Luchów Dolny

Artykuł

50°19′9″N 22°38′21″E

- błąd

39 m

WD

50°19'0.1"N, 22°37'59.9"E, 50°19'8.65"N, 22°38'16.87"E

- błąd

14 m

Odległość

527 m

Luchów Dolny
wieś
Państwo

 Polska

Województwo

 lubelskie

Powiat

biłgorajski

Gmina

Tarnogród

Liczba ludności (2011)

607[1]

Strefa numeracyjna

84

Kod pocztowy

23-420[2]

Tablice rejestracyjne

LBL

SIMC

0901252

Położenie na mapie gminy Tarnogród
Mapa konturowa gminy Tarnogród, na dole po lewej znajduje się punkt z opisem „Luchów Dolny”
Położenie na mapie Polski
Położenie na mapie województwa lubelskiego
Mapa konturowa województwa lubelskiego, blisko dolnej krawiędzi znajduje się punkt z opisem „Luchów Dolny”
Położenie na mapie powiatu biłgorajskiego
Mapa konturowa powiatu biłgorajskiego, blisko dolnej krawiędzi nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Luchów Dolny”
Ziemia50°19′09″N 22°38′21″E/50,319167 22,639167

Luchów Dolny – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie biłgorajskim, w gminie Tarnogród[3][4].

Od XVI do XVIII w. wchodził w skład starostwa leżajskiego ziemi przemyskiej[5]. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zamojskiego. Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) liczyła 607 mieszkańców[1] i była trzecią co do wielkości miejscowością gminy Tarnogród. Wieś stanowi sołectwo - zobacz jednostki pomocnicze gminy Tarnogród[6].

Części miejscowości

Integralne części miejscowości: Luchów Dolny
SIMCNazwaRodzaj
0901269Zagrodyczęść miejscowości

Historia

Według pierwszej wzmianki z 1565 roku za Ożanną było łowisko Luchów, strzeżone przez służbę z Ożannej, która pobudowała domy stanowiące zalążek przyszłej wsi. W 1578 roku istniała już osada Luchów należąca do starostwa leżajskiego, w której było 20 zagrodników, 13 komorników, młyn i karczma oraz wyrabiano kamienie młyńskie. W 1588 roku tereny te otrzymał Jan Zamoyski, a w 1652 roku wieś odłączono od starostwa leżajskiego i utworzono tenutę luchowską. W 1657 roku wieś była zniszczona przez najazd Rakoczego. W 1766 roku tenutę luchowską otrzymał Adam Potocki. [7].

Wieś była wzmiankowana w regestrach poborowych, które zapisali poborcy podatkowi ziemi przemyskiej w 1589 roku. W Luchowie było 8 łanów kmiecych, młyn o dwóch kamieniach, cerkiew[8]. Następnie Luchów był wzmiankowany w rejestrach poborowych w latach: 1628[9], 1851[10], 1658[11] i 1674[12]. W 1674 roku w Luchowie było 25 domy (w tym 3 domy we folwarku zarządzanym przez Kwitowskiego).

W 1772 roku po I rozbiorze Polski Luchów wszedł w skład zaboru austriackiego, od 1809 roku Księstwa Warszawskiego i od 1815 roku Królestwa Polskiego. W latach 1810-1842 Luchów należał do powiatu tarnogrodzkiego, a następnie do powiatu zamojskiego. W 1866 roku wieś należała do gminy Wola Różaniecka i powiatu biłgorajskiego. Podczas I wojny światowej wieś była pod panowaniem austriackim. Od 1918 roku wieś należała do powiatu biłgorajskiego. W 1921 roku w Luchowie Dolnym było 142 domy[7].

14 września 1939 roku do Luchowa Dolnego wkroczyły wojska niemieckie, a 5 października 1939 roku po ustaleniu okupacyjnej granicy radziecko-niemieckiej wieś znalazła się pod okupacją niemiecką. Podczas pacyfikacji powiatu biłgorajskiego, 29 czerwca 1943 roku Niemcy wysiedlili większość Polaków na roboty przymusowe na Śląsk, a na ich miejsce osiedlono Niemców i Ukraińców. 22 lipca 1944 roku I Front Ukraiński wyzwolił wieś z pod okupacji niemieckiej, a w 1945 roku wysiedleni mieszkańcy powrócili do swoich domów[7].

Po reformie administracji Luchów Dolny w latach 1954-1960 należał do gromady Luchów Górny, a w latach 1960-1972 do gromady Wola Różaniecka. Od 1 stycznia 1973 roku wieś należy do Gminy Tarnogród. W 2010 roku utworzono Stowarzyszenia „Złota Nitka”[7].

Oświata

Początki szkolnictwa w Luchowie Dolnym sięgają czasu międzywojennego. W 1931 roku już od jakiegoś czasu była to szkoła 2-letnia, a nauczycielem pomocniczym został Tadeusz Zielonka[13]. W 1939 roku była to szkoła 4-klasowa w drewnianym budynku, a także wynajmowano prywatne domy do nauki szkolnej. Podczas okupacji do 1943 roku nauka odbywała się na tajnych kompletach. Po II wojnie światowej, szkoła została ponownie zorganizowana przez Helenę Baszkiewicz. W 1963 roku podjęto decyzję o budowie nowej szkoły, która została oddana do użytku w 1968 roku jako tzw. Tysiąclatka. W latach 1978-1981 szkoła była 3-letnia, a klasy IV-VIII były przeniesione do Zbiorczej Szkoły Gminnej w Tarnogrodzie. W 1981 roku szkoła stała się 8-letnia[14].

