Lucjan Kaznowski

Lucjan Kaznowski
Data i miejsce urodzenia

11 lutego 1890
Święcica

Data i miejsce śmierci

17 marca 1955
Puławy

Zawód, zajęcie

biolog, botanik, fitopatolog

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości Medal 10-lecia Polski Ludowej Medal Srebrny za Długoletnią Służbę

Lucjan Kaznowski (ur. 11 lutego 1890 w Święcicy, zm. 17 marca 1955 w Puławach) – polski biolog, botanik, fitopatolog i hodowca roślin.

Życiorys

Syn Konstantego Kaznowskiego (administratora rolnego i powstańca styczniowego) oraz Felicji Świątkowskiej, brat Kazimierza Kaznowskiego. Ukończył Wydział Rolny Szkoły Handlowej Edwarda Rontalera w Warszawie w 1909 oraz Wydział Rolny Instytutu Politechnicznego w Kijowie w 1914. Doktorat z nauk rolnych uzyskał w 1925 na SGGW w Warszawie, a w rok później (1926) obronił pracę habilitacyjną na tejże uczelni, uzyskując stopień docenta z zakresu hodowli i chorób roślin wraz z veniam legendi. Kierownik Działu Roślin Pastewnych[1], a następnie w latach 1937–1939 i 1945–1951 także dyrektor Państwowego Instytutu Naukowego Gospodarstwa Wiejskiego (PINGW) w Puławach. Po reorganizacji Instytutu w 1951 objął stanowisko wicedyrektora Instytutu Hodowli i Aklimatyzacji Roślin, nadal kierując Działem Roślin Pastewnych[2].

Od 1945 profesor fitopatologii i uprawy roślin UMCS w Lublinie, od 1952 członek korespondent PAN[3]. Wyhodował cenne odmiany uprawne roślin pastewnych (peluszki, lucerny, kukurydzy, rącznika), rozpowszechnił cenne odmiany tytoniu i wyhodował jego nowe odmiany.

Autor ok. 60 prac naukowych oraz kilkunastu rozdziałów w podręcznikach akademickich: Szczegółowa uprawa roślin i Agrotechnika. Kierownik 42 prac magisterskich, promotor kilku przewodów doktorskich, opiekun naukowy późniejszych profesorów i docentów. Najwybitniejsi uczniowie: Antonina Rumińska, Jerzy Korohoda, A. Rogoziński, J. Berbeć, W. Kulpa, S. Bawolski.

Członek tajnej organizacji PPS (1910–1916), uczestnik wojny obronnej w Lubelskim Ochotniczym Dywizjonie Jazdy (1920–1921), dwukrotnie aresztowany (1940 i 1944) i ciężko pobity przez gestapo.

Zmarł 17 marca 1955 w Puławach. Pochowany na Cmentarzu Parafii Miłosierdzia Bożego w Puławach (sektor A-II-87)[4].

Ordery i odznaczenia

Przypisy

  1. ↑ a b M.P. z 1932 r. nr 259, poz. 297 „za zasługi na polu pracy zawodowej”.
  2. ↑ Rolniczy Magazyn Elektroniczny, cbr.gov.pl [dostęp 2020-10-02].
  3. ↑ Członkowie PAN: Skorowidz
  4. ↑ Cmentarz parafii Miłosierdzia Bożego w Puławach - wyszukiwarka
  5. ↑ M.P. z 1955 r. nr 52, poz. 546 „za wybitne zasługi w dziedzinie nauki i upowszechnienia wiedzy rolniczej”.
  6. ↑ M.P. z 1936 r. nr 263, poz. 468 „za zasługi w służbie państwowej”.
  7. ↑ a b Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest? Uzupełnienia i sprostowania. Warszawa: Wydawnictwo Głównej Księgarni Wojskowej, 1939, s. 135. [dostęp 2021-01-21].
  8. ↑ M.P. z 1955 r. nr 112, poz. 1450 - Uchwała Rady Państwa z dnia 14 stycznia 1955 r. nr 0/126 - na wniosek Prezesa Polskiej Akademii Nauk.

Bibliografia

Media użyte na tej stronie