location map.png
Autor:
OpenStreetMap contributors
, Licencja: CC BY-SA 2.0
Mapa gminy Kolbudy, Polska