Urodzeni w Luchowie Dolnym

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ a b GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.
  2. ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 682 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
  3. ↑ TERYT (Krajowy Rejestr Urzędowego Podziału Terytorialnego Kraju). Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 2015-04-23].
  4. ↑ Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części. „Dziennik Ustaw”. Nr 29, poz. 200, s. 1867, 2013-02-15. Ministerstwo Administracji i Cyfryzacji. [dostęp 2015-04-23]. 
  5. ↑ Słownik historyczny miejscowości województwa zamojskiego (str. 135) [dostęp 2019-04-30]
  6. ↑ Jednostki pomocnicze gminy Tarnogród. Urząd Gminy Tarnogród. [dostęp 2015-08-03].
  7. ↑ a b c d Z dziejów Luchowa Dolnego
  8. ↑ Aleksander Jabłonowski. Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa Źródła dziejowe. Tom XVIII, część I. Polska XVI wieku pod względem geograficzno-statystycznym. Tom VII, część 1. Ziemie Ruskie, Ruś Czerwona (str. 23) [dostęp 2019-05-01]
    [Cytat:Luchow, lan 8, pop ½ lan., taber., mol. 2 rot., hort. c. agr. 24, inq. c. pec. 12, inq. paup. 24, hidraulus.]
  9. ↑ Zdzisław Budzyński i Kazimierz Przyboś. Polska południowo-wschodnia w epoce nowożytnej. Źródła dziejowe tom I, część 1. Rejestr poborowy ziemi przemyskiej 1628. Wydawnictwo WSP Rzeszów 1997 ISBN 83-87288-55-1 (str. 95)
    [Cytat: Luchow: de laneis 8 per gr 30; pop de medio laneo gr 15; idem de sinagoga fl. 2; taberna annualis gr 12; molendinum korzecznik 2 rotarum per gr 24; hortulani in agris residentes 24 per gr 6; inquilini pecora habentes 12 per gr 8; inquilini pauperes 24 per gr 2 ...............22/3/0]
  10. ↑ Zdzisław Budzyński i Kazimierz Przyboś. Polska południowo-wschodnia w epoce nowożytnej. Źródła dziejowe tom I, część 2. Rejestr poborowy ziemi przemyskiej 1651. Wydawnictwo WSP Rzeszów 1997 ISBN 83-87288-55-1 (str. 73)
    [Cytat: Luchow: de laneis 2 cum medio per gr 30, sinagoga, molendinum korecznik 2 rotharum gr 24, hortulani in agris 3 per gr 6, inqui[s. 30]linii pauperes 2 per gr 2, inquilini cum pecore 8 per gr 8, lanei 6, hortulani in agris 21, inquilini cum pecore 22, taberna annualis, hydraulus 1 desolati et abiurati ..............6/5/0]
  11. ↑ Zdzisław Budzyński i Kazimierz Przyboś. Polska południowo-wschodnia w epoce nowożytnej. Źródła dziejowe tom I, część 3. Rejestr poborowy ziemi przemyskiej 1658. Wydawnictwo WSP Rzeszów 2000 ISBN 83-87288-55-1 (str. 112)
    [Cytat: Luchow: de laneis 2 cum medio per gr 30, ecclesia libera, molendinum korecznik 2 rotarum gr 24, hortulani in agris 3 per gr 6, inquilini pauperes 9 per gr 2, inquilini cum pecore 8 per gr 8 ...............6/4/0[6/19/0]
    Lanei vero 6, hortulani in agris 20, inquilini 20, taberna annualis, hortulanus in agro 1, inquilini cum pecore 4, hidraulus seu d u d a desolati et abiurati ...........13/24/0    ]
  12. ↑ Zdzisław Budzyński i Kazimierz Przyboś. Polska południowo-wschodnia w epoce nowożytnej. Źródła dziejowe tom I, część 4. Rejestr pogłównego ziemi przemyskiej 1674 . Wydawnictwo WSP Rzeszów 2000 ISBN 83-87288-55-1 (str. 117)
    [Cytat: Luchow, ad capitaneatus lezaiscen[sem]: a praedium n[obi]lis Kwitowski, a persona sua, consortis in summa [fl.] .............3/0
    A personis subditorum romanorum utriusque sexus n[ume]ro viginti duo in summa fl. .............22/0    ]
  13. ↑ Rok III. Nr 7-8 (31-32). Dziennik Urzędowy Kuratorjum Okręgu Szkolnego Lubelskiego. Lublin, Lipiec-Sierpień 1931 r. (str. 199) [dostęp 2019-05-04]
  14. ↑ Historia Szkoły Podstawowej w Luchowie Dolnym

Linki zewnętrzne

Luchów, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. V: Kutowa Wola – Malczyce, Warszawa 1884, s. 459.

Gmina Tarnogród
Miasto
Wsie
Integralne części wsi

Herb Gminy Tarnogród

Media użyte na tej stronie