Lubocino

Artykuł

54°43′36″N 18°8′31″E

- błąd

38 m

WD

54°43'36.1"N, 18°8'30.8"E, 54°43'35.58"N, 18°8'28.57"E

- błąd

14 m

Odległość

0 m

Lubocino
wieś
Ilustracja
Państwo

 Polska

Województwo

 pomorskie

Powiat

pucki

Gmina

Krokowa

Liczba ludności (2006)

170

Strefa numeracyjna

58

Kod pocztowy

84-110

Tablice rejestracyjne

GPU

SIMC

0165155

Położenie na mapie gminy Krokowa
Mapa konturowa gminy Krokowa, na dole znajduje się punkt z opisem „Lubocino”
Położenie na mapie Polski
Położenie na mapie województwa pomorskiego
Mapa konturowa województwa pomorskiego, u góry znajduje się punkt z opisem „Lubocino”
Położenie na mapie powiatu puckiego
Mapa konturowa powiatu puckiego, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Lubocino”
Ziemia54°43′36″N 18°08′31″E/54,726667 18,141944

Lubocino (kaszb. Lëbòcëno, niem. Lubezin)[1]wieś kaszubska w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie puckim, w gminie Krokowa na północnowschodnich obrzeżach Puszczy Darżlubskiej.

Wieś szlachecka Luboczyno położona była w II połowie XVI wieku w powiecie puckim województwa pomorskiego[2]. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa gdańskiego.

Historia

Pierwsze informacje na temat wsi pochodzą z 1277 w związku z ustaleniem granic wsi Karlikowo. W 1342 wieś wymieniana przy rozgraniczaniu dóbr klasztoru żarnowieckiego. Lubocino było majątkiem rycerskim na prawie polskim, gniazdem rodowym rodziny Lubockich, do której należało w latach 1429-1624. Kolejnymi właścicielami wsi byli:

  • Jaskowie (1624- 1667)
  • Czapscy (1667- 1755)
  • Przebendowscy (1755-1789)
  • Zabokrzyccy (1789-1818)
  • von Platen (1818- 1844)
  • Dresslerowie (1844- 1847)
  • Behnke (1847- 1862)
  • Rodenackerowie (1862- 1903)

W 1903 wieś rozparcelowano, gdy przeszła we władanie państwa pruskiego[3].

Podczas zaboru pruskiego wieś nosiła nazwę niemiecką Lubezin. Podczas okupacji niemieckiej nazwa Lubezin w 1942 została przez nazistowskich propagandystów niemieckich (w ramach szerokiej akcji odkaszubiania i odpolszczania nazw niemieckiego lebensraumu) zweryfikowana jako zbyt kaszubska i przemianowana na nowo wymyśloną i bardziej niemieckąLaubheim[4].

Gaz łupkowy

W Lubocinie w latach 2010-2013 PGNiG wykonało trzy otwory rozpoznawcze za gazem o nazwie: Lubocino–1 i za gazem z łupków o nazwach: Lubocino–2H, Lubocino–3H[5]. Na otworze Lubocino–1 o głębokości 3051 m uzyskano przypływ gazu.

Religia

Po 1340 we wsi został wybudowany kościół św. Sebastiana filialny parafii z Krokowej, który w 1580 stał się kościołem luterańskim. W 1667 Piotr Czapski w wyniku interwencji biskupa Madalińskiego, zwraca kościół katolikom. W XVIII wieku kościół popadł w ruinę. W 1789 wieś liczyła siedem domostw. Od 1946 wieś należy do ponownie erygowanej parafii rzymskokatolickiej w Tyłowie należącej do dekanatu Żarnowiec archidiecezji gdańskiej[6].

Zabytki

  • Zespół dworsko- parkowy z XIX wieku wybudowany przez Rodenackerów. Dwór jest parterowy, murowany, z cegły, na podmurówce z ociosanego kamienia, przykryty dwuspadowym dachem. Na początku XX wieku rozbudowano go o zachodnie skrzydło. Dwór otacza park. Po II wojnie światowej w dworze mieści się szkoła podstawowa[7].
  • Dzwonnica ze zrujnowanego kościoła, znajdująca się na starym, przykościelnym cmentarzu.

Galeria

Zdjęcia z 2016:

Zobacz też

Przypisy

  1. Fryderyk Lorentz, "Polskie i kaszubskie nazwy miejscowości na Pomorzu Kaszubskiem" (ISBN 83-60437-22-X) (ISBN 978-83-60437-22-3)
  2. Prusy Królewskie w drugiej połowie XVI wieku : suplement. Cz. 1, Mapy, plany, Warszawa 2021, k. 1.
  3. Serwis informacyjny Gminy Krokowa. Lubocino. [dostęp 2009-07-12].
  4. Familienforschung in Westpreußen. [dostęp 2015-08-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-02-24)]. (niem.).
  5. Zestawienie prac za gazem z łupków – strona infolupki. [dostęp 2016-06-16].
  6. Wioski diecezji Tyłowskiej. [dostęp 2009-07-12].
  7. Gminna Ewidencja Zabytków. Gmina Krokowa. [dostęp 2016-06-15].

Media użyte na tej stronie