Lucie Šafářová
_(30063191738).jpg) | ||||||||||
| Państwo |  Czechy | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 4 lutego 1987 Brno | |||||||||
| Wzrost | 177 cm | |||||||||
| Masa ciała | 62 kg | |||||||||
| Gra | leworęczna, oburęczny backhand | |||||||||
| Status profesjonalny | 2002 | |||||||||
| Zakończenie kariery | 2019 | |||||||||
| Trener | Rob Steckley | |||||||||
| Gra pojedyncza | ||||||||||
| Wygrane turnieje | 7 WTA, 7 ITF | |||||||||
| Najwyżej w rankingu | 5 (14 września 2015) | |||||||||
| Australian Open | QF (2007) | |||||||||
| Roland Garros | F (2015) | |||||||||
| Wimbledon | SF (2014) | |||||||||
| US Open | 4R (2014, 2017) | |||||||||
| Gra podwójna | ||||||||||
| Wygrane turnieje | 15 WTA, 1 ITF | |||||||||
| Najwyżej w rankingu | 1 (21 sierpnia 2017) | |||||||||
| Australian Open | W (2015, 2017) | |||||||||
| Roland Garros | W (2015, 2017) | |||||||||
| Wimbledon | QF (2014, 2015, 2018) | |||||||||
| US Open | W (2016) | |||||||||
| Dorobek medalowy | ||||||||||
| ||||||||||
| Strona internetowa | ||||||||||
Lucie Šafářová (wym. [ˈlut͡sɪjɛ ˈʃafaːr̝ovaː]; ur. 4 lutego 1987 w Brnie) – czeska tenisistka, mistrzyni Australian Open 2015, French Open 2015, US Open 2016, Australian Open 2017 oraz French Open 2017 w grze podwójnej, finalistka French Open 2015 w grze pojedynczej, brązowa medalistka igrzysk olimpijskich z Rio de Janeiro (2016) w grze podwójnej, zdobywczyni Pucharu Federacji 2011, 2012, 2014 i 2015 wraz z drużyną Czech, liderka rankingu WTA deblistek od 21 sierpnia 2017 do 1 października 2017.
Šafářová w dotychczasowej karierze wygrała siedem turniejów gry pojedynczej i piętnaście gry podwójnej z cyklu WTA. Stała się znaną tenisistką po tym, jak w 2007 roku dwukrotnie wyeliminowała Francuzkę Amélie Mauresmo z turniejów wielkoszlemowych, między innymi w Melbourne, odbierając Mauresmo możliwość obrony tytułu. Kilkanaście dni po tym zwycięstwie pokonała Justine Henin w półfinale halowej imprezy w Paryżu i została jedną z czterech tenisistek, które ograły Belgijkę w tym sezonie.
Kariera tenisowa
Šafářová rozpoczęła treningi tenisowe już w wieku trzech lat. Pod okiem Jaroslava Bulanta osiągała sukcesy w rozgrywkach juniorskich. 14 października 2002 roku była ósmą juniorką świata w rankingu gry pojedynczej. W tym samym roku otrzymała status profesjonalny. W turniejach kobiecych mniejszej rangi (ITF) triumfowała pięciokrotnie. Po raz pierwszy miało to miejsce w 2004 roku w Bergamo, a po raz ostatni w 2005 w Prostějovie.
W tym samym sezonie po raz pierwszy starała się prawo udziału w turnieju głównym z cyklu WTA, ale zarówno na US Open, jak i w Filadelfii próby te nie powiodły się. Przełomowy w jej karierze był sezon 2005. Już w styczniu na podstawie miejsca rankingowego wystąpiła w imprezie w Auckland, pokonując w pierwszym spotkaniu Japonkę Yukę Yoshidę. Wkrótce brała udział w eliminacjach do wielkoszlemowego Australian Open 2005, odpadła jednak już na początku, przegrywając z Natalie Grandin. W lutym po raz pierwszy udało się jej przebrnąć kwalifikacje turniejowe; stało się to w Dosze. Trzy miesiące później nazwisko Šafářovej było już znane w całym tenisowym świecie. Czeszka zaskoczyła wszystkich, triumfując w turnieju WTA w portugalskim Estoril po uprzednim przebyciu eliminacji. Na listę jej pokonanych trafiły Ukrainka Kateryna Bondarenko, Hiszpanka Virginia Ruano Pascual, Holenderka Michaëlla Krajicek, Argentynka Gisela Dulko i w finale rozstawiona z numerem czwartym Chinka Li Na. Rankingowa pozycja Šafářovej nie wzrosła jednak zbytnio, do wielkoszlemowego French Open musiała się kwalifikować. Wygrała spotkania eliminacyjne, jednak w pierwszej rundzie uległa swojej rodaczce, Nicole Vaidišovej.
