Lucjan Rydel (poeta)

Lucjan Rydel
Ilustracja
Lucjan Rydel (przed 1906)
Data i miejsce urodzenia

17 maja 1870
Kraków

Data i miejsce śmierci

8 kwietnia 1918
Bronowice Małe

Narodowość

polska

Dziedzina sztuki

literatura

Epoka

Młoda Polska

Muzeum artysty

Rydlówka

Faksymile
Odznaczenia
Kawaler Orderu Franciszka Józefa (Austro-Węgry)
Lucjan Rydel z rodziną (fot. z ok. 1910)
Dworek Rydlówka
Grób Lucjana Rydla oraz jego żony na Cmentarzu Rakowickim

Lucjan Antoni Feliks Rydel (ur. 17 maja 1870 w Krakowie, zm. 8 kwietnia 1918 w Bronowicach Małych) – poeta, prozaik i dramatopisarz okresu Młodej Polski.

Życiorys

Był synem Lucjana (okulisty, profesora i rektora Uniwersytetu Jagiellońskiego) i Heleny z Kremerów oraz wnukiem Józefa Kremera. W 1888 zdał egzamin dojrzałości w C. K. Gimnazjum św. Jacka w Krakowie[1]. W latach 1888–1894 studiował na Wydziale Prawa UJ – studia te podjął na stanowcze życzenie ojca. Po uzyskaniu stopnia doktora poświęcił się twórczości literackiej i zagadnieniom z dziedziny historii i historii sztuki. Jesienią 1895 zamieszkał w Warszawie. Publikował felietony i artykuły z historii sztuki oraz krytyki literackie na łamach gazet warszawskich i krakowskich, między innymi w Gazecie Polskiej. W 1896 uzyskał stypendium przyznane przez Akademię Umiejętności, dzięki któremu wyjechał do Paryża. Uczęszczał na wykłady w Collège de France, Sorbonie i École des Beaux-Arts. Pracował w Bibliotece Polskiej.

Po powrocie zamieszkał w Krakowie. Ślub Lucjana Rydla z Jadwigą Mikołajczykówną (1883–1936), córką gospodarza z Bronowic, który odbył się 20 listopada 1900, stał się tematem Wesela, słynnego dramatu autorstwa Stanisława Wyspiańskiego - jednego z zaproszonych gości. Ślub był przedmiotem kontrowersji.[2] W 1901 zamieszkali z żoną w dworku w podkrakowskiej wsi Tonie (obecnie dwór przy ul. Kaczorówka 10). Mieszkając tam, zakładał czytelnie, prowadził wykłady i organizował przedstawienia ludowe. Przyczynił się do odkrycia i rozwinięcia talentu Antoniego Kucharczyka, wiejskiego poety samouka. W 1907 podróżował po Grecji. Wykłady o sztuce i kulturze greckiej, które prowadził później niemal do końca życia w ASP w Krakowie, przyciągały licznych słuchaczy.

W 1908 zakupił od Włodzimierza Tetmajera dworek w Bronowicach Małych i poddał przebudowie, która trwała cztery lata. Zamieszkał w nim razem z rodziną w 1912[3]. W 1908 został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Franciszka Józefa[4].

Po wybuchu I wojny światowej, od września 1914 do czerwca 1915, przebywał wraz z rodziną Pardubicach i Pradze. Był zastępcą przewodniczącego Prezydium Komitetu Obywatelskiego Polskiego Skarbu Wojskowego w sierpniu 1914[5]. Po powrocie do Krakowa od września 1915 do sierpnia 1916 był dyrektorem Teatru im. Słowackiego. W 1917 choroba nerek spowodowała konieczność usunięcia jednej z nich. W marcu 1918 zachorował na zapalenie płuc. Zmarł w Rydlówce 8 kwietnia 1918 roku. Został pochowany na Cmentarzu Rakowickim (kwatera KA). Nagrobek ma kształt przydrożnej kapliczki z podkrakowskiej wsi. Razem z pisarzem spoczywają: żona, bracia Stanisław (19-letni, zm. 1909) i Adam oraz siostra Helena Lange, a także członkowie rodziny Sedlmayerów, z którymi Rydlowie byli spowinowaceni.

Twórczość

Upamiętnienie

Ulice L. Rydla ustanowiono w Warszawie (Bielany), Krakowie, Łodzi, Szczecinie, Tychach, Elblągu, Ostrowcu Świętokrzyskim, Zamościu, Bielsku-Białej.

Przypisy

  1. Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Gimnazyum św. Jacka w Krakowie za rok szkolny 1888. Kraków: 1888, s. 90.
  2. Paniusie z mieszczańskiego Krakowa pluły jej pod nogi. „To ta małpa, co Rydla zbałamuciła”, Krowoderska.pl, 15 października 2021 [dostęp 2021-10-17] (pol.).
  3. Historia. Muzeum Historyczne Miasta Krakowa. [dostęp 2019-12-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-12-20)].
  4. Odznaczenia jubileuszowe. „Kurjer Lwowski”. Nr 561, s. 2, 1 grudnia 1908. 
  5. Józef Musiałek, Rok 1914. Przyczynek do dziejów brygady Józefa Piłsudskiego, Kraków 1915, s. 20.
  6. Lucjan Rydel, Zaczarowane koło : baśń dramatyczna w pięciu aktach, wyd. 1900., polona.pl [dostęp 2018-07-13].
  7. Lucjan Rydel, Zygmunt August : trylogia. Cz. 2, Złote więzy, wyd. 1913., polona.pl [dostęp 2018-07-13].
  8. Lucjan Rydel, Zygmunt August : trylogia. Cz. 3, Ostatni : dramat, wyd. 1913., polona.pl [dostęp 2018-07-13].
  9. Lucjan Rydel, Poezye / wyd. 1909, trzecie znacznie pomnożone., polona.pl [dostęp 2018-07-13].
  10. Lucjan Rydel, Dies irae : misteryum fantastyczne, wyd. 1893., polona.pl [dostęp 2018-07-13].
  11. Madejowe łoże : stara klechda dla młodych czytelników : w XX pieśniach, wyd. 1909.Lucjan Rydel, polona.pl [dostęp 2018-07-13].

Bibliografia

  • Listy Stanisława Wyspiańskiego do Lucjana Rydla. T. 1 i 2. Kraków: Wydawnictwo Literackie, 1979. ISBN 83-08-00100-9.
  • Stanisław Waltoś: Krajobraz "Wesela". Kraków: Exartim, 1992. ISBN 83-85474-13-7.
  • Literatura polska. T. II. Warszawa: PWN, 1985. ISBN 83-01-05369-0.

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Ord.Franz.Joseph-CAV.png
Autor: LuigiXIV, Licencja: CC BY-SA 3.0
Nastrino da Cavaliere dell'Ordine Imperiale di Francesco Giuseppe (Austria)
Rydlówka, Bronowice Małe, 2022 09.jpg
Autor: Kgbo, Licencja: CC BY-SA 4.0
Rydlówka, Bronowice Małe, 2022
Lucjan Rydel (cropped).jpg
Lucjan Rydel z rodziną, ok. 1910 r.
Lucjan Rydel (-1906).jpg
Lucjan Rydel (-1906)