Ludgarda meklemburska
księżna wielkopolska | |
Okres | |
---|---|
Jako żona | |
Następczyni | |
Dane biograficzne | |
Dynastia | |
Data urodzenia | |
Data śmierci | |
Miejsce spoczynku | |
Ojciec | |
Matka | |
Mąż |
Ludgarda meklemburska (ur. w 1260 lub 1261, zm. między 11 a 14 grudnia 1283[1]) – córka Henryka I Pielgrzyma i Anastazji Barnimówny, żona Przemysła II.
Ślub 12-letniej Ludgardy z 16-letnim księciem Przemysłem II odbył się w 1273 roku w Szczecinie[1]. Po ślubie para nowożeńców przybyła do Poznania, gdzie była witana w uroczystej procesji przez m.in. księcia kaliskiego Bolesława Pobożnego i jego żonę Helenę oraz biskupa poznańskiego Mikołaja[1]. Ich pożycie nie układało się szczęśliwie. Najprawdopodobniej było to spowodowane niepłodnością Ludgardy[1].
W 1281 roku Ludgarda wraz z mężem Przemysłem II przebywała w Kaliszu[2].
Zmarła 10 lat po ślubie. 15 grudnia 1283 została pochowana w katedrze gnieźnieńskiej.
Według Jana Długosza została uduszona przez lub na żądanie swojego męża. Postać księżnej stała się kanwą wielu wierszy, poematów, pieśni, tragedii, m.in. Adama Naruszewicza, Franciszka Karpińskiego, przedstawienia plenerowego Jacka Kowalskiego czy niezachowanej średniowiecznej Pieśni o Ludgardzie.
Jacek Kowalski napisał również artykuł o wzmiankach na temat zamku Przemysła i Ludgardy w literaturze średniowiecznej, zawierający jego tłumaczenie średniowiecznej, rymowanej opowieści o Ludgardzie z języka niemieckiego na polski[3].
Przypisy
- ↑ a b c d Zygmunt Boras, Lech Trzeciakowski, W dawnym Poznaniu, Wydawnictwo Poznańskie, 1969 .
- ↑ Władysław Kościelniak, Krzysztof Jan Walczak, Kronika miasta Kalisza, Kalisz: Kaliskie Towarzystwo Przyjaciół Nauk, 1989 .
- ↑ Jacek Kowalski. „Veste kemmenâde” Przemysła i Ludgardy. „Kronika Miasta Poznania”. 4, s. 45-64, 2004.
Bibliografia
- Jasiński K., Genealogia Piastów wielkopolskich. Potomstwo Władysława Odonica, [w:] Nasi Piastowie („Kronika Miasta Poznania”, nr 2/95), Poznań 1995, s. 54–55.