Lucjan Szczepański
 podporucznik piechoty rezerwy | |
| Data i miejsce urodzenia | 8 lutego 1908 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 1940 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | 1939-1940 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska | dowódca kompanii |
| Główne wojny i bitwy | |
Lucjan Zygmunt Szczepański (ur. 8 lutego 1908 w Kępnie[1], zm. 1940 w Charkowie) – podporucznik piechoty rezerwy Wojska Polskiego II RP, ofiara zbrodni katyńskiej[2][3].
Życiorys
Był synem Pawła i Marii Szczepańskich[2][1]. Po odbyciu jednorocznej służby wojskowej został nauczycielem w Kórniku[1]. Na stopień podporucznika został mianowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1933 i 3135. lokatą w korpusie oficerów rezerwy piechoty[4]. Posiadał przydział w rezerwie do 72 Pułku Piechoty w Radomiu[5].
W kampanii wrześniowej walczył jako dowódca 6. kompanii 72 pp. 3 września odniósł rany w Konopnicy[6]. Po agresji ZSRR na Polskę był więźniem obozu w Starobielsku, z którego według relacji por. Ottona Bisanza wywieziony został 21 kwietnia 1940 r[2]. Zamordowany w Charkowie.
5 października 2007 minister obrony narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie na stopień porucznika[7]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.
Zobacz też
- Jeńcy polscy w niewoli radzieckiej (od 1939 roku)
- Obozy NKWD dla jeńców polskich
- Ofiary zbrodni katyńskiej – zamordowani w Charkowie
Przypisy
- ↑ a b c Marek Serwatkiewicz. Mieszkańcy Gminy kórnik i osoby związane z kórnikiem zamordowani w obozach jenieckich w ZsRR w 1940 r.. „Kórniczanin”. nr 8/2010(340), s. 17, 24 kwietnia 2010 r.. ISSN 0867-3225.
- ↑ a b c Adam Moszyński: Lista Katyńska. Warszawa: Omnipress, 1989, s. 324. ISBN 83-85028-81-1.
- ↑ Listy Katyńskie. W: ISBN 83-916663-5-2 [on-line]. Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, Oficyna Wydawnicza RYTM, 2003. s. 531. [dostęp 2013-06-06].
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 109.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 543.
- ↑ W. Kochański: Lucjan Szczepański. 2010-03-25. [dostęp 2013-06-06].
- ↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
Bibliografia
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.
- Jerzy Ciesielski, Zuzanna Gajowniczek, Grażyna Przytulska, Wanda Krystyna Roman, Zdzisław Sawicki, Robert Szczerkowski, Wanda Szumińska: Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Jędrzej Tucholski (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2003. ISBN 83-916663-5-2.
Media użyte na tej stronie
Naramiennik podporucznika Wojska Polskiego (1919-39).
