Luc Nilis

Luc Nilis

Pełne imię i nazwisko	Luc Gilbert Cyrille Nilis
Data i miejsce urodzenia	25 maja 1967 Hasselt
Pozycja	napastnik
Kariera juniorska
Lata Klub 1973–1980 Halveweg Zonhoven 1980–1984 KFC Winterslag
Kariera seniorska
Lata Klub Wyst. Gole 1984–1986 KFC Winterslag 47 (16) 1986–1994 RSC Anderlecht 224 (127) 1994–2000 PSV Eindhoven 164 (110) 2000 Aston Villa 3 (1) W sumie: 438 (254)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole 1988–2000  Belgia 56 (10)

Luc Gilbert Cyrille Nilis (ur. 25 maja 1967 w Hasselt) – piłkarz belgijski grający na pozycji napastnika.

Kariera klubowa

Winterslag

Nilis urodził się w mieście Hasselt, leżącym w prowincji Limburgia. Swoją piłkarską karierę rozpoczynał w małym klubie F.C. Halveweg Zonhoven. W 1984 roku Nilis został zawodnikiem drugoligowego zespołu KFC Winterslag. W jego barwach zadebiutował dość szybko, bo w 1984 roku w wieku 17 lat. W drugiej lidze grał przez 2 sezony, ale jako nastolatek popisywał się skutecznością zdobywając przez ten czas łącznie 16 goli w lidze.

RSC Anderlecht

Gra Nilisa nie przeszła niezauważona przez kierownictwo i trenera RSC Anderlecht i w 1986 roku zawodnik przeszedł do tego klubu. W pierwszym sezonie zagrał w połowie meczów, ale zdobył 5 goli w lidze, a przy okazji mógł świętowac swój pierwszy tytuł mistrza Belgii. Natomiast w sezonie 1987/88 grał już w pierwszym składzie tworząc linię ataku z doświadczonym Australijczykiem Eddie Krnceviciem. Zdobył 14 goli w lidze i został najlepszym strzelcem zespołu, ale Anderlecht nie obronił mistrzostwa kraju, za to wywalczył Puchar Belgii. W 1989 roku Nilis zdobył z Anderlechtem drugi z rzędu krajowy puchar, a w lidze zawodnik strzelił 19 goli, ale to jego kolega z ataku, Krncevic został królem strzelców ligi (23 bramki). W sezonie 1989/90 Luc wystąpił z Anderlechtem w rozgrywkach Pucharu Zdobywców Pucharów i dotarł z drużyną do finału, w którym sam wystąpił, ale nie potrafił zapobiec porażce 0:2 z Sampdorią. Po sezonie z klubu odszedł Krncevic, a nowym partnerem w napadzie Nilisa został Marc van den Linden. Luc zdobył 10 bramek i przyczynił się do wywalczenia swojego drugiego mistrzostwa Belgii. Następnie co roku był na tyle skuteczny, że zdobywał ponad 15 bramek w lidze. W 1991 roku miał ich na koncie 19 (najwięcej w drużynie), a w 1992 16. W 1993 roku kolejny raz został ze stołecznym klubem mistrzem kraju (w mistrzowskim sezonie strzelił 19 goli, znów najwięcej w drużynie), w 1994 roku wywalczył dublet i zdobył 25 bramek, ale został jedynie wicekrólem strzelców ligi, gdyż 6 bramek więcej zdobył belgijski Chorwat Josip Weber.

PSV Eindhoven

Latem 1994 Nilis postanowił wyjechać zagranicę i przyjął wówczas ofertę PSV Eindhoven. Do zespołu ściągnął go Aad de Mos, a piłkarze PSV mieli za zadanie przerwanie hegemonii Ajaksu Amsterdam i wywalczenie po 3 latach przerwy mistrzostwa Holandii. W sezonie 1994/95 Nilis stworzył atak z Brazylijczykiem Ronaldo. Sam zdobył 12 goli, ale to jego partner w ataku był największą gwiazdą zespołu i strzelając 30 bramek, został królem strzelców Eredivisie. PSV jednak nie wywalczyło mistrzostwa, podobnie jak rok później, ale Nilis osiągnął za to sukces indywidualny z 21 bramkami zostając najlepszym strzelcem ligi. Belg powtórzył ten sukces także w sezonie 1996/97, a dodatkowo po raz pierwszy wywalczył mistrzostwo Holandii z klubem z Eindhoven. W 1998 roku strzelił 13 bramek, ale rok późnej już 24, o 7 mniej od klubowego kolegi Ruuda van Nistelrooya, dzięki czemu został drugim strzelcem ligi. Jednak pomimo skuteczności obu napastników PSV zajęło dopiero 3. pozycję w lidze za Feyenoordem oraz Willem II Tilburg. W 2000 roku Nilis drugi i ostatni raz został mistrzem Holandii, a strzelił wtedy 19 bramek, tyle co kolega klubowy Arnold Bruggink i o 10 mniej od van Nistelrooya.

