Lucjan Motyka

Lucjan Motyka
Data i miejsce urodzenia	4 maja 1915 ; Kraków, Austro-Węgry
Data i miejsce śmierci	22 listopada 2006 ; Warszawa, Polska
	Minister kultury i sztuki
Okres	od 12 grudnia 1964; do 26 października 1971
Przynależność polityczna	Polska Zjednoczona Partia Robotnicza
Poprzednik	Tadeusz Galiński
Następca	Czesław Wiśniewski (p.o.)
	Ambasador PRL w Czechosłowacji
Okres	od 25 listopada 1971; do 29 kwietnia 1975
Poprzednik	Włodzimierz Janiurek
Następca	Jan Mitręga
	Ambasador PRL w Bułgarii
Okres	od 1978; do 1980
Poprzednik	Jerzy Muszyński
Następca	Władysław Napieraj
	Odznaczenia

Lucjan Motyka (ur. 4 maja 1915 w Krakowie, zm. 22 listopada 2006 w Warszawie) – polski działacz młodzieżowy i związkowy, polityk socjalistyczny, minister kultury i sztuki (1964–1971), ambasador PRL w Czechosłowacji (1971–1975), Bułgarii (1978–1980) i Szwajcarii (1980–1983), poseł do Krajowej Rady Narodowej, na Sejm Ustawodawczy oraz na Sejm PRL I, II, III, IV, V i VII kadencji. Budowniczy Polski Ludowej.

Życiorys

Posiadał wykształcenie średnie. Od 1931 robotnik budowlany, działacz młodzieżowy i związkowy, m.in. Związku Zawodowego Transportowców i Towarzystwa Uniwersytetu Robotniczego, od tego samego roku także działacz Polskiej Partii Socjalistycznej, w 1937 osadzony przez sześć miesięcy w obozie w Berezie Kartuskiej. Podczas okupacji niemieckiej pracował w Wieliczce, jednocześnie działał w konspiracji. W latach 1943–1944 przebywał w obozie koncentracyjnym w Auschwitz.

Od kwietnia do listopada 1945 I sekretarz Wojewódzkiego Komitetu „lubelskiej” PPS w Krakowie, w latach 1945–1947 sekretarz Komitetu Centralnego Związków Zawodowych. Od 1947 do 1948 był przewodniczącym Centralnego Komitetu Organizacji Młodzieży Towarzystwa Uniwersytetu Robotniczego. W latach 1948–1949 był sekretarzem generalnym Związku Młodzieży Polskiej. W latach 1949–1950 był dyrektorem Głównego Urzędu Kultury Fizycznej, a w latach 1950–1951 był przewodniczącym Głównego Komitetu Kultury Fizycznej. Od 1951 pracował w Ministerstwie Kultury i Sztuki, początkowo jako dyrektor departamentu, a następnie dyrektor Centralnego Zarządu Sztuk Plastycznych i Wystaw. W latach 1955–1957 podsekretarz stanu w Ministerstwie Kultury i Sztuki.

W 1948 wraz z PPS przystąpił do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. W latach 1948–1980 był członkiem Komitetu Centralnego PZPR. Zaliczany do byłych członków PPS zbliżonych do „puławian” podczas walki o władzę w kierownictwie PZPR w latach pięćdziesiątych^[1]. Od lutego 1957 do grudnia 1964 był I sekretarzem Komitetu Wojewódzkiego PZPR w Krakowie.

Od 12 grudnia 1964 do 26 października 1971 był ministrem kultury i sztuki w trzecim i czwartym rządzie Józefa Cyrankiewicza oraz w rządzie Józefa Cyrankiewicza i Piotra Jaroszewicza. Członek Ogólnopolskiego Komitetu Frontu Jedności Narodu w 1968^[2]. W czerwcu 1968 wszedł w skład Komitetu Honorowego obchodów 500. rocznicy urodzin Mikołaja Kopernika^[3]. W latach 1945–1972 i 1976–1980 był posłem do Krajowej Rady Narodowej, na Sejm Ustawodawczy oraz na Sejm PRL I, II, III, IV, V i VII kadencji, w latach 1946–1947 przewodniczący Komisji Administracji i Bezpieczeństwa KRN.

Od 1971 do 1975 był ambasadorem PRL w Pradze. Następnie w latach 1975–1977 był kierownikiem Wydziału Kultury KC PZPR. W latach 1978–1980 był ambasadorem w Sofii, a od 1980 do 1983 w Bernie.

W latach 1986–1989 członek Rady Konsultacyjnej przy Przewodniczącym Rady Państwa Wojciechu Jaruzelskim. Był długoletnim członkiem Komitetu Redakcyjnego kwartalnika KC PZPR „Z Pola Walki” oraz członkiem Rady Naczelnej i Zarządu Głównego Związku Bojowników o Wolność i Demokrację. W latach 1985–1990 wiceprezes Zarządu Głównego ZBoWiD. Członek Rady Ochrony Pomników Walki i Męczeństwa (w latach 1988–1990 Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa)^[4]. Wieloletni przewodniczący Towarzystwa Opieki nad Oświęcimiem. 28 listopada 1988 wszedł w skład Honorowego Komitetu Obchodów 40-lecia Kongresu Zjednoczeniowego PPR-PPS – powstania PZPR^[5].

