Lucjan Miładowski
 kpt. Lucjan Miładowski (1933) | |
 major piechoty | |
| Data i miejsce urodzenia | 29 sierpnia 1897 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 18 kwietnia 1975 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | 21 Pułk Piechoty |
| Stanowiska | referent, adiutant |
| Odznaczenia | |
        | |
Lucjan Miładowski (ur. 29 sierpnia 1897 w Sokołówce k. Grodna, zm. 18 kwietnia 1975 w Edynburgu) – major piechoty Wojska Polskiego.
Życiorys
Był uczestnikiem III powstania śląskiego, od grudnia 1920 do 1 lipca 1921 roku członkiem Grupy Wawelberga. W 1923 roku pełnił służbę w 21pułku piechoty w Warszawie[1]. W styczniu 1925 roku został przydzielony do Biura Ścisłej Rady Wojennej[2], a następnie przeniesiony służbowo do Gabinetu Ministra Spraw Wojskowych.
Był uwikłany w niewyjaśnioną sprawę „zaginięcia” generała brygady Włodzimierza Zagórskiego.
W grudniu 1926 roku został przydzielony do Samodzielnego Referatu Personalnego przy Generalnym Inspektorze Sił Zbrojnych na stanowisko referenta[3]. Awans na kapitana otrzymał ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1927 roku. Na początku 1935 został wyznaczony na stanowisko adiutanta Generalnego Inspektora Sił Zbrojnych marszałka Józefa Piłsudskiego[4]. 27 czerwca 1935 roku został awansowany na majora ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1935 roku i 51. lokatą w korpusie oficerów piechoty[5]. Z dniem 1 sierpnia 1935 roku został przydzielony do Prezydium Rady Ministrów na sześciomiesięczną praktykę[6]. Później został przeniesiony w stan spoczynku[7].
Po odejściu z wojska pracował w Dyrekcji Okręgu Poczt i Telegrafów w Warszawie. We wrześniu 1939 roku przekroczył granicę. Przez Rumunię przedostał się do Francji a stamtąd do Anglii. Po wojnie osiadł w Szkocji w Edynburgu gdzie zmarł 18 kwietnia 1975 roku i tam został pochowany na cmentarzu Mount Wernon.
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari[8] nr 7826
- Krzyż Niepodległości z Mieczami (20 stycznia 1931)[9]
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (16 marca 1934)[10]
- Srebrny Krzyż Zasługi (3 sierpnia 1928)[11][8]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921[12]
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości[12]
- Odznaka Pamiątkowa Generalnego Inspektora Sił Zbrojnych (12 maja 1936)
- Krzyż Oficerski Orderu Krzyża Orła (Estonia, 1937)[7]
Przypisy
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 433.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 30 stycznia 1925 roku, s. 47.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 55 z 31 grudnia 1926 roku, s. 457.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 21 marca 1935 roku, s. 30.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 28 czerwca 1935 roku, s. 67.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 31 sierpnia 1935 roku, s. 102.
- ↑ a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 11 listopada 1937 roku, s. 38.
- ↑ a b Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 62.
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 18, poz. 31 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
- ↑ M.P. z 1934 r. nr 64, poz. 96 „za zasługi na polu organizacji wojska”.
- ↑ M.P. z 1928 r. nr 178, poz. 387 „za zasługi na polu organizacji i administracji wojska”.
- ↑ a b Na podstawie fotografii [1].
Bibliografia
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2019-02-09].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
Linki zewnętrzne
Media użyte na tej stronie
Baretka Orderu Krzyża Orła 4 klasy
Naramiennik majora Wojska Polskiego (1919-39).
Autor: Brak, Licencja: CC0
Lucjan Miładowski - kapitan - referent Samodzielnego Referatu Personalnego przy GISZ