Aston Villa

W lipcu 2000 Nilisowi skończył się kontrakt z PSV i postanowił na zasadzie wolnego transferu przejść do angielskiej Aston Villi. W Premiership zawodnik zadebiutował 27 sierpnia 2000 w zremisowanym 1:1 meczu z Chelsea F.C. i już w debiucie zdobył gola. Wystąpił także w kolejnym ligowym meczu, przegranym 1:3 z Liverpoolem, a także w następnym, wygranym 2:1 z Ipswich Town. Jednak w tym ostatnim meczu zderzył się z bramkarzem rywali, Richardem Wrightem, w wyniku czego złamał nogę. Kontuzja okazała się na tyle groźna, ze Nilis musiał zakończyć piłkarską karierę. W momencie feralnego meczu liczył sobie 33 lata.

Kariera w liczbach

Sezon	Klub	Kraj	Rozgrywki	Mecze	Bramki
1984/85	KFC Winterslag	Belgia	Tweede Klasse	22	5
1985/86	KFC Winterslag	Belgia	Tweede Klasse	25	11
1986/87	RSC Anderlecht	Belgia	Eerste Klasse	16	5
1987/88	RSC Anderlecht	Belgia	Eerste Klasse	32	14
1988/89	RSC Anderlecht	Belgia	Eerste Klasse	33	19
1989/90	RSC Anderlecht	Belgia	Eerste Klasse	27	10
1990/91	RSC Anderlecht	Belgia	Eerste Klasse	30	19
1991/92	RSC Anderlecht	Belgia	Eerste Klasse	27	16
1992/93	RSC Anderlecht	Belgia	Eerste Klasse	29	19
1993/94	RSC Anderlecht	Belgia	Eerste Klasse	30	25
1994/95	PSV Eindhoven	Holandia	Eredivisie	30	12
1995/96	PSV Eindhoven	Holandia	Eredivisie	31	21
1996/97	PSV Eindhoven	Holandia	Eredivisie	26	21
1997/98	PSV Eindhoven	Holandia	Eredivisie	24	13
1998/99	PSV Eindhoven	Holandia	Eredivisie	27	24
1999/00	PSV Eindhoven	Holandia	Eredivisie	26	19
2000/01	Aston Villa	Anglia	Premiership	3	1
			Łącznie w Jupiler League	224	127
			Łącznie w Eredivisie	164	110
			Łącznie w Premiership	3	1

Kariera reprezentacyjna

W reprezentacji Belgii Nilis zadebiutował 26 marca 1988 roku w wygranym 3:0 meczu z Holandią, za selekcjonerskiej kadencji Guya Thysa. Swoją pierwszą bramkę w kadrze zdobył dopiero w swoim dwudziestym czwartym występie, 4 czerwca 1994 roku, a Belgia pokonała w sparingu Zambię 9:0. W tym samym roku został powołany przez selekcjonera Paula Van Himsta do kadry na finały Mistrzostw Świata w USA. Zagrał tam w trzech meczach: dwóch grupowych z Marokiem (1:0) oraz Arabią Saudyjską (0:1), a także przegranym 2:3 w 1/8 finału z Niemcami.

W 1998 roku Nilis pojechał na swój drugi wielki turniej, czyli Mistrzostwa Świata we Francji. W drużynie Georges’a Leekensa był zawodnikiem pierwszej jedenastki i zagrał we wszystkich meczach grupowych: z Holandią (0:0), z Meksykiem (2:2) oraz z Koreą Południową (1:1). W tym ostatnim strzelił gola na 1:0, jednak Belgia nie wyszła z grupy.

W 2000 roku gospodarzami Mistrzostw Europy była Belgia i Holandia. Robert Waseige powołał wówczas do kadry Nilisa, który był jednak rezerwowym dla pary napastników Branko Strupar – Émile Lokonda Mpenza. Zagrał we wszystkich trzech meczach, ale we dwóch pierwszych, wygranym 2:1 ze Szwecją oraz przegranym 0:2 z Włochami, a w ostatnim, przegranym 0:2 z Turcją został zmieniony przez Gilles’a De Bilde. Belgia zajęła dopiero 3. miejsce, nie awansując do dalszej fazy turnieju, a jak się później okazało, mecz z Turcją był jego ostatnim w reprezentacyjnej karierze. Łącznie w reprezentacji Belgii Nilis rozegrał 56 meczów i zdobył 10 bramek.

Sukcesy

• Mistrzostwo Belgii: 1987, 1991, 1993, 1994 z Anderlechtem
• Puchar Belgii: 1988, 1989, 1994 z Anderlechtem
• Mistrzostwo Holandii: 1997, 2000 z PSV
• Puchar Holandii: 1996 z PSV
• Król strzelców Eredivisie: 1996, 1997
• Piłkarz Roku w Holandii: 1995
• Udział w MŚ: 1994, 1998
• Udział w ME: 2000

Bibliografia

• Luc Nilis w bazie National Football Teams (ang.)