Lucjan Kaszycki

Lucjan Kaszycki
Data i miejsce urodzenia

27 września 1932
Kraków

Data i miejsce śmierci

5 maja 2021
Warszawa

Zawód, zajęcie

kompozytor, aranżer, wykładowca akademicki

Tytuł naukowy

profesor sztuk muzycznych

Alma Mater

Państwowa Wyższa Szkoła Muzyczna w Krakowie

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”

Lucjan Marian Kaszycki, ps. „Jean Clero” (ur. 27 września 1932 w Krakowie[1], zm. 5 maja 2021 w Warszawie[2]) – polski kompozytor, aranżer, publicysta muzyczny, pedagog, profesor sztuk muzycznych.

Życiorys

Ukończył szkołę muzyczną I stopnia w Nowym Targu w klasie Heleny Szkielskiej. W 1951 zdał maturę w Liceum im. Seweryna Goszczyńskiego w Nowym Targu. Następnie ukończył studia na Wydziale Kompozycji Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Krakowie, w klasie Stanisława Wiechowicza. Już w trakcie studiów rozpoczął pracę jako kierownik muzyczny w krakowskim Teatrze Groteska (1954–1958). Tworzył też własne kompozycje, otrzymał wyróżnienie za utwór Scherzo symfoniczne na Międzynarodowym Konkursie Kompozytorskim, a także drugą nagrodę za kompozycję Passacaglia, którą napisał na wielką orkiestrę symfoniczną. Po ukończeniu studiów pracował jako nauczyciel w liceum muzycznym, a potem wykładał kompozycję muzyczną w krakowskiej PWSM. Wykształcił takich muzyków jak Jan Jarczyk, Ryszard Szeremeta, Andrzej Zarycki, Andrzej Zieliński i inni. Okazjonalnie występował jako ekspert w zakresie tematów muzycznych w Wielkiej grze. W 1976 wykładał na warsztatach jazzowych „Radost '76” w Mąchocicach koło Kielc; był współscenarzystą poświęconego temu wydarzeniu filmu dokumentalnego Gramy standard! w reżyserii Andrzeja Wasylewskiego[3].

W 1974 zamieszkał w Warszawie, na tamtejszej Akademii Muzycznej obejmował stanowiska docenta (1983), a następnie profesora (1990). W 2002 otrzymał tytuł profesora sztuk muzycznych[4]. W latach 1974–1977 pracował jako kierownik Redakcji Muzycznej Programu III Polskiego Radia. W 1985 zajął się realizacją muzyki rozrywkowej, elektronicznej i komputerowej we własnym studiu. W 1992 założył pierwszą w Polsce Szkołę Zawodową Muzyki Rozrywkowej.

Był twórcą muzyki do około 150 spektakli teatralnych (wystawianych m.in. w teatrach Krakowa, Warszawy, Gdyni, Poznania), do ponad 40 filmów, m.in. do Pożegnania (1958), Gangsterów i filantropów (1962) i Jak być kochaną (1962)[2], a także do pieśni do wierszy George’a Byrona, Williama Shakespeare’a, François Villona oraz Tadeusza Gajcego. W latach 1967–1972 prowadził Zespół Organowy Rozgłośni Polskiego Radia w Krakowie. Jego piosenki śpiewali m.in. Sława Przybylska, Hanna Rek, Piotr Szczepanik, Ewa Demarczyk, Joanna Rawik[5] i Irena Santor.

Odznaczenia i wyróżnienia

Odznaczony m.in. Krzyżem Kawalerskim (2002)[6] i Oficerskim (2011)[7] Orderu Odrodzenia Polski. W 2013 został odznaczony Srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”[8].

Twórczość

Piosenki z muzyką Lucjana Kaszyckiego

  • Chciałabym
  • Cztery zielone słonie
  • Głogi
  • Idzie drogą jesień
  • Ja mam szczęście do wszystkiego
  • Już czeka utarty mak
  • Ktoś zadrwił z nas
  • Lubię te moje smutki
  • Niby nic
  • Nie chodź tą ulicą
  • Nie twoje kroki
  • Nocą na Kanoniczej
  • Od brzegu do brzegu
  • Osobni
  • Pamiętasz, była jesień
  • Piosenka o wieczornym gościu
  • Stary malarz
  • Tańczy Józefinka
  • To wszystko z nudów
  • W blasku słońca
  • Zatrzymaj wóz

Inne kompozycje

  • Czarodziejski pierścień (musical dla dzieci, 1986)
  • Diabły warszawskie (musical dla młodzieży, 1987)
  • Dziadek do orzechów[9] (bajka muzyczna, 1989)
  • Gdzieś w niedorzeczu Wisełki (musical, 1969)
  • Kwiat paproci (musical dla młodzieży, 1989)
  • Meridian (musical dla dzieci, 2004)
  • Słomkowy kapelusz (musical, 1968)
  • Tajemnicza pozytywka, czyli jak zwabić starszą panią (musical, 1963)
  • W krainie wiatru, srebrnych jezior i jaskiń (baśń muzyczna, 2000)
  • Wampuka (opera buffa, 1983)
  • Wyczaruję ci bajkę[10] (piosenki dla dzieci, 1984)

Przypisy

  1. ↑ Józef M. Chomiński: Słownik muzyków polskich. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1967, s. 319.
  2. ↑ a b Lucjan Kaszycki w bazie filmpolski.pl. [dostęp 2021-05-06].
  3. ↑ Gramy Standard! w bazie filmpolski.pl [dostęp 2021-05-06].
  4. ↑ Prof. przew. kwal. I Lucjan Kaszycki, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [online] [dostęp 2012-05-06].
  5. ↑ Klasyczny kompozytor… muzyki rozrywkowej. Z Lucjanem Kaszyckim rozmawia Andrzej Pacuła. „Piosenka – Rocznik kulturalny”. Nr 3, s. 119, 2015. 
  6. ↑ M.P. z 2002 r. nr 18, poz. 308
  7. ↑ M.P. z 2011 r. nr 47, poz. 528
  8. ↑ Medal Zasłużony Kulturze – Gloria Artis. mkidn.gov.pl. [dostęp 2022-04-04].
  9. ↑ Dziadek do orzechów. KPPG. [dostęp 2021-05-07].
  10. ↑ Wyczaruję ci bajkę. KPPG. [dostęp 2021-05-07].

Bibliografia

  • Ryszard Wolański: Leksykon Polskiej Muzyki Rozrywkowej. Warszawa: Agencja Wydawnicza MOREX, 1995, s. 88–89. ISBN 83-86848-05-7.
  • Lucjan Kaszycki w serwisie Culture.pl. [dostęp 2012-05-05].

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

POL Srebrny Medal Zasłużony Kulturze Gloria Artis BAR.png
Baretka Srebrnego Medalu "Zasłużony Kulturze - Gloria Artis"