Lubrzanka (dopływ Czarnej Nidy)

Lubrzanka
Ilustracja
Lubrzanka koło Mójczy
Kontynent

Europa

Państwo

 Polska

Województwo

 świętokrzyskie

Rzeka
Długość35,77 km
Powierzchnia zlewni

253 km²

Ujście
Recypient

Czarna Nida

Miejscena północ od Marzysza
Wysokość

235,3 m n.p.m.[1]

Współrzędne

50°46′55″N 20°42′22″E/50,781944 20,706111

Położenie na mapie województwa świętokrzyskiego
Mapa konturowa województwa świętokrzyskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „ujście”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum po prawej na dole znajduje się punkt z opisem „ujście”

Lubrzanka (Lubżanka) – rzeka, prawy dopływ Czarnej Nidy[2] o długości 35,77 km[3] i powierzchni dorzecza 253 km².

Źródła rzeki znajdują się na pograniczu miejscowości Siodła i Jaworze. Rzeka pomiędzy Radostową i południowo-wschodnim grzbietem Klonówki tworzy przełom. Przepływa przez Brzezinki, Mąchocice-Scholasteria, Mąchocice Kapitulne, Bęczków Leszczyny, Cedzynę. W pobliżu Marzysza uchodzi do Czarnej Nidy. Jej lewym dopływem jest Warkocz.

Na Lubrzance znajdują się cztery zbiorniki wodne:

  • Niewielki zalew w Mójczy służący celom rekreacyjnym.
  • Jezioro Cedzyńskie[4] – między gminą Masłów a gminą Górno w powiecie kieleckim o powierzchni lustra wody 56 ha utworzony w 1971 r. Stanowi początek niebieskiego szlaku turystycznego Wąchock - Cedzyna.
  • Zalew w Ciekotach, niewielkie kąpielisko o ubogiej infrastrukturze towarzyszącej.
  • Zbiornik retencyjny w Wilkowie oddany do użytku w 2005 r. Zalew ma w zamierzeniu służyć również turystyce.

Zobacz też

  • Rzeki Polski

Przypisy

  1. ↑ Lubrzanka na mapie Geoportalu Polskiej Infrastruktury Informacji Przestrzennej. Główny Geodeta Kraju. [dostęp 2017-05-12].
  2. ↑ Nazewnictwo geograficzne Polski. Tom 1. Hydronimy. Część 1. Wody płynące, źródła, wodospady. Główny Urząd Geodezji i Kartografii. s. 144. [dostęp 2017-05-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-11-03)].
  3. ↑ Lubrzanka na mapie Geoportalu Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej >> Moduł: Obszary Dorzeczy (wynik wyszukiwania). Krajowy Zarząd Gospodarki Wodnej. [dostęp 2017-05-12].
  4. ↑ Nazewnictwo geograficzne Polski. Tom 1. Hydronimy. Część 2. Wody stojące. Główny Urząd Geodezji i Kartografii. s. 32. [dostęp 2017-05-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-03-25)].

Media użyte na tej stronie