Lucyn

Lucyn
Ludza
	; Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Lucynie
	Herb
Państwo	Łotwa
Gmina	Lucyn
Populacja (2016); • liczba ludności; • gęstość	; 8718; 827,9 os./km²
Nr kierunkowy	657
Kod pocztowy	5701
	Położenie na mapie Łotwy (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Lucyn
	56°32′47″N 27°43′37″E/56,546389 27,726944
	Strona internetowa
	Portal Litwa, Łotwa i Estonia

Ruiny zamku

Lucyn (łot. Ludza, niem. Ludsen, est. Lutsi, biał. Люцын, ros. Люцин /do 1920/, obecnie Лудза) – miasto na Łotwie w historycznej Łatgalii, nad Jeziorem Lucyńskim (dawniej zwanym też jez. Łuża). Stolica gminy Ludza (łot. – Ludzas novads). Znajdują się tu ruiny zamku krzyżackiego wzniesionego w XIV wieku^[2].

Historia

Miejscowość wzmiankowana w 1177, prawa miejskie otrzymała w roku 1777. Od 1582 roku do I rozbioru Polski miasto znajdowało się na obszarze Województwa wendeńskiego później inflanckiego I Rzeczypospolitej. W 1772 roku w mieście żyło 195 mieszkańców (w większości katolików oraz nie więcej jak 32 żydów)^[3]. W 1864 roku miasto liczyło blisko 3530 mieszkańców, w tym 1200 katolików, 37 protestantów, 54 raskolników, 416 prawosławnych (głównie żołnierze i urzędnicy rosyjscy) oraz 1778 żydów^[3]. W 1880 roku spis ludności wykazał 5258 mieszkańców i 750 domów^[3]. Pod koniec XIX wieku miasto administracyjnie należało do guberni witebskiej i w 1897 roku liczyło 3919 mieszkańców (jednak według spisu ludności z 1881 r. w 754 domach zamieszkiwało tam 5258 osób).

Urodzeni w Lucynie

29 listopada 1864 – Karol Bohdanowicz, polski geolog.
1763 – Jakow Kulniew, rosyjski dowódca wojskowy.
27 maja 1876 – Ferdynand Ossendowski, polski pisarz i podróżnik, chemik i geolog.
17 lub 18 czerwca 1894 – Leonid Dobyczin, rosyjski prozaik.
Leon Tomaszycki(łot.), łotewski artysta, autor rzeźby MB Ostrobramskiej w kościele katolickim w Lucynie^[4].

Miasta partnerskie

Międzyrzec Podlaski, Polska

Zobacz też

Białoruskie Gimnazjum Państwowe w Lucynie

Przypisy

↑ «Latvijas iedzīvotāju skaits pašvaldībās pagastu dalījumā». pmlp.gov.lv. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-09-22)]..
↑ Według encyklopedii Orgelbranda w 1339, a według Słownika geograficznego Król. Pol. – w 1399.
↑ ^a ^b ^c Przegląd Powszechny, Nr 1, rok 1884, s. 34.
↑ Pismo Związku Polaków na Łotwie. Tartak pełen znakomitości.

Linki zewnętrzne

Lucyn, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. V: Kutowa Wola – Malczyce, Warszawa 1884, s. 462 .
Gustaw Manteuffel: Lucyn w Inflantach (1884) w bibliotece Polona

[1] «Latvijas iedzīvotāju skaits pašvaldībās pagastu dalījumā». pmlp.gov.lv. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-09-22)]..

[2] Według encyklopedii Orgelbranda w 1339, a według Słownika geograficznego Król. Pol. – w 1399.

[PP1884-3] Przegląd Powszechny, Nr 1, rok 1884, s. 34.

[4] Pismo Związku Polaków na Łotwie. Tartak pełen znakomitości.

[1]

[2]

[3]

[4]

Navigation

Nawigacja

Portale tematyczne