W 1946 odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski^[6], a w 1980 Orderem Budowniczych Polski Ludowej^[7]. Otrzymał także między innymi Krzyż Komandorski, Oficerski (1946)^[8] i Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Order Krzyża Grunwaldu III klasy (1946)^[9], Order Sztandaru Pracy I klasy^[10], Medal im. Ludwika Waryńskiego w 1986^[11] oraz Medal 10-lecia Polski Ludowej (1955)^[12], a w 1965 otrzymał krzyż Wielkiego Oficera Orderu Zasługi Republiki Włoskiej^[13]^[14].

Był żonaty z Anielą Zdzisławą z domu Kieres (1921–2003). Pochowany na cmentarzu Powązki Wojskowe w Warszawie (kwatera H-16-4)^[15].

Przypisy

↑ Październik i „Mała stabilizacja”. W: Jerzy Eisler: Zarys dziejów politycznych Polski 1944–1989. Warszawa: POW „BGW”, 1992, s. 62. ISBN 83-7066-208-0.
↑ „Trybuna Robotnicza”, nr 133 (7571) 5 czerwca 1968, s. 2.
↑ „Urania”, miesięcznik Polskiego Towarzystwa Miłośników Astronomii, nr 3, marzec 1969, s. 84.
↑ Skład Rady Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa 1988–2011. radaopwim.gov.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-11-17)]., radaopwim.gov.pl
↑ „Trybuna Robotnicza”, nr 277, 29 listopada 1988, s. 5.
↑ M.P. z 1947 r. Nr 27
↑ Lista osób odznaczonych w Belwederze. „Nowiny”, s. 2, Nr 159 z 23 lipca 1980.
↑ M.P. z 1947 r. nr 27, poz. 194
↑ M.P. z 1947 r. nr 51, poz. 237
↑ Profil na stronie Biblioteki Sejmowej
↑ „Życie Partii”, styczeń–marzec 1987, s. 55.
↑ M.P. z 1955 r. nr 101, poz. 1400
↑ Order Odrodzenia dla G. Saragata. Odznaczenia włoskie dla przywódców polskich. „Dziennik Polski”. 246, s. 1, 16 października 1965.
↑ Dettaglio decorato. (wł.)
↑ Wyszukiwarka grobów w Warszawie

Bibliografia

Leksykon historii Polski, Wydawnictwo Wiedza Powszechna, Warszawa 1995
Mała Encyklopedia Sportu (tom 2) z 1986
T. Mołdawa, Ludzie władzy 1944–1991, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1991, s. 400
Pamięć wiecznie żywa. 40 lat działalności Rady Ochrony Pomników Walki i Męczeństwa, Rada Ochrony Pomników Walki i Męczeństwa, Warszawa 1988
J. Stroynowski (red.), Who is who in the Socialist countries of Europe : a biographical encyclopedia of more than 12,600 leading personalities in Albania, Bulgaria, Czechoslovakia, German Democratic Republic, Hungary, Poland, Romania, Yugoslavia 1989, tom 3, K.G. Saur Pub., 1989
„Za Wolność i Lud”, 4 maja 1985, nr 18 (1115), s. 9
„Za Wolność i Lud”, 4 lutego 1984, nr 5 (1050), s. 4

[1] Październik i „Mała stabilizacja”. W: Jerzy Eisler: Zarys dziejów politycznych Polski 1944–1989. Warszawa: POW „BGW”, 1992, s. 62. ISBN 83-7066-208-0.

[2] „Trybuna Robotnicza”, nr 133 (7571) 5 czerwca 1968, s. 2.

[3] „Urania”, miesięcznik Polskiego Towarzystwa Miłośników Astronomii, nr 3, marzec 1969, s. 84.

[4] Skład Rady Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa 1988–2011. radaopwim.gov.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-11-17)]., radaopwim.gov.pl

[5] „Trybuna Robotnicza”, nr 277, 29 listopada 1988, s. 5.

[6] M.P. z 1947 r. Nr 27

[7] Lista osób odznaczonych w Belwederze. „Nowiny”, s. 2, Nr 159 z 23 lipca 1980.

[8] M.P. z 1947 r. nr 27, poz. 194

[9] M.P. z 1947 r. nr 51, poz. 237

[10] Profil na stronie Biblioteki Sejmowej

[11] „Życie Partii”, styczeń–marzec 1987, s. 55.

[12] M.P. z 1955 r. nr 101, poz. 1400

[13] Order Odrodzenia dla G. Saragata. Odznaczenia włoskie dla przywódców polskich. „Dziennik Polski”. 246, s. 1, 16 października 1965.

[14] Dettaglio decorato. (wł.)

[15] Wyszukiwarka grobów w Warszawie

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

Navigation

Nawigacja

Portale tematyczne

Lucjan Motyka

Życiorys

Przypisy

Bibliografia

Media użyte na tej stronie


Data i miejsce urodzenia	4 maja 1915 Kraków, Austro-Węgry
Data i miejsce śmierci	22 listopada 2006 Warszawa, Polska
Minister kultury i sztuki
Okres	od 12 grudnia 1964 do 26 października 1971
Przynależność polityczna	Polska Zjednoczona Partia Robotnicza
Poprzednik	Tadeusz Galiński
Następca	Czesław Wiśniewski (p.o.)
Ambasador PRL w Czechosłowacji
Okres	od 25 listopada 1971 do 29 kwietnia 1975
Poprzednik	Włodzimierz Janiurek
Następca	Jan Mitręga
Ambasador PRL w Bułgarii
Okres	od 1978 do 1980
Poprzednik	Jerzy Muszyński
Następca	Władysław Napieraj
Odznaczenia