Lucjan Orkisz
Lucjan Orkisz (ur. w grudniu 1899 w Krakowie, zm. 17 sierpnia 1973)[1] – polski astronom, pierwszy polski odkrywca komety, którą później nazwano jego imieniem (C/1925 G1 (Orkisz)). Swojego odkrycia dokonał 3 kwietnia 1925 podczas przeglądu nieba przy użyciu lunety Merza. Był to obiekt ósmej wielkości gwiazdowej (czyli około 6 razy ciemniejszy od najsłabszych gwiazd widocznych gołym okiem) w gwiazdozbiorze Pegaza i początkowo uznał go za mgławicę.
Życiorys
Studiował na Uniwersytecie Jagiellońskim na wydziale filozoficznym. Pracował w Obserwatorium Astronomicznym w Krakowie, które znajdowało się wówczas w Collegium Śniadeckiego przy ul. Kopernika 27, a odkrycia komety dokonał w Stacji Obserwacyjnej na Lubomirze, pełniąc w tym czasie funkcję kierownika tej stacji[2]. Poświęcił się badaniom tej komety, która stała się podstawą jego pracy doktorskiej.
Przypisy
- ↑ Lucjan Orkisz (1899–1973). urania.edu.pl. [dostęp 2022-11-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-11-14)].
- ↑ Kazimierz Schilling: Kosmiczny gość. Kometa Halleya. Warszawa: Książka i Wiedza, 1985, s. 63. ISBN 83-05-11515-1.
Bibliografia
- Lucjan Orkisz. [w:] Kopernik.pl [on-line]. [dostęp 2015-04-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-05-27)].
- Historia obserwatorium. Obserwatorium Astronomiczne na Lubomirze. [dostęp 2015-04-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-04-20)].
Media użyte na tej stronie
Autor: Kordiann, Licencja: CC BY-SA 4.0
Grób Lucjana Orkisza na Cmentarzu Rakowickim