Lucjan Wiśniewski

Lucjan Wiśniewski

Wierny, Sęp

kapral podchorąży
Data urodzenia	30 czerwca 1925
Data śmierci	16 stycznia 2017
Przebieg służby
Lata służby	1939–1944
Siły zbrojne	Armia Krajowa
Stanowiska	likwidator
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa
Odznaczenia

Lucjan Wiśniewski (ur. 30 czerwca 1925 w Sarbiewie, zm. 16 stycznia 2017 w Warszawie) – żołnierz Armii Krajowej i wykonawca wyroków śmierci (likwidator), autor wspomnień w formie wywiadu-rzeki opublikowanych w 2016 przez Społeczny Instytut Wydawniczy Znak w książce Ptaki Drapieżne.

Życiorys

W 1930 r. ojciec Lucjana Wiśniewskiego otrzymał pracę jako kierownik kotłowni w Forcie Bema i wybudował dom w podwarszawskiej wówczas Chomiczówce, dokąd cała rodzina przeprowadziła się z Sarbiewa. Lucjan Wiśniewski uczęszczał do Szkoły Podstawowej nr 73 przy ul. Elbląskiej. Otrzymał patriotyczne wychowanie także w domu, zwłaszcza ze strony swojej mamy, która była także osobą bardzo religijną. Na początku okupacji był świadkiem rozstrzeliwania Polaków przez Niemców na tak zwanych szwedzkich górach pomiędzy Chomiczówką a Boernerowem. W 1942 r. zaangażował się w konspiracji, potem został żołnierzem oddziału specjalnego 993/W. Brał udział w ponad 60 akcjach i likwidacjach konfidentów pracujących dla okupanta. Pierwszej egzekucji dokonał w wieku 17 lat ^[1].

W powstaniu warszawskim walczył w Zgrupowaniu "Radosław", a potem w Grupie "Kampinos".

Po wojnie ze względu na przynależność do AK miał problem ze znalezieniem pracy. Zajął się kaletnictwem. Był jednym z najdłużej żyjących egzekutorów Armii Krajowej, zmarł 16 stycznia 2017.

Odznaczony m.in. Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari i Krzyżem Walecznych^[2].

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Wywiad z Lucjanem Wiśniewskim