Ludmiła Zykina
Ludmiła Gieorgijewna Zykina, ros. Людмила Георгиевна Зыкина (ur. 10 czerwca 1929 w Moskwie, zm. 1 lipca 2009 tamże) – rosyjska pieśniarka (mezzosopran).
Życiorys
Pochodziła z rodziny robotniczej. W czasie II wojny światowej pracowała jako tokarka w moskiewskich zakładach im. G. Ordżonikidze. Po zakończeniu wojny podjęła pracę sanitariuszki w moskiewskiej klinice psychiatrycznej nr. 1. W 1947 wzięła udział we Wszechrosyjskim Konkursie Młodych Artystów, a wkrótce potem trafiła do Państwowego Chóru Uniwersyteckiego im. M.E. Piatnickiego. W 1969 ukończyła studia w konserwatorium moskiewskim, w klasie Eleny Gedewanowej.
Występowała w wielu republikach ZSRR, śpiewając głównie pieśni ludowe. Dorobek wokalny Zykiny wydano w 2004 na 20 płytach kompaktowych. Do najsłynniejszych utworów wykonywanych przez Zykinę zaliczano pieśń Marka Fradkina: Течёт Волга (Płynie Wołga) i Оренбургский пуховый платок Grigorija Ponomarienki. Telewizja rosyjska określała ją mianem ulubionej artystki Kremla, podkreślając, że występowała przed Stalinem, Chruszczowem, Breżniewem i Gorbaczowem.
Czterokrotnie wychodziła za mąż. Pierwszy raz zmieniła stan cywilny w 1951, poślubiając inżyniera Władlena Pozdnowa. Z ostatnim mężem, Wiktorem Gridinem przeżyła 17 lat. Artystka przez wiele lat uskarżała się na postępującą cukrzycę, pod koniec życia przeszła ciężką infekcję. Zmarła w wyniku zatrzymania akcji serca. Pochowano ją 4 lipca 2009 na Cmentarzu Nowodziewiczym w Moskwie.
W 1973 została uhonorowana tytułem Narodowej Artystki ZSRR. Odznaczona m.in. Złotym Medalem "Sierp i Młot" Bohatera Pracy Socjalistycznej (4 września 1987), Orderem św. Andrzeja (2004), Orderem Zasług dla Ojczyzny I, II i III klasy (2009, 1999 i 1997), dwukrotnie Orderem Lenina (1979 i 1987), Medalem Przyjaźni (1980) oraz Orderem "Znak Honoru" (1967). Laureatka Nagrody Leninowskiej (1970).
Jej imię nosi asteroid 4879.
Linki zewnętrzne
Media użyte na tej stronie
(c) Kremlin.ru, CC BY 4.0
MOSCOW. Informal function honouring singer Lyudmila Zykina.