Luboradz (województwo dolnośląskie)

Luboradz

wieś
Pałac w Luboradzu
Państwo	Polska
Województwo	dolnośląskie
Powiat	jaworski
Gmina	Mściwojów
Liczba ludności (III 2011)	194[1]
Strefa numeracyjna	76
Tablice rejestracyjne	DJA
SIMC	0365954
Położenie na mapie gminy Mściwojów Luboradz
Położenie na mapie Polski (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Luboradz
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego Luboradz
Położenie na mapie powiatu jaworskiego Luboradz
51°03′30″N 16°17′22″E/51,058333 16,289444

Kościół filialny Zaślubin NMP

Luboradz – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie jaworskim, w gminie Mściwojów, w górnym dorzeczu Wierzbiaka.

Nazwa

W roku 1295 w kronice łacińskiej Liber fundationis episcopatus Vratislaviensis (pol. Księga uposażeń biskupstwa wrocławskiego) miejscowość wymieniona jest jako Loboratz^[2]. Notowana jest także w dokumentach z 1399 przy okazji ustanowienia parafii i wybudowaniu kościoła jako ecclesiae de Loubros^[3].

Historia

Miejscowość w źródłach pojawia się pierwszy raz w roku 1203 jako Luboratz^[4]. Pierwotnym założeniem w Luboradzu był obronny dwór zbudowany w XVI wieku^[4].

Podział administracyjny

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa legnickiego.

Zabytki

Do wojewódzkiego rejestru zabytków wpisane są obiekty^[5]:

• pałac, częściowo zrujnowany, pierwotnie dwór z końca XVI w., przebudowany w XX w., zabytkowy; jest dwutraktową, czteroskrzydłową budowlą z niewielkim dziedzińcem, posiada dwie kondygnacje i kryty jest dachami spadowymi^[4]. Nad wejściem od strony dziedzińca zachowała się stara tarcza herbowa. Wschodnia elewacja z portalem bramnym i balkonem ponad dawną fosą podobna jest do wystroju zewnętrznego wczesnorenesansowych pałaców miejskich Starej Kastylii. W zachodniej części widoczne są na elewacjach relikty ozdób sgraffitowych w stylu renesansowo-manierystycznym. Wewnątrz znajduje się sala balowa z portretami właścicieli pałacu pochodząca z końca XVII w. oraz malowane, renesansowe stropy belkowe w kilku pomieszczeniach. Od południa z budowlą sąsiadują pozostałości po parku oraz dawne budynki dworskie (stajnie, domy)^[4]. Budynek w latach w 1681 - 1686 został gruntownie przebudowany na potężny pałac o barokowej formie^[4]. Był restaurowany w XIX w. oraz remontowany w 1961 r.^[4] Obecnie są prowadzone prace renowacyjne wykonywane na zlecenie właściciela.
• kościół filialny pw. Zaślubin Najświętszej Marii Panny, z 1581 r., przebudowany w 1900 r. wznosi się na północny zachód od pałacu, prawdopodobnie pełniący dawniej funkcja kaplicy pałacowej. Budowla jest mała ma około 20 m długości, w całości zbudowana w stylu prostego gotyku. W pd. części przy wejściu znajdują się epitafia: renesansowe - prawdopodobnie właścicieli pałacu, epitafium rycerskie,średniowieczne (prawdopodobnie poł. XIV wieku). Znajduje się na nim herb z hełmem heraldycznym i epigraf (opis) teksturą gotycką. Ponad portalem wejściowym znajduje się renesansowy relief wysokiej jakości, przedstawiający Ukrzyżowanie Jezusa Chrystusa
• cmentarz parafialny, z XIX w.

inne zabytki:

• stary krzyż kamienny, być może późnośredniowieczny, stojący obok świątyni. Krzyż określany jest często jako tzw. krzyż pokutny co nie ma oparcia w żadnych dowodach ani badaniach, a jest oparte jedynie na nieuprawnionym założeniu, że wszystkie stare kamienne krzyże monolitowe, o których nic nie wiadomo, są krzyżami pokutnymi^[6], chociaż w rzeczywistości powód fundacji takiego krzyża może być różnoraki, tak jak każdego innego krzyża. Hipoteza ta stała się na tyle popularna, że zaczęła być odbierana jako fakt i pojawiać się w lokalnych opracowaniach, informatorach czy przewodnikach jako faktyczna informacja, bez uprzedzenia, że jest to co najwyżej luźny domysł bez żadnych bezpośrednich dowodów.

Zobacz też

• Luboradz

Przypisy

Bibliografia

• Romuald Łuczyński: Zamki, dwory i pałace w Sudetach. Legnica: Stowarzyszenie „Wspólnota Akademicka”, 2008, ISBN 978-83-89102-63-8.

Linki zewnętrzne

• Pałac w obiektywie