W czerwcu Šafářová wygrała kolejny turniej ITF w Prostějevie, po czym rozpoczęła sezon na kortach trawiastych. Młoda Czeszka sprawiła kolejną sensację, dochodząc w ’s-Hertogenbosch do finału, w którym nie sprostała Klárze Koukalovej. Odniosła jednak cenną wygraną nad Rosjanką Dinarą Safiną. Do wielkoszlemowego Wimbledonu przystępowała jako sześćdziesiąta zawodniczka świata, ale już w meczu otwarcia trafiła na Francuzkę Mary Pierce. Šafářová spadła nieco w klasyfikacjach światowych, ale to nie przeszkodziło jej zwyciężyć w niewielkich zawodach WTA w Forest Hills, w finale ogrywając Hinduskę Sanię Mirzę. Sezon zakończyła na drugiej rundzie w Hasselt, odnotowując w sumie siedemnaście porażek.
Na przełomie roku 2005 i 2006 wystąpiła w Pucharze Hopmana razem ze swoim narzeczonym, Tomášem Berdychem. Czescy reprezentanci nie wyszli jednak z rozgrywek grupowych.
Przebojem otworzyła sezon 2006, wygrywając w australijskim Gold Coast. W ćwierćfinale zwyciężyła najwyżej rozstawioną Szwajcarkę Patty Schnyder, a w finale Włoszkę Flavię Pennettę. Po serii pierwszych i drugich rund dobry wynik odniosła dopiero w Amelia Island, kończąc swój udział na półfinale. Przy okazji dopisała do swojej listy zwycięstwo nad Vaidišovą. W dalszej części roku była w gronie czterech najlepszych zawodniczek turnieju jedynie w Palermo. W listopadzie sklasyfikowana na czterdziestym pierwszym miejscu w rankingu.
Po słabym występie w Hobarcie na początku roku 2007 osiągnęła życiowy wynik – ćwierćfinał wielkoszlemowego Australian Open. Przegrała z Vaidišovą, ale w trzeciej rundzie wygrała z Francuzką Amélie Mauresmo, która broniła w Melbourne tytułu sprzed roku. Trzy tygodnie później doszła do finału w Paryżu, odnosząc serię imponujących wygranych. W gronie pokonanych przez Šafářovą znalazły się: Nicole Vaidišová, Swietłana Kuzniecowa i w półfinale liderka światowej klasyfikacji WTA, rozpoczynająca sezon z opóźnieniem właśnie w Paryżu, Belgijka Justine Henin. Po dramatycznym spotkaniu w drugiej rundzie Indian Wells Czeszka wygrała z Polką Agnieszką Radwańską. W sezonie kortów ziemnym była w półfinale w Estoril oraz trzeciej rundzie w Berlinie (pokonała Annę Czakwetadze). Podczas Roland Garros sprawiła sensację, po raz kolejny eliminując Amélie Mauresmo w turnieju wielkoszlemowym. Jak na ironię, także w trzeciej rundzie. Mauresmo może mówić o prawdziwej wielkoszlemowej klątwie Šafářovej. Tymczasem po występie w Paryżu Czeszka przestała osiągać dobre rezultaty, wkrótce zaczęły męczyć ją różnorodne kontuzje. Przedwcześnie zakończyła sezon turniejem w niemieckim Stuttgarcie na początku października, ulegając w pierwszej rundzie Danieli Hantuchovej.
Powróciła pod koniec grudnia 2007 w rozgrywkach Pucharu Hopmana, partnerując narzeczonemu, Tomášowi Berdychowi. Swój występ zakończyli na fazie grupowej. Następnie dotarła do 2 rundy turnieju WTA w Sydney, gdzie poddała mecz Belgijce Justine Henin. W Australian Open przegrała w 1 rundzie z Cataliną Castaño 1:6, 4:6.
Pod koniec sierpnia 2008 roku w świetnym stylu ponownie triumfowała w turnieju Forest Hills Tennis Classic rozgrywanym w Forest Hills, pokonując Akgul Amanmuradovą, Marinę Erakovic, Ivetę Benešovą i w finale Peng Shuai.
