Ludmiła (żona Mieszka I Plątonogiego)

Ludmiła (zm. 20 października po 1210) – żona Mieszka I Plątonogiego.

Mieszko Plątonogi ożenił się z Ludmiłą między 1170 a 1178 r. Ze względu na imię naukowcy sądzą, że Ludmiła pochodziła z czeskiej dynastii Przemyślidów. Badacze różnią się w sprawie jej filiacji. Wysunięto hipotezę, że była prawdopodobnie córką Ottona III, księcia ołomunieckiego, i Durancji, zapewne córki wielkiego księcia kijowskiego Mścisława I[1][2]. Pojawiły się też mniejszościowe hipotezy, że Ludmiła mogła być córką Sobiesława I, księcia czeskiego, albo Konrada II, księcia znojemskiego[3] albo Włodzimierza, księcia ołomunieckiego[4].

Między 1202 a 1211 r. Ludmiła sprowadziła do Rybnika zakon norbertanek, fundując im klasztor i zapisując dochody z okolicznych miejscowości; w 1228 r. klasztor, na własną prośbę, został przeniesiony do Czarnowąs[5].

Z małżeństwa Ludmiły z Mieszkiem I Plątonogim pochodzili:

  • Kazimierz I (ur. w okr. 1178–1180, zm. 13 V 1230), książę opolsko-raciborski,
  • Ludmiła (ur. ?, zm. 24 stycznia (rok?)),
  • Agnieszka (ur. ?, zm. 9 maja (rok?)),
  • Eufrozyna (ur. ?, zm. 25 maja (rok?)), księżniczka opolska,
  • Ryksa (ur. ?, zm. 2 maja po 1239).

Genealogia

Otton III
ur. 1122, zm. 12 V 1160
lub Sobiesław I
ur. 1086–1087, zm. 14 II 1140
lub Konrad II
ur. ?, zm. po 1161
lub Włodzimierz Przemyślida
ur. 1145, zm. 10 XII przed 1200		Durancja
ur. ?
zm. 13 XII po 1160
lub Adelajda
ur. 1105–1107, zm. 15 IX 1140
lub Maria serbska
ur. ?, zm. po 1189
lub NN
ur. ?, zm. ?
   
  
Mieszko I Plątonogi
ur. w okr. 1131–1146
zm. 16 V 1211
OO   w okr. 1170–1178
Ludmiła
(ur. ?, zm. 20 X po 1210)
          
          
          
Kazimierz I
 ur. w okr. 1178–1180
zm. 13 V 1230
 		Ludmiła
 ur. ?
zm. 24 I (rok?)
 		Agnieszka
 ur. ?
zm. 9 V (rok?)
 		Eufrozyna
 ur. ?
zm. 23 lub 25 V (rok?)
 		Ryksa
ur. ?
zm. 2 V po 1239
 

Przypisy

  1. ↑ W. Brzeziński: Pochodzenie Ludmiły, żony Mieszka Plątonogiego. Przyczynek do dziejów czesko-polskich w drugiej połowie XII w.. W: Krystyna Zielińska-Melkowska (red.): Europa Środkowa i Wschodnia w polityce Piastów: materiały z sympozjum, Toruń 14-15 grudnia 1995 r.. Toruń: Uniwersytet Mikołaja Kopernika, 1997, s. 213-219.
  2. ↑ D. Dąbrowski: Genealogia Mścisławowiczów. Pierwsze pokolenia (do początku XIV wieku). Kraków: 2008, s. 650.
  3. ↑ Jerzy Horwat: Książęta górnośląscy z dynastii Piastów: uwagi i uzupełnienia genealogiczne. Ruda Śląska: Drukarnia Archidiecezjalna. Wydawnictwo własne, 2005, s. 21-22.
  4. ↑ Norbert Mika: Mieszko, syn Władysława II Wygnańca, książę raciborski i pan Krakowa - dzielnicowy władca Polski. Racibórz: Gimnazjum nr 3 im. Augustyna Weltzla, 2006, s. 86-90.
  5. ↑ Henryk Kałuża: Nasz brynicki kościół. Brynica: 1996, s. 19-20, seria: Nasza mała ojczyzna. (pol.)