Lubotyń Stary (gromada)

Lubotyń Stary
Gromada Stary Lubotyń
gromada
1954–1973
Państwo

 PRL

Województwo

1954 – 1956: białostockie
1957 – 1972: warszawskie

Powiat

4 października 1954 – 12 listopada 1954: łomżyński
13 listopada 1954 – 1956: zambrowski
1957 – 1972: ostrowski

Data powstania

4 października 1954

Data likwidacji

1 stycznia 1973

Siedziba

Lubotyń Stary /
Stary Lubotyń

Szczegółowy podział administracyjny (1954)
Liczba sołectw

8

Liczba reprezentantów
Liczba członków GRN (1954)

12

brak współrzędnych
Portal Polska

Lubotyń Stary (pod koniec Stary Lubotyń[1]) – dawna gromada, czyli najmniejsza jednostka podziału terytorialnego Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w latach 1954–1972.

Gromady, z gromadzkimi radami narodowymi (GRN) jako organami władzy najniższego stopnia na wsi, funkcjonowały od reformy reorganizującej administrację wiejską przeprowadzonej jesienią 1954[2] do momentu ich zniesienia z dniem 1 stycznia 1973[3], tym samym wypierając organizację gminną w latach 1954–1972[4][5].

Gromadę Lubotyń Stary z siedzibą GRN w Lubotyniu Starym utworzono – jako jedną z 8759 gromad na obszarze Polski[4] – w powiecie łomżyńskim w woj. białostockim, na mocy uchwały nr 18/V WRN w Białymstoku z dnia 4 października 1954. W skład jednostki weszły obszary dotychczasowych gromad[6] Lubotyń Stary, Lubotyń Morgi, Chmielewo, Świerże, Klimonty, Lubotyń Włóki, Lubotyń Kolonie i Turobin Brzozowa ze zniesionej gminy Lubotyń w tymże powiecie[7]. Dla gromady ustalono 12 członków gromadzkiej rady narodowej[8].

13 listopada 1954 roku gromada weszła w skład nowo utworzonego powiatu zambrowskiego w tymże województwie[9].

1 stycznia 1957 roku gromadę włączono do powiatu ostrowskiego w woj. warszawskim[10].

1 stycznia 1958 do gromady Lubotyń Stary przyłączono obszar zniesionej gromady Turobin Stary w tymże powiecie i województwie[11] (włączonej tamże tego samego dnia z powiatu zambrowskiego w woj. białostockim[12]).

31 grudnia 1959 do gromady Lubotyń Stary przyłączono obszary zniesionych gromad Gniazdowo i Podbiele (bez wsi Stryjki-Zaręby[13]) w tymże powiecie i województwie[14].

W latach 1970. jednostka funkcjonowała pod nazwą gromada Stary Lubotyń[1].

Gromada przetrwała do końca 1972 roku, czyli do kolejnej reformy gminnej[15]. 1 stycznia 1973 – tym razem w powiecie ostrowskim w woj. warszawskim – reaktywowano gminę Stary Lubotyń (do 1954 pod nazwą gmina Lubotyń)[16].

Przypisy

  1. a b Wykaz miast, osiedli i gromad: stan z dn. 1 I 1971 r., Cz. 1. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny – Biuro Spisów, 1971.
  2. Dz.U. z 1954 r. nr 43, poz. 191.
  3. Dz.U. z 1972 r. nr 49, poz. 312.
  4. a b Podział administracyjny Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej. Warszawa: Urząd Rady Ministrów – Biuro do spraw Prezydiów Rad Narodowych, 1956.
  5. Mała Encyklopedia Powszechna PWN. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1959.
  6. Gromady istniały także po II wojnie światowej jako jednostka pomocnicza gmin.
  7. Uchwała Nr 18/V Wojewódzkiej Rady Narodowej w Białymstoku z dnia 4 października 1954 r. w sprawie podziału na gromady powiatu łomżyńskiego; w ramach Zarządzenia Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Białymstoku z dnia 30 listopada 1954 r. w sprawie ogłoszenia uchwał Wojewódzkiej Rady Narodowej w Białymstoku z dnia 4 października 1954 r., dotyczących reformy podziału administracyjnego wsi (Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Białymstoku z dnia 2 grudnia 1954 r., Nr. 10, Poz. 49).
  8. Uchwała Nr 170/54 Prezydium Powiatowej Rady Narodowej w Łomży z dnia 5 października 1954 r. w sprawie ustalenia liczby członków gromadzkich rad narodowych (Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Białymstoku z dnia 7 października 1954 r., Nr. 7, Poz. 42).
  9. Dz.U. z 1954 r. nr 49, poz. 233.
  10. Dz.U. z 1957 r. nr 8, poz. 29.
  11. Uchwała Nr V/23/57 Wojewódzkiej Rady Narodowej w Warszawie z dnia 15 listopada 1957 r. w sprawie zniesienia i utworzenia niektórych gromad w województwie warszawskim (Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Warszawie z dnia 5 grudnia 1957 r., Nr. 6, Poz. 69); na mocy Zarządzenia Nr Or. III-38/31/56 Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Warszawie z dnia 30 października 1957 r. w sprawie ogłoszenia uchwał Wojewódzkiej Rady Narodowej w Warszawie z dnia 26 lutego 15 listopada 1957 r. dotyczących zniesienia, utworzenia, zmian granic niektórych gromad oraz przeniesienia siedzib niektórych gromadzkich rad narodowych w województwie warszawskim (Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Warszawie z dnia 5 grudnia 1957 r., Nr. 6, Poz. 67).
  12. Dz.U. z 1957 r. nr 59, poz. 305.
  13. Dz.U. z 1959 r. nr 65, poz. 389.
  14. Uchwała Nr IV-10/59 Wojewódzkiej Rady Narodowej w Warszawie z dnia 18 września 1959 r. w sprawie zniesienia i utworzenia niektórych gromad (Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Warszawie z dnia 15 grudnia 1959 r., Nr. 12, Poz. 439).
  15. Obwieszczenie Wydziału Organizacyjno-Prawnego Prezydium WRN w Białymstoku z dnia 26 listopada 1971 r. w sprawie podziału administracyjnego województwa białostockiego – stan na dzień 1 stycznia 1972 r.(Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Białymstoku z dnia 24 grudnia 1971 r., Nr. 18, Poz. 234).
  16. Uchwała Nr XX/93/72 Wojewódzkiej Rady Narodowej w Warszawie z dnia 1 grudnia 1972 r. w sprawie utworzenia gmin w województwie warszawskim.

Media użyte na tej stronie

Flag of Poland (1928–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flag of Poland (1927–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).