W 2012 roku doszła do finału turnieju w Charleston, w którym to przegrała z Amerykanką Sereną Williams 6:0, 6:1[1]. W tym samym turnieju, w grze podwójnej, w parze z Anastasiją Pawluczenkową odniosła swoje pierwsze zwycięstwo w deblu. W finale pokonały one Anabel Medinę Garrigues oraz Jarosławę Szwiedową 5:7, 6:4, 10-6[2].
W roku 2013 obroniła tytuł deblowy uzyskany w poprzedniej edycji zawodów w Charleston. Razem z Kristiną Mladenovic pokonały w finale parę Andrea Hlaváčková–Liezel Huber wynikiem 6:3, 7:6(6). W maju razem z Pawluczenkową triumfowały w Madrycie, gdzie w meczu mistrzowskim pokonały Carę Black i Marinę Erakovic 6:2, 6:4.
We wrześniu triumfowała w turnieju Bell Challenge 2013 w Québecu pokonując w finale Marinę Erakovic wynikiem 6:4, 6:3. Było to jej pierwsze zwycięstwo singlowe w turnieju WTA od pięciu lat.
W styczniu 2014 Czeszka w parze z Tímeą Babos pokonała w meczu finałowym zawodów w Sydney parę Sara Errani–Roberta Vinci wynikiem 7:5, 3:6, 10–7. Na Wimbledonie osiągnęła półfinał gry pojedynczej.
W sezonie 2015 Šafářová została mistrzynią Australian Open w konkurencji gry podwójnej. Razem z Bethanie Mattek-Sands pokonały w finale wynikiem 6:4, 7:6(5) Chan Yung-jan oraz Zheng Jie. Pod koniec lutego zwyciężyła w mocno obsadzonym turnieju w Dosze, gdzie w finale pokonała rozstawioną Wiktoryję Azarankę 6:4, 6:3. Razem z Mattek-Sands triumfowały również w Stuttgarcie, w meczu mistrzowskim wygrywając 6:4, 6:3 z Caroline Garcią i Katariną Srebotnik. Podczas French Open awansowała do finału zarówno singla, jak i debla. W grze pojedynczej pokonała m.in. Mariję Szarapową i Anę Ivanović, uległa zaś Serenie Williams 3:6, 7:6(2), 2:6. W grze podwójnej razem z Mattek-Sands zwyciężyły nad Casey Dellacquą i Jarosławą Szwiedową 3:6, 6:4, 6:2.
Życie prywatne
Lucie Šafářová przez wiele lat była partnerką życiową, a potem także narzeczoną czeskiego tenisisty, Tomáša Berdycha, z którym wspólnie reprezentowała kraj w rozgrywkach o Puchar Hopmana. Rozstali się jesienią 2011 roku. Jej rodzice noszą imiona Jana i Milan. Ma starszą siostrę Veronikę, również tenisistkę, jednak bez większych sukcesów. Mieszka w rodzinnym Brnie. Lucie posługuje się trzema językami: czeskim, niemieckim i angielskim.
