Lucyferianizm

Lucyferianizm – systemy wierzeń, zarówno teistycznych, jak i ateistycznych, w których przedmiotem rozważań jest natura dobra i zła, które symbolizuje Lucyfer[1][2]. Lucyferianizm odnosi się do judeochrześcijańskiej koncepcji dobra i zła[2]. Niekiedy lucyferianizm jest błędnie utożsamiany z satanizmem[3].

Lucyferianizm średniowieczny

Lucyferianizm jako średniowieczna herezja chrześcijańska stanowił specyficzny dla Niemiec odłam kataryzmu[4]. Miał podstawy w gnostyckiej doktrynie katarskiej, lecz również w samym Piśmie Świętym, a dokładnie w spopularyzowanej w średniowieczu wulgacie św. Hieronima.[5]

Pierwsze wzmianki o lucyferianizmie pojawiły się w XI wieku w związku z egzekucją w Goslar kilku katarów[6]. Wyimaginowanych lucyferian sądził ks. Konrad z Marburga, mianowany w 1231 roku przez papieża Grzegorza IX pierwszym inkwizytorem papieskim Niemiec. Rozwój lucyferianizmu notowano w krainach wchodzących w skład Świętego Cesarstwa Rzymskiego, w tym Austrii, Czechach, Brandenburgii i na Pomorzu[5]. Procesy lucyferian zakończone spaleniem na stosie miały miejsce w 1315 roku w Pradze, Wrocławiu, Nysie i Świdnicy, co spowodowało eliminację herezji z terenu Czech i Śląska[5]. Procesy inkwizycyjne miały miejsce także później – w 1392 r. w Angermünde, Prenzlau i Szczecinie, w których sądzeni byli wyznawcy ludowego lucyferianizmu o motywach antychrześcijańskich[5].

Współczesny lucyferianizm

Współcześni lucyferianie podczas odprawianych rytuałów składają ofiarę z własnych włosów, paznokci i płynów ustrojowych lub oddają się stosunkom płciowym[7]. Włosy i paznokcie zarówno mężczyzn jak i kobiet są utożsamiane z nieczystością[7].

Do współczesnych grup lucyferian należą (lub należeli) m.in. The Order of Phosphorus, The Church of Adversarial Light, The Ordo Luciferis oraz The Temple of the Dark Sun[8][9].

Literatura dodatkowa

Przypisy

  1. ↑ Serge Hutin: A history of alchemy. Uniwersytet Michigan: Walker, 1963, s. 117-118. OCLC 1652958.
  2. ↑ a b James Randall Noblitt, Pamela Sue Perskin: Cult and ritual abuse: its history, anthropology, and recent discovery in contemporary America. Greenwood Publishing Group, 2000, s. 156. ISBN 978-0-275-96664-5.
  3. ↑ Catherine Beyer, How Luciferians Differ from Satanists. A Comparison of Similarities and Differences, www.altreligion.about.com z 24.11.2014 [dostęp: 12.03.2016]
  4. ↑ Piotr Czarnecki, Mariusz Dobkowski, Kataryzm. Historia i system religijny, Wam, Kraków 2007, ss. 269 (recenzja), "Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Jagiellońskiego", Studia Religiologica, Z. 41, 2008
  5. ↑ a b c d Leonard J. Pełka, Dualistyczne wizje lucyferianizmu, "Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Jagiellońskiego", Studia Religiologica, Z. 41, 2008
  6. ↑ Lewis Spence: Occult Causes of the Present War. Kessinger Publishing, 1997, s. 55. ISBN 978-0-7661-0051-0.
  7. ↑ a b Michael Ford: Beginning Luciferian Magick. Lulu.com, s. 99-100. ISBN 978-1435716452.
  8. ↑ The Order of Phosphorus (ang.). www.luciferianwitchcraft.com. [dostęp 2009-09-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-09-23)].
  9. ↑ The Church of Adversarial Light (ang.). www.adversariallight.com. [dostęp 2009-09-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-01-08)].