Lucjan Orkisz

Grób Lucjana Orkisza na Cmentarzu Rakowickim (pas 48)

Lucjan Orkisz (ur. w grudniu 1899 w Krakowie, zm. 17 sierpnia 1973)[1] – polski astronom, pierwszy polski odkrywca komety, którą później nazwano jego imieniem (C/1925 G1 (Orkisz)). Swojego odkrycia dokonał 3 kwietnia 1925 podczas przeglądu nieba przy użyciu lunety Merza. Był to obiekt ósmej wielkości gwiazdowej (czyli około 6 razy ciemniejszy od najsłabszych gwiazd widocznych gołym okiem) w gwiazdozbiorze Pegaza i początkowo uznał go za mgławicę.

Życiorys

Studiował na Uniwersytecie Jagiellońskim na wydziale filozoficznym. Pracował w Obserwatorium Astronomicznym w Krakowie, które znajdowało się wówczas w Collegium Śniadeckiego przy ul. Kopernika 27, a odkrycia komety dokonał w Stacji Obserwacyjnej na Lubomirze, pełniąc w tym czasie funkcję kierownika tej stacji[2]. Poświęcił się badaniom tej komety, która stała się podstawą jego pracy doktorskiej.

Przypisy

  1. Lucjan Orkisz (1899–1973). urania.edu.pl. [dostęp 2022-11-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-11-14)].
  2. Kazimierz Schilling: Kosmiczny gość. Kometa Halleya. Warszawa: Książka i Wiedza, 1985, s. 63. ISBN 83-05-11515-1.

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

Grób Lucjana Orkisza.jpg
Autor: Kordiann, Licencja: CC BY-SA 4.0
Grób Lucjana Orkisza na Cmentarzu Rakowickim