Historia występów wielkoszlemowych
- Legenda
W, wygrany turniej
F, przegrana w finale
SF, przegrana w półfinale
QF, przegrana w ćwierćfinale
xR, przegrana w x rundzie
Qx, przegrana w x rundzie kwalifikacji
A, brak startu
Występy w grze pojedynczej
| Turniej | 2003 | 2004 | 2005 | 2006 | 2007 | 2008 | 2009 | 2010 | 2011 | 2012 | 2013 | 2014 | 2015 | 2016 | 2017 | 2018 | Tytuły | Z–P | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Australian Open | A | A | Q1 | 1R | QF | 1R | 3R | 1R | 3R | 1R | 2R | 3R | 1R | A | 2R | 3R | 0 / 12 | 14 – 12 | ||||||||
| French Open | A | A | 1R | 1R | 4R | 2R | 2R | 2R | 2R | 2R | 1R | 4R | F | 3R | 1R | 2R | 0 / 13 | 20 – 13 | ||||||||
| Wimbledon | A | A | 1R | A | 3R | 1R | 1R | 1R | 2R | 1R | 2R | SF | 4R | 4R | 2R | 3R | 0 / 13 | 18 – 13 | ||||||||
| US Open | A | Q2 | 1R | 2R | 3R | 1R | 1R | 1R | 3R | 3R | 2R | 4R | 1R | 2R | 4R | 1R | 0 / 14 | 16 – 14 | ||||||||
| Ranking na koniec roku | 533 | 185 | 50 | 41 | 24 | 65 | 42 | 33 | 25 | 17 | 29 | 17 | 9 | 63 | 30 | 0 / 52 | 68 – 52 | |||||||||
Występy w grze podwójnej
| Turniej | 2003 | 2004 | 2005 | 2006 | 2007 | 2008 | 2009 | 2010 | 2011 | 2012 | 2013 | 2014 | 2015 | 2016 | 2017 | 2018 | Tytuły | Z–P | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Australian Open | A | A | A | 1R | 1R | A | 3R | 1R | 2R | 1R | QF | QF | W | A | W | QF | 2 / 11 | 24 – 9 | |||||||||
| French Open | A | A | A | 1R | 1R | 1R | 2R | 2R | 3R | 1R | QF | 1R | W | 1R | W | 2R | 2 / 13 | 20 – 11 | |||||||||
| Wimbledon | A | A | 1R | A | 1R | 1R | 1R | 2R | 1R | 1R | 1R | QF | QF | 1R | 2R | QF | 0 / 13 | 11 – 12 | |||||||||
| US Open | A | A | 1R | 1R | 1R | 2R | 1R | 2R | 1R | 1R | 3R | 2R | A | W | SF | 2R | 1 / 13 | 16 – 12 | |||||||||
| Ranking na koniec roku | – | 456 | 511 | 785 | 881 | 91 | 120 | 149 | 134 | 59 | 18 | 29 | 4 | 7 | 6 | 5 / 50 | 71 – 44 | ||||||||||
Występy w grze mieszanej
| Turniej | 2003 | 2004 | 2005 | 2006 | 2007 | 2008 | 2009 | 2010 | 2011 | 2012 | 2013 | 2014 | 2015 | 2016 | 2017 | 2018 | Tytuły | Z–P | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Australian Open | A | A | A | 2R | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | 0 / 1 | 1 – 1 | |||||||||
| French Open | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | 0 / 0 | 0 – 0 | |||||||||
| Wimbledon | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | 3R | A | A | 0 / 1 | 1 – 1 | |||||||||
| US Open | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | 0 / 0 | 0 – 0 | |||||||||
| 0 / 2 | 2 – 2 | ||||||||||||||||||||||||||
Finały turniejów WTA
| Legenda | |
|---|---|
| Wielki Szlem | |
| Igrzyska olimpijskie | |
| WTA Tour Championships | |
| 1988 – 2008 | |
| Kategoria I | |
| Kategoria II | |
| Kategoria III | |
| Kategoria IV | |
| Kategoria V | |
| 2009 – 2020 | |
| WTA Premier Mandatory | |
| WTA Premier 5 | |
| WTA Premier | |
| WTA International Series | |
| WTA 125K series (2012–2020) | |
Gra pojedyncza 17 (7–10)
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwniczka | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwyciężczyni | 1. | 1 maja 2005 | Estoril | Ceglana |  Li Na | 6:7(4), 6:4, 6:3 |
| Finalistka | 1. | 18 czerwca 2005 | ’s-Hertogenbosch | Trawiasta | Klára Koukalová | 6:3, 2:6, 2:6 |
| Zwyciężczyni | 2. | 20 sierpnia 2005 | Forest Hills | Twarda |  Sania Mirza | 3:6, 7:5, 6:4 |
| Zwyciężczyni | 3. | 7 stycznia 2006 | Gold Coast | Twarda |  Flavia Pennetta | 6:3, 6:4 |
| Finalistka | 2. | 5 lutego 2007 | Paryż | Dywanowa (hala) |  Nadieżda Pietrowa | 6:4, 1:6, 4:6 |
| Zwyciężczyni | 4. | 23 sierpnia 2008 | Forest Hills | Twarda | Peng Shuai | 6:4, 6:2 |
| Finalistka | 3. | 20 września 2009 | Québec | Dywanowa (hala) |  Melinda Czink | 6:4, 3:6, 5:7 |
| Finalistka | 4. | 14 lutego 2010 | Paryż | Twarda (hala) | Jelena Diemientjewa | 7:6(5), 1:6, 4:6 |
| Finalistka | 5. | 6 marca 2011 | Kuala Lumpur | Twarda |  Jelena Dokić | 6:2, 6:7(9), 4:6 |
| Finalistka | 6. | 11 czerwca 2011 | Kopenhaga | Twarda (hala) |  Caroline Wozniacki | 1:6, 4:6 |
| Finalistka | 7. | 7 kwietnia 2012 | Charleston | Ceglana |  Serena Williams | 0:6, 1:6 |
| Zwyciężczyni | 5. | 15 września 2013 | Québec | Dywanowa (hala) |  Marina Erakovic | 6:4, 6:3 |
| Zwyciężczyni | 6. | 28 lutego 2015 | Doha | Twarda |  Wiktoryja Azaranka | 6:4, 6:3 |
| Finalistka | 8. | 6 czerwca 2015 | French Open | Ceglana | Serena Williams | 3:6, 7:6(2), 2:6 |
| Finalistka | 9. | 29 sierpnia 2015 | New Haven | Twarda | Petra Kvitová | 7:6(6), 2:6, 2:6 |
| Zwyciężczyni | 7. | 30 kwietnia 2016 | Praga | Ceglana | Samantha Stosur | 3:6, 6:1, 6:4 |
| Finalistka | 10. | 26 lutego 2017 | Budapeszt | Twarda (hala) | Tímea Babos | 7:6(4), 4:6, 3:6 |
Gra podwójna 20 (15–5)
Występy w Turnieju Mistrzyń
W grze pojedynczej
| Rok | Rezultat | Rywalka | Wynik |
| 2015 | Faza grupowa |  Garbiñe Muguruza Petra Kvitová Angelique Kerber | 3:6, 6:7(4) 5:7, 5:7 6:4, 6:3 |
W grze podwójnej
| Rok | Rezultat | Partnerka | Przeciwniczki | Wynik |
| 2015 | Faza grupowa | Bethanie Mattek-Sands |  Chan Hao-ching Chan Yung-jan Caroline Garcia Katarina Srebotnik Garbiñe Muguruza Carla Suárez Navarro | 2:6, 2:6 2:6, 0:3 krecz 6:3, 7:6(1) |
| 2016 | Finał | Bethanie Mattek-Sands | Jekatierina Makarowa Jelena Wiesnina | 6:7(5), 3:6 |
| 2017 | wycofanie | Bethanie Mattek-Sands | nie wystąpiły z powodu kontuzji Mattek-Sands | |
Przypisy
- ↑ Serena Sends Message, Wins 40th WTA Title (ang.). wtatennis.com, 2012-04-08. [dostęp 2012-04-09].
- ↑ Pavlyuchenkova & Safarova Tested En Route to Title (ang.). wtatennis.com, 2012-04-08. [dostęp 2012-04-09].
Bibliografia
- Profil na stronie WTA, Women’s Tennis Association [dostęp 2013-08-29] (ang.).
- Profil na stronie ITF, International Tennis Federation [dostęp 2013-08-29] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Billie Jean King, Billie Jean King Cup [dostęp 2013-08-29] (ang.).
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports - Tennis. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
The Flag of India. The colours are saffron, white and green. The navy blue wheel in the center of the flag has a diameter approximately the width of the white band and is called Ashoka's Dharma Chakra, with 24 spokes (after Ashoka, the Great). Each spoke depicts one hour of the day, portraying the prevalence of righteousness all 24 hours of it.
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
Flag of New Zealand. Specification: http://www.mch.govt.nz/nzflag/description.html , quoting New Zealand Gazette, 27 June 1902.
Autor: Pedro A. Gracia Fajardo, escudo de Manual de Imagen Institucional de la Administración General del Estado, Licencja: CC0
Flaga Hiszpanii
.svg)
Chinese Taipei Olympic Flag. According to the official website of Chinese Taipei Olympic Committee, Blue Sky(circle) & White Sun(triangles) above the Olympic rings is neither the National Emblem of the Republic of China, nor the Party Emblem of Kuomintang (KMT), but a design in between, where the triangles do not extend to the edge of the blue circle, as registered at International Olympic Committee in 1981 and digitally rendered in 2013. Besides, the blue outline of the five-petaled plum blossom is broader than the red one. Moreover, the CMYK code of the blue one and the Blue Sky & White Sun is "C100-M100-Y0-K0", and different from the Olympic rings (C100-M25-Y0-K0). Note that it's the only version recognized